ΑΠΟΨΕΙΣ

Οικογένεια; Απούσα!

Οικογένεια; Απούσα!

Ξεχνάει πως το παιδί δεν διακοσμεί την ζωή μας αλλά είναι η ζωή μας.

Η χαρά μέσα σου αφθονεί , βλέποντας το παιδάκι σου να βάζει στην πλάτη την τσαντούλα του και να τρέχει προς το σχολικό. Ανακουφισμένος , αμέριμνος ξεκινάς να οργανώνεις την μέρα σου. «Τι μπορεί να συμβεί στο σχολείο» , αναρωτιέσαι.

Υποτίθεται πως όταν αναφερόμαστε στο σχολείο , συνειρμικά σκεφτόμαστε κάποιο προστατευμένο περιβάλλον όπου εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας , ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ημέρας.

Η οικογένεια αποτελεί τη βάση της ζωής μας. Την επιφάνεια από την οποία ρουφάμε αξίες , συμπεριφορές , γνώσεις και πορευόμαστε στο μέλλον μας. Πράγματι, μπορεί εσύ να έχεις ένα παιδί που μέσα του δεσπόζει ο σεβασμός για τον συνάνθρωπο. Κάποιος άλλος όμως, ξεχνάει πως το παιδί δεν διακοσμεί την ζωή μας αλλά είναι η ζωή μας.

Οι μπάλες που ακουγόντουσαν παλιά στις πλατείες , ξεφούσκωσαν από τα μαχαίρια που πάνω τους κρατούν μικρά παιδιά. Οι φωνές ακόμη ακούγονται μα όχι για το γκολ που μπήκε στα αυτοσχέδια δίχτυα. Βοήθεια πλέον προσπαθούν να ζητήσουν , μέσα από τις χαραμάδες των δακτύλων που τους έχουν κλείσει το στόμα. Γονείς πλέον, δεν θα περιμένουν στην εξώπορτα να μαλώσουν το πιτσιρίκι , που με λάσπες έντυσε τα γόνατα του από την αλάνα. Απλά δεν θα περιμένουν , γιατί αδιαφορούν. Στα κυριακάτικα τραπέζια δεν θα είναι καλεσμένες οι λογομαχίες , οι συζητήσεις, τα όνειρα αλλά η σιωπή. Γιατί πλέον δεν υπάρχουν οικογενειακά κυριακάτικα τραπέζια!

Που είναι οι κηδεμόνες των ανηλίκων που απειλούν με όπλα συμμαθητές τους; Που τα ξυλοκοπούν ; Τα εξευτελίζουν; Συγχαρητήρια στους γονείς για την ανατροφή. Εξαιρετική δουλειά. Φάνηκε ότι συνέβαλαν στην άνθηση των δηλητηριωδών αγκαθιών. Ήθελα να ξέρα όταν καλεστούν και καθίσουν αντίκρυ από τον πατέρα του θύματος πως θα αντιδράσουν. Θα δικαιολογηθούν , θα ειρωνευτούν ή επιτέλους θα ζητήσουν συγχώρεση και θα επικεντρωθούν στην συμμόρφωση των παιδιών τους; Θα δραπετεύσουν, θα κρυφτούν ελπίζοντας πως θα γλυτώσουν, είναι η απάντηση. Αυτό το παράδειγμα δίνουν.

Ας σταματήσουμε να βαυκαλιζόμαστε λέγοντας «παιδιά είναι». Ψυχούλες είναι κι εκείνα που «υπόκεινται» στην ανικανότητα κάποιων να διαπαιδαγωγήσουν τα τέκνα τους. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην οικογένεια. Ας δώσουμε την αξία και τον χρόνο που αρμόζει σε τούτο τον ιερό θεσμό.