Ελλάδα - Τουρκία: Στο μυαλό του Ερντογάν - Τι σημαίνει το «καζάν - καζάν»; - Ανάλυση Newsbomb.gr

Από τον Έβρο ως την Κρήτη και από την Κάσο, την Κάρπαθο και το Καστελλόριζο μέχρι την κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία αμφισβητεί πλέον με στρατηγικό βάθος την ελληνική κυριαρχία και απειλεί ευθέως ακόμα και με εμπόλεμη σύρραξη αν δεν πάρει μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο.

Η συμφωνία του καθεστώτος Ερντογάν και της κυβέρνησης Τρίπολης της Λιβύης μπορεί διεθνώς να είναι αστήρικτη, χωρίς καμία νομική βάση, ωστόσο, είναι ικανή να παράσχει επιθετικά αποτελέσματα και φυσικά να λειτουργήσει ως… μέτρο πίεσης στη Δύση.

Για να είμαστε ακριβείς, αυτά που ζητάει ο Ερντογάν με το μνημόνιο/ψευδοσυμφωνία μπορούν να επιβληθούν μόνο σε μια χώρα η οποία έχει βγει από συντριπτική ήττα μετά από πόλεμο.

Στον χάρτη που ακολουθεί μπορείτε να δείτε τις τουρκικές διεκδικήσεις όπως αυτές καταγράφονται με βάση το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και αποτυπώνονται στο μνημόνιο της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης.

Είναι αυτονόητο ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δεχθεί κάτι τέτοιο.

Για να καταλάβουμε τι «παίζεται» στη γειτονιά μας θα πρέπει να ξεκινήσουμε από ένα εξαιρετικά σημαντικό δεδομένο:

Ο Ερντογάν λειτουργεί πρωτίστως ως μπίζνεσμαν και δίνει βάση στο «μπαξίσι» και στον «παρά».

Θυμίζουμε άλλωστε πως κατά τη συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν λίγες μέρες στο Λονδίνο, είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση στην ελληνική αντιπροσωπεία το γεγονός ότι ο «σουλτάνος» επαναλάμβανε συνεχώς τη λέξη «παρά», ζητώντας επιτακτικά από τον Έλληνα πρωθυπουργό να μιλήσει για το χρήμα… να θέσουν δηλαδή στο τραπέζι των συνομιλιών τα ποσοστά επί των κερδών σε περίπτωση εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Ένα επίσης πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι ο Τούρκος πρόεδρος, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, δεν επιθυμεί να πάει στην Χάγη. Γνωρίζει πολύ καλά ότι στα διεθνή δικαστήρια δεν κερδίζει κανείς. Οι ήττες μοιράζονται συνήθως ισομερώς σε τέτοιες περιπτώσεις.

Άρα, τι επιδιώκει ο Ερντογάν με αυτό το μνημόνιο συνεργασίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης;

Ο στόχος είναι τριπλός:

Πρώτον, αντιδρά στη συμφωνία Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ για εξαγωγή υδρογονανθράκων από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη.

Δεύτερον, ικανοποιεί τα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας στη Λιβύη με τη συνεργασία που είχε ξεκινήσει επί καθεστώτος Μουαμάρ Καντάφι. Τουρκικές εταιρείες, ειδικά κατασκευαστικές, είχαν εξασφαλίσει πολλά συμβόλαια για έργα υποδομών και ως εκ τούτου ο Ερντογάν παραμένει προσηλωμένος στην υποστήριξη προς τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση, ακόμη και με την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού. Η συμφωνία με την Άγκυρα είναι ένας τρόπος για την κυβέρνηση αυτή της Λιβύης να εξοφλήσει τα οφειλόμενα…

Τρίτον και σημαντικότερο, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μπορέσει να μπει η Τουρκία στην συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων έστω κι από την… πίσω πόρτα.

Πώς θα το καταφέρει λοιπόν αυτό;

Μπορεί στο εσωτερικό της χώρας του να παρουσιάζεται ως ο νέος σουλτάνος που θέλει να μεγαλώσει τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Τα περί «Γαλάζιων Θαλασσών» είναι άρτος και θεάματα, καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Αν ήθελε να κάνει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα θα το είχε κάνει ήδη. Τι τον εμποδίζει; Μα, φυσικά οι μεγάλες δυνάμεις και κυρίως οι ΗΠΑ.

Ο Ερντογάν ξέρει πολύ καλά ότι ο Αμερικανικός παράγοντας δεν θα δεχόταν ποτέ οι Τούρκοι να έχουν δυνατότητα κυριαρχίας μετά τον 25ο μεσημβρινό και να πρέπει να ρωτούν οι ΗΠΑ τους Τούρκους για να περνούν τα υποβρύχιά τους στην λεκάνη της Μεσογείου.

Συνεπώς, η ψευτοσυμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης είναι απλά ένα μέσο πίεσης για να μπουν στο παιχνίδι της εκμετάλλευσης κι όχι για να πάρουν εδάφη ή χωρικά ύδατα.

Υπάρχουν σημεία στο Αιγαίο, ασφαλούς διέλευσης αμερικανικών υποβρυχίων για τα οποία οι ΗΠΑ δεν θα έπαιζαν κορώνα – γράμματα με τους Τούρκους σε καμία περίπτωση.

Για την Ιστορία και μόνο θυμίζουμε ότι αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που οι Άγγλοι στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις την ελληνική επανάσταση του 1821. Για να βγει από την μέση η κυριαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο.

Κανείς δυτικός λοιπόν δεν θα ρίσκαρε εν έτει 2019 κάτι τέτοιο. Να γυρίσουμε δηλαδή 200 χρόνια πίσω.

Από την άλλη μεριά, οι Αμερικανοί θέλουν την Τουρκία στο δυτικό τόξο και όχι στην ακτίνα /ζώνη επιρροής της Κίνας και της Ρωσίας. Άρα, με κάποιο τρόπο πρέπει να ικανοποιήσουν ένα μέρος των αιτημάτων του Ερντογάν χωρίς να διαταραχθεί η διεθνής ειρήνη στην Μεσόγειο και χωρίς να φανεί ότι η Ελλάδα έχασε εθνική και εδαφική κυριαρχία.

Τι θα γίνει λοιπόν; Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα; Η εξίσωση είναι δύσκολη…

Μπορούν να βάλουν τους Τούρκους από την πίσω πόρτα;

Ένα από τα σενάρια που διακινούνται εντόνως είναι πως οι Τούρκοι θα λάβουν δεσμεύσεις από τη Δύση (έγγραφες προφανώς) ότι δεν θα μείνουν εκτός ενεργειακού παιχνιδιού. Πώς θα γίνει αυτό; Θα αφήσουν σε πρώτη φάση την Ελλάδα και την Κύπρο να υπογράψουν συμφωνίες με εταιρείες κολοσσούς (αμερικανικές, γαλλικές, ιταλικές κλπ) για έρευνες και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο και στη συνέχεια, σε δεύτερη φάση, οι εταιρείες θα βάλουν στο παιχνίδι τους Τούρκους από την… πίσω πόρτα τοποθετώντας τους υποεργολάβους στην εξόρυξη και στην συνδιαχείριση των όποιων κοιτασμάτων και αφού υπογραφούν οι συμφωνίες με τις μεγάλες εταιρείες (TOTAL, ENI, EXXON MOBIL), τόσο στην Κυπριακή όσο και στην Ελληνική ΑΟΖ (όταν κηρυχθεί και οριστεί).

Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους ο Ερντογάν δεν ζητά by the book συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα.

Ζητά παζάρια με όλους τους εμπλεκόμενους και ρίχνει στο τραπέζι το 50 - 50 επί των ποσοστών, γιατί ξέρει ότι θα πάρει λιγότερα. Εκεί ακριβώς θα παιχτεί όλο το παιχνίδι, η «ρωσική» ρουλέτα που λέμε.

Πρακτικά, αν τα βρουν στα ποσοστά θα είναι όλοι ευχαριστημένοι και κανείς δεν θα μπορεί να μιλήσει ευθέως περί απώλειας εθνικής κυριαρχίας, αν και επί της ουσίας θα πρόκειται για καταλήστευση των ελληνικών συμφερόντων και του ελληνικού πλούτου. Εντούτοις, θα είναι ένα γεγονός πολιτικά διαχειρίσιμο για την όποια ελληνική κυβέρνηση αφού, θα διαθέτει το ισχυρό επιχείρημα ότι δεν υπέστη η χώρα απώλεια εδαφών και παράλληλα πήρε ένα αξιοπρεπές ποσοστό από την εκμετάλλευση των δικών της υδρογονανθράκων.

Ας μην γελιόμαστε, όταν οι πολιτικοί μιλούν για διπλωματική λύση, εννοούν ακριβώς αυτό.

Εννοούν το «καζάν – καζάν» χωρίς πολεμικές συρράξεις και δικαστικές διενέξεις.
Τονίζουμε πως σε καμία περίπτωση αυτό δεν αποτελεί ιδανική λύση για τη χώρα μας, ωστόσο, είναι κάτι ρεαλιστικό.

Υπάρχουν τρόποι ώστε η Ελλάδα να ανατρέψει την αρνητική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για την ίδια. Όμως, για να κατορθωθεί ένα τέτοιο εγχείρημα, θα πρέπει να υπάρχει οργάνωση, πολιτική οξυδέρκεια, βούληση, ομόνοια και σύμπνοια.

Διαβάστε εδώ όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Διαβάστε επίσης:

Απίστευτος Ερντογάν: Έγινε...παρουσιαστής και έφτιαξε δική του υφαλοκρηπίδα με τη μισή Μεσόγειο

Ελλάδα - Τουρκία: Πάμε Χάγη;