Αυτό είναι το χωριό της Παταγονίας με 600 κατοίκους - Δεν έχει δρόμους και ρεύμα

Σε ένα χωριό στην Παταγονία ζουν με τον δικό τους τρόπο, μακριά από τον θόρυβο της πόλης, με χωματόδρομους, αντλώντας νερό από το ρέμα ή ένα πηγάδι. Περιτριγυρισμένοι από τη λίμνη, τη φύση και τα απίστευτα τοπία, ο καθένας έχει χτίσει το δικό του σπίτι στα οικόπεδα που πουλήθηκαν πριν από δεκαετίες. Πριν από το 2020 υπήρχαν περίπου 150 άτομα, αλλά μετά την πανδημία ο πληθυσμός τετραπλασιάστηκε. Από αυτή τη μαγική γωνιά που είναι κρυμμένη στην οροσειρά του Neuquén, αμφισβήτησαν τις εξαγγελίες έργων και υπηρεσιών που έκαναν κάποιοι υπάλληλοι. Οι λόγοι για τους οποίους δεν θέλουν ηλεκτρικό ρεύμα, άσφαλτο και πολύ περισσότερο... πολιτικούς.

Μια ομάδα γειτόνων θέλησε να δημοσιοποιήσει την ιδιαίτερη στάση τους για τη διατήρηση του τρόπου ζωής τους. Υπάρχουν περίπου 600 οικογένειες που ζουν στη Villa Meliquina, στο Neuquén, ένα χωριό (όπως το αποκαλούν) που βρίσκεται 40 χιλιόμετρα από το San Martín de los Andes και 22 χιλιόμετρα από το Cerro Chapelco.

«Είναι ένας τόπος που δεν έχει δήμο, δεν έχει κανενός είδους υπηρεσίες, δεν έχει πολιτική τάξη, αποτελείται από γείτονες που αγοράζουν τη γη τους αυτόνομα και ανεξάρτητα. Είναι ένα χωριό, αλλά ο χρόνος περνάει και διαμορφώνεται μια πόλη», αναγνώρισε ο Paulo Poggi, κάτοικος της περιοχής.

Το χωριό ανήκει στο διαμέρισμα Lácar, στην επαρχία Neuquén, «κρυμμένο» περίπου 14 χιλιόμετρα μέσα στη διαδρομή των Επτά Λιμνών.

«Δεν είμαστε καν επιτροπή ανάπτυξης, αλλά ένα χωριό που δεν έχει κανέναν να ελέγχει τι συμβαίνει και τι όχι, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την υπόλοιπη χώρα, είναι ένας τόπος που δημιουργήθηκε αυτόνομα χωρίς δημόσιους λειτουργούς, είναι πολύ περίεργο», παραδέχτηκε ο γείτονας σε συνέντευξή του στο LU5.

Η πλησιέστερη πόλη είναι το San Martín de los Andes. Οι δρόμοι της είναι χωματόδρομοι, δεν πληρώνουν τοπικούς φόρους, παρά μόνο επαρχιακούς, αν και ισχυρίζονται ότι τα ποσά είναι σαν να επρόκειτο για αστική περιοχή. «Αλλά δεν είναι, γιατί δεν έχουμε καμία υπηρεσία», προειδοποίησε.

Ένας αυτοσυντηρούμενος τουριστικός προορισμός

Στο πλαίσιο αυτό, εξήγησε ότι πριν από λίγες ημέρες άρχισαν να κυκλοφορούν βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα, όπου διακρίνονται αξιωματούχοι να ανακοινώνουν τον «ερχομό» της ασφάλτου και του ηλεκτρικού ρεύματος στη Villa Meliquina. Παρόλο που ο άνθρωπος δεν το ανέφερε ρητά, στις 4 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκαν οι προσφορές για τις εργασίες ασφαλτόστρωσης του δρόμου πρόσβασης από τις Επτά Λίμνες, όπως είχε ανακοινώσει ο κυβερνήτης Rolando Figueroa τον Ιανουάριο.

«Βλέπουμε ένα μιντιακό και πολιτικό σόου, σε έναν τόπο όπου ο κόσμος δεν το ζητάει, ο κόσμος το βλέπει από την πλευρά του οργανισμού, το θέμα της ασφάλτου πολιτικοποιείται, αλλά εμείς θέλουμε να ξέρουμε τι προηγείται, γιατί για παράδειγμα η Meliquina δεν έχει αποκομιδή απορριμμάτων, ο κάθε γείτονας μαζεύει τα δικά του σκουπίδια, ό,τι βρίσκει πεταμένο, έτσι υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες», είπε.

Ο Poggi δήλωσε ότι οι κάτοικοι έχουν σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για να ζήσουν. Αν και δεν αρνούνται τη δυνατότητα βελτίωσης ορισμένων συνθηκών, ξεκαθαρίζουν ότι αυτό πρέπει να γίνει με προγραμματισμένο τρόπο.

«Το νερό λαμβάνεται από ρυάκια ή πηγάδια, το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι πολιτικοί έρχονται κρυμμένοι για να κάνουν διαφημιστικά βίντεο με τις ανακοινώσεις που πρόκειται να κάνουν και μετά φεύγουν. Είναι πολύ περίεργο, οι πολιτικοί εμφανίζονται κρυμμένοι, κάνουν διαφημίσεις και οι γείτονες δεν το γνωρίζουν καν, δεν ξέρουμε γιατί κάνουν αυτά τα πράγματα», είπε.

Η Meliquina ζει από τον τουρισμό, είναι μια πόλη που καταλήγει να είναι ένας τουριστικός προορισμός όπου οι άνθρωποι έρχονται για να απολαύσουν τη φύση σε αυτό το αυτοσυντηρούμενο χωριό. Πρόκειται για μια υποδιαίρεση από το 1974 που εγκαταλείφθηκε, οι άνθρωποι άρχισαν να αγοράζουν τη γη τους, τα σπίτια είναι ελεύθερα και δεν υπάρχουν φράχτες.

Με την πάροδο του χρόνου, οι συνθήκες βελτιώθηκαν, προστέθηκαν ηλιακοί συλλέκτες και τα σπίτια έχουν ηλεκτρικό ρεύμα. «Το δικό μας δεν κόβεται και λειτουργεί καλύτερα από αυτό των δημόσιων υπηρεσιών», είπε.

Ο γείτονας αμφισβήτησε τον τρόπο με τον οποίο οι αρμόδιοι ανακοίνωσαν τα έργα που πρόκειται να εκτελεστούν στη Villa Meliquina. «Δεν ξέρω ποιες είναι οι προτεραιότητες, γιατί αν βάλεις άσφαλτο και δεν έχεις υπηρεσίες, δεν έχει νόημα. Θέλουν να φέρουν τουρισμό και δεν έχουν κανέναν να πάρει τα σκουπίδια, δεν υπάρχουν δημόσιες τουαλέτες. Αν πολλαπλασιάσεις όλα αυτά που συμβαίνουν όταν φέρνεις κόσμο σε ένα μέρος χωρίς έλεγχο, αναπαράγεις τις φωτιές, τη βρωμιά, τις κλοπές», είπε.

Ο Poggi διαβεβαίωσε ότι η ανάπτυξη του χώρου ήταν οργανική και οργανώθηκαν σιγά-σιγά. «Είναι μια κοινότητα όπου μέχρι πολύ πρόσφατα υπήρχαν 150 άτομα και μετά την πανδημία υπήρξε ανάπτυξη και σήμερα υπάρχουν 600 άτομα, ο αριθμός των ανθρώπων έχει τετραπλασιαστεί και δεν υπάρχουν υπηρεσίες», είπε.

Ανέφερε ότι, για παράδειγμα, το ρέμα είναι κορεσμένο με λάστιχα από τους γείτονες που αντλούν νερό από αυτό και ο κόσμος ζητάει να βρεθεί λύση σε αυτό. Η άφιξη της ασφάλτου θα έκοβε τα λάστιχα που παρέχουν νερό στο μισό χωριό. «Μια μονάδα επεξεργασίας νερού κοστίζει πολύ λιγότερο από την άσφαλτο, και δεν υπάρχουν αποχετεύσεις, ούτε φυσικό αέριο, θέλουν να πολλαπλασιάσουν τον αριθμό των ανθρώπων χωρίς να προβλέψουν όλα αυτά», διερωτήθηκε.

Προσφορά για τις εργασίες ασφαλτόστρωσης

Στις 4 Φεβρουαρίου, δέκα εταιρείες υπέβαλαν τις προσφορές τους για την ασφαλτόστρωση της επαρχιακής οδού αριθ. 63, στο τμήμα μήκους 19 χιλιομέτρων από τη διασταύρωση με την εθνική οδό αριθ. 40 έως τη Villa Meliquina. Η αποσφράγιση των φακέλων πραγματοποιήθηκε στην έδρα του δήμου San Martín de los Andes και προήδρευσε ο κυβερνήτης Rolando Figueroa.

Ο Figueroa καλωσόρισε τον μεγάλο αριθμό των προσφερόντων και σημείωσε ότι «δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιο ενδιαφέρον για την εκτέλεση διαφόρων έργων. Πολλές φορές δεν υπήρχαν καθόλου προσφορές». Ανέφερε ότι η κατασκευή τουριστικών διαδρομών αποτελεί επίσης μέρος της «σκέψης για το Neuquén μετά το Vaca Muerta», αλλά για αυτό είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν «επενδύσεις που δημιουργούν ανάπτυξη».

Ο Figueroa εξήγησε ότι τόσο οι εργασίες στον δρόμο προς τη Meliquina όσο και ο δρόμος που συνδέει το Andacollo με το Huinganco παρουσιάζουν «πρόβλημα για την εργασία και τη συντήρηση» των δρόμων αυτών, διότι «υπάρχει τόσο μεγάλη κυκλοφορία που είναι σχεδόν αδύνατο να συντηρηθούν, επειδή πριονίζονται συνεχώς».