Μπλόκα μέχρι τελικής πτώσεως και crony capitalism στα χωράφια

Έχει η κυβέρνηση δίκιο σε όλες τις απαντήσεις που δίνει στα ερωτήματα, στις απαιτήσεις και στις αγωνίες των αγροτών για το μέλλον τους;

Προφανώς όχι.

Τα έχει κάνει μούσκεμα το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στη διαχείριση ενός μεγάλου μέρους του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ;

Σαφέστατα ναι.

Όμως, για σταθείτε λίγο.

Οι αγρότες που βρίσκονται στα μπλόκα και μιλούν για «αγώνα μέχρι τελικής πτώσης» τι ακριβώς επιδιώκουν; Να λυθεί επιτέλους το αγροτικό πρόβλημα και να δημιουργηθούν κίνητρα για υγιή επιχειρηματικότητα στον πρωτογενή τομέα; Ή μήπως το βασικό τους μέλημα είναι να «πέσει ο Μητσοτάκης»;

Διότι το κεντρικό τους αίτημα δεν είναι η μεταρρύθμιση, αλλά η επιστροφή στο γνώριμο καθεστώς των επιδοτήσεων του αμαρτωλού ΟΠΕΚΕΠΕ και η απομάκρυνση της ΑΑΔΕ από τη διαδικασία. Με δυο λόγια: να μη αλλάξει τίποτα.

Να δηλώνει ο καθένας ό,τι θέλει, να πέφτουν οι επιδοτήσεις βροχή και «από ’δω παν’ κι οι άλλοι».

Να συνεχίσουμε, δηλαδή, το μοντέλο της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας.

Crony capitalism, που λέμε και στο χωριό μου.

Ιδιωτικά κέρδη, δημόσιες ζημιές. Καταπληκτικό μοντέλο.

Μάλιστα, θα πρότεινα να το διεκδικήσουν και άλλες κοινωνικές ομάδες. Οι έμποροι, οι καταστηματάρχες, οι επιτηδευματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Να ανοίγουν επιχειρήσεις και, όταν τα κάνουν θάλασσα, να ζητούν από το κράτος ή την Ε.Ε. να καλύπτει τη χασούρα και τα χρέη τους.

Επιχειρείν με δημόσια πατερίτσα και εγγυημένο μαξιλάρι, αδέρφια.

Εμπρός, λοιπόν, στον δρόμο που χάραξε ο… τέτοιος. Πάμε κι όπου βγει σύντροφοι. Μπλόκα χωρίς αύριο. Όχι μόνο οι αγρότες. Να βγουν και οι εστιάτορες με τις κατσαρόλες στους δρόμους, οι μαγαζάτορες με ρόλεξ στα χέρια και γούνες στους ώμους, να διώξουμε τη ΝΔ που εμποδίζει τον σοσιαλιστικό καπιταλισμό που έχουμε ονειρευτεί όλοι μας.