Δεν υπάρχει κατώτατη διαβίωση
Η έννοια του κατώτατου μισθού χάρη στις «φιλότιμες» νεοφιλελεύθερες προσπάθειες έχει αποσυνδεθεί παγκοσμίως από την εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Του Αντώνη Ελευθεριάδη
Η έννοια του μισθού αξιοπρεπής διαβίωσης , αν και δεν είχε σαφώς οριστεί ως τέτοια, μπορεί αρχικά να εντοπιστεί στα έργα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Και οι δύο υποστήριξαν ένα εισόδημα που λαμβάνει υπόψιν τις ανάγκες, ιδιαίτερα εκείνες που εξασφαλίζουν το αγαθό της κοινότητας. Ο Αριστοτέλης είδε την αυτάρκεια ως προϋπόθεση για την ευτυχία.
Η καμπάνια του Bernie Sanders, του πιο αριστερού πόλου των Δημοκρατικών, στις Η.Π.Α. έχει αναδείξει το συγκεκριμένο θέμα ως πρωτεύον. «Εκατομμύρια Αμερικανοί εργάζονται για εντελώς ανεπαρκείς μισθούς. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κανένας εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης δεν θα ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ο σημερινός ομοσπονδιακός κατώτατος μισθός είναι αμοιβή πείνας και πρέπει να γίνει ένας μισθός αξιοπρεπούς διαβίωσης. Πρέπει να το αυξήσουμε στα 15 δολάρια την ώρα τα επόμενα χρόνια.»
Η πολιτική πίεση που έχει ασκήσει οδήγησε την Amazon στο να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 15 δολάρια. Τώρα οι προσπάθειες του επικεντρώνονται στα McDonald's και στα Fast Food και ενώ το νομοσχέδιο για αύξηση του κατώτατου μισθού που εισαγάγει δεν έχει καμία πολιτική τύχη η πολιτική πίεση που ασκεί οδηγεί στην μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας υπέρ των εργαζομένων στην καρδιά του νεοφιλελευθερισμού.
Στην μεταμνημονιακή Ελλάδα η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι ένα σημαντικό βήμα προς την κανονικότητα. Η ΓΣΕΕ αποσυρμένη από τον ρόλο της στα χρόνια της κρίσης σαν κοινωνικός εταίρος και εκπρόσωπος των εργαζομένων λειτουργεί πλέον σαν ένα πολιτικό think tank με κομματικές υστεροβουλίες. Και ενώ στην συγκεκριμένη περίπτωση της αύξησης του κατώτατου μισθού θέτει μερικούς εύλογους προβληματισμούς, όταν αναλογίζεσαι την θέση που είχε όταν επήλθαν οι μειώσεις η στάση της μόνο μειδίαμα φέρνει. Ειδικά όταν αναλογίζεσαι ότι επιλέγει να στοχοποιεί μονίμως την κυβέρνηση και όχι τον ταξικό της αντίπαλο βλ. ΣΕΒ ή να προχωρήσει σε πιο ενεργή πολιτική στάση απέναντι σε αυτούς που παραβιάζουν τα εργατικά κεκτημένα ή εκμεταλλεύονται μονίμως τα minimum. Η απαξίωση του εργατικού κινήματος είναι επικίνδυνό φαινόμενο και για να επαναδομηθεί χρειάζεται δυναμική, ανεξάρτητη και τολμηρή φωνή.
Δύο μήνες πριν το συνέδριο της, η ΓΣΕΕ κρίνεται και κρίνει την πορεία της αλλά και τις στρατηγικές τις συμμαχίες τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η ΓΣΕΕ οφείλει να πάρει εκείνες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στην ανάκτηση της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας του συνδικαλιστικού κινήματος οι οποίες νομοτελειακά περνάνε μέσα από την κατοχύρωση της πλήρους αυτονομίας στον τρόπο λειτουργίας του απέναντι σε εξωτερικούς παράγοντες που άμεσα ή έμμεσα παρεμβαίνουν σε αυτήν όπως η εργοδοσία, το κράτος και τα κόμματα ανεξάρτητα από το αναφαίρετο δικαίωμα της ιδεολογικής ταυτότητας και της κομματικής ένταξης, του κάθε εργαζόμενου που πρέπει να είναι σεβαστά. Για αυτό και στο επικείμενο συνέδριο πρέπει να αναδειχθούν νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να υπηρετήσουν τους εργαζομένους και δεν είναι προτεραιότητα τους τα πολιτικοκομματικά οφίτσια.
Η ΓΣΕΕ μπροστά στο επικείμενο συνέδριο της πρέπει να ξαναγίνει εκείνη η πρωτοπορία που θα μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία. Αυτό όμως για να επιτευχθεί χρειάζεται η στοιχειώδης ειλικρίνεια απέναντί της καθώς όταν προβάλλεις το δίκαιο αίτημα για αύξηση συντάξεων και μισθών και δεν αναγνωρίζεις την αύξηση του κατώτατου μισθού ως ένα μικρό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση απαξιώνεις και την πάγια στόχευση και τον διεκδικητικό ρόλο σου. Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι σε όλους τους χώρους που στενάζουν κάτω από την επετηρίδα μιας γενιάς που αδυνατεί να χωνέψει ότι είναι η ώρα της να φύγει.
*Ο Αντώνης Ελευθεριάδης είναι μέλος ΔΣ ΟΣΕΘ, τραπεζικό στέλεχος, πιστοποιημένος στην παροχή επενδυτικών συμβουλών
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
