Σκάνδαλο Μαρινόπουλος: Έκρυβαν τα χρέη για να δανείζεται η εταιρεία
Ένα διαρκές σκάνδαλο διαπλοκής και διαφθοράς, τεραστίων διαστάσεων αποκαλύπτεται με την περίπτωση των σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος. Πρόκειται ουσιαστικά για την κορυφή του παγόβουνου που καταδεικνύει ότι στην Ελλάδα κυβερνήσεις, δημόσια διοίκηση, τράπεζες και ΜΜΕ λειτουργούν με όρους αδιαφάνειας και συνδιαλλαγής σε σχέση με τους επιχειρηματίες και την υγιή επιχειρηματικότητα.
ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΣΤΟ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΦΗΝΩΝΤΑΣ ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ
Η εταιρεία Μαρινόπουλος, με ηγετική θέση στον κλάδο των σούπερ μάρκετ οδεύει ολοταχώς προς την καταστροφή συμπαρασύροντας μαζί της και δεκάδες μικρές και μεγαλύτερες εταιρείες προμηθευτών στους οποίους χρωστά μαζί με τις τράπεζες, την Εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζόμενους ποσό της τάξης των 1,3 δισ. ευρώ, που κάποιοι υπολογίζουν ότι μπορεί να φτάνει ακόμη και τα 2 δισ.
Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, το newsbomb.gr αποκαλύπτει ότι πρόκειται για μια γνωστή σε όλους τους εμπλεκόμενους προαναγγελθείσα κατάρρευση για την οποία κανείς, εδώ και περίπου πέντε χρόνια, δεν τολμά να μιλήσει απλώς ξορκίζοντας το... κακό που ερχόταν.
Δεν είναι μόνον το γεγονός ότι οι αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομίας επί πέντε χρόνια και επί θητείας τριών πρωθυπουργών (Παπαδήμου, Σαμαρά, Τσίπρα) δεν τολμούν να επιβάλλουν τη νομιμότητα κάνοντας το απλούστερο και υποχρεώνοντας την εταιρεία να δημοσιεύσει τους ισολογισμούς που έκρυβε στα συρτάρια τη. Κι αυτό για να μη γίνουν δημοσίως παραδεκτά -με όλες τις συνέπειες που θα είχε η αποκάλυψη- τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα που προέρχονται από το κακό μάνατζμεντ αλλά και από την ουσιαστική καταλήστευση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα κ.λπ.) τα οποία πουλήθηκαν σε ξένους επενδυτές και στη συνέχεια μισθώθηκαν και πάλι με αυξημένα μισθώματα.
Δεν είναι μόνον το ότι οι τράπεζες συνέχισαν να συναλλάσσονται, να δανείζουν και να διευκολύνουν μια επιχείρηση που δεν έδινε στη δημοσιότητα στοιχεία για την κακή της συνολική εικόνα. Και αυτό φυσικά τις βόλευε καθώς αποκαλύπτεται ότι είχαν ιδιωτική ενημέρωση, αλλά όχι τα επίσημα στοιχεία που θα καθιστούσαν απαγορευτική και ενδεχομένων ποινικά κολάσιμη τη συνέχιση της δανειοδότησης μια εταιρείας που όλοι οι ορκωτοί λογιστές επισήμαιναν ότι δεν μπορεί να είναι βιώσιμη. Και με αυτό τον τρόπο δεν θα είχαν νομικό έρεισμα ώστε σχεδόν να διπλασιάσουν τον δανεισμό από τό 2011 έως το 2014.
Δεν είναι επίσης το ότι ο σύνδεσμος των ιδιοκτητών σούπερ μάρκετ δεχόταν αδιαμαρτύρητα να μη δημοσιεύονται τα οικονομικά στοιχεία μόνον της Μαρινόπουλος φαλκιδεύοντας τον υγιή ανταγωνισμό.
Είναι και το ότι ακόμη και οι προμηθευτές παρά τα δεκάδες έως και εκατοντάδες εκατομμύρια που τους οφείλονταν αρνούνταν να κινηθούν και να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση φοβούμενοι αυτό που τελικά μοιάζει μοιραίο να συμβεί. Πολύ απλά οι περισσότεροι προμηθευτές της εταιρείας θέλοντας να παραμένουν μέσα στα ράφια της, δέχονταν να πληρώνονται ακόμη και με εννιά μήνες επιταγές και να «χρηματοδοτούν» την ανάπτυξή τους με τις πληρωμές από τους υπόλοιπους λιανέμπορους.
Παράλληλα, η Μαρινόπουλος όλα τα τελευταία χρόνια με ένα μπαράζ διαφημιστικών καταχωρήσεων και προσφορών αξίας πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε πάρα πολλά ΜΜΕ δημιουργούσε μια ασπίδα προστασίας η οποία ενισχυόταν με πλασματικά ρεπορτάζ που κάλυπταν το τρομακτικό πρόβλημα ρευστότητας δημιουργώντας παράλληλα την πλαστή προσδοκία ότι στο τέλος, με ένα μαγικό τρόπο θα βρισκόταν η λύση για να αποφευχθεί το... τσουνάμι που απειλεί με κατάρρευση ένα τεράστιο κομμάτι του κλάδου των τροφίμων.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για έναν γίγαντα που στηριζόταν στα πήλινα πόδια της διαπλοκής και της αδιαφάνειας που έχουν επιβάλλει στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες η συνδιαλλαγή των πολιτικών με ορισμένους επιχειρηματίες, μεσάζοντες τις τράπεζες και τα ΜΜΕ και εκτελεστικά όργανα μεγάλα τμήματα της δημόσιας διοίκησης σε όλες τις βαθμίδες και τις υπηρεσίες της.
Η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση της Μαρινόπουλος κανείς δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. Άλλος γιατί αδιαφόρησε, άλλος για φοβήθηκε, άλλος γιατί «λαδώθηκε» και άλλος γιατί... μπουκώθηκε. Και το αποτέλεσμα είναι τραγικό για την ελληνική οικονομία που βλέπει ένα από τους πλέον δυναμικούς της κλάδους να κινδυνεύει με τσουνάμι ζημιών που δεν αφορά μόνο στους 13.000 υπαλλήλους της Μαρινόπουλος σε όλη την Ελλάδα που κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι, αφορά και σε εκατοντάδες εργαζόμενους σε συνεργαζόμενες επιχειρήσεις που ακόμη κι αν δεν κλείσουν κάτω από το βάρος του φεσιού που θα τους φορεθεί σίγουρα θα κλονιστούν και θα αναγκαστούν σε περικοπές εξόδων και απολύσεις προσωπικού.
Οι ισολογισμοί που δημοσιεύθηκαν πριν από λίγες ημέρες, όλοι μαζί για την τριετία 2012-2014, εκτός του ότι αποδεικνύουν τις τεράστιες ζημιές αναδεικνύουν και μια σειρά κορυφαίων ζητημάτων.
Πρώτος και βασικότερος αυτός της ασυδοσίας που επιτρέπει σε όσους έχουν δόλο να λειτουργούν στα όρια της νομιμότητας προκειμένου να κρύψουν προβλήματα και ευθύνες και να γλυτώνουν με γελοία πρόστιμα της τάξης των 1.350 ευρώ για τρία χρόνια την ίδια στιγμή που εδώ και πέντε χρόνια υποτίθεται ότι έχει εξαπολυθεί ένα τεράστιο φοροκυνηγητό από το κράτος για την είσπραξη και του τελευταίου ευρώ από κάθε μικροοφειλέτη. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προχωρά σε κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών ακόμη και για χρέη μερικών εκατοντάδων ευρώ.
Μια κυβέρνηση που ήδη συμπληρώνει περίπου 18 μήνες στην εξουσία και δεν δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε το πρόβλημα ή ότι δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως το μέγεθός του.
Το newsbomb.gr είναι σε θέση να γνωρίζει από υψηλότατες πηγές στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ότι το πρόβλημα είναι γνωστό σε όλες του τις διαστάσεις εδώ και τουλάχιστον ένα εννεάμηνο. Και το γνώριζε βασικά από τις τράπεζες προς τις οποίες τα χρέη της Μαρινόπουλος προσεγγίζουν τα 500 εκατομμύρια ευρώ. Το γνώριζαν από τα χρέη προς τη εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία που ήταν εξαιρετικά μεγάλα. Αλλά κυρίως το γνώριζαν γιατί είχε ζητηθεί με έναν εύσχημο τρόπο από τις διοικήσεις των τραπεζών που ας μην ξεχνάμε βρίσκονται υπό μερικό ή συνολικά κρατικό έλεγχο να στηρίξουν την επιχείρηση με προσχήματα ότι δεν είναι εποχή για τεράστια κανόνια που θα αφήσουν χιλιάδες οικογένειες εργαζόμενων στο δρόμο.
Στις δε παρασκηνιακές αλλά και επίσημες -μέσω τραπεζικών κύκλων- διερευνητικές επαφές που είχαν γίνει όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση εμφανιζόταν να αρκείται στις διαβεβαιώσεις των ιδιοκτητών της Μαρινόπουλος ότι «όλα θα πάνε καλά» και ότι «δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα που θα δημιουργήσει ανήκεστο βλάβη» στο σύστημα.
Και φυσικά όταν μιλάμε για σύστημα εννοούμε την κυβέρνηση που θα πρέπει να διαχειριστεί τις χιλιάδες των ανέργων, τις διοικήσεις των τραπεζών που ενώ πουλάνε τα κόκκινα δάνεια ακόμη και μικρών επιχειρήσεων και μεροκαματιάρηδων με ένα σπίτι, θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για το γεγονός ότι οι δανειακές υποχρεώσεις της Μαρινόπουλος έχουν φτάσει τα 500 εκατομμύρια και για το αν τελικά δεν πληρωθούν από τους επιχειρηματίες θα πληρωθούν με χρήματα του ελληνικού λαού.
Κι όμως αν απλώς η επιχείρηση είχε υποχρεωθεί στην έγκαιρη δημοσίευση των ισολογισμών όλοι θα γνώριζαν, μεταξύ άλλων, ότι:
• Για το 2014 ότι η εταιρεία προέβη σε αποαναγνώριση δανειακών υποχρεώσεων ποσού 54 εκατ. ευρώ, με συνέπεια τα αποτελέσματα χρήσεως και τα ίδια κεφάλαια να εμφανίζονται αυξημένα κατά το ποσό αυτό, ενώ τα δάνεια εμφανίζονται ισόποσα μειωμένα. Επίσης, ο ορκωτός ελεγκτής τονίζει ότι οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί υποδηλώνουν την ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας που ενδεχομένως δημιουργεί σημαντική αμφιβολία για τη βιωσιμότητα της εταιρείας και την ικανότητά της να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα.
• Και το 2013, άλλος ορκωτός ελεγκτής επισημαίνει ότι το κυκλοφορούν ενεργητικό υπολείπεται των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων κατά 343 εκατ. ευρώ, στοιχείο το οποίο μαζί με τις ζημίες της χρήσης του 2013 καθιστούν αμφίβολη την επιχειρηματική δραστηριότητα της εταιρείας.
• Ο λογαριασμός των προμηθευτών για την περίοδο 2012-2014 διαμορφώθηκε από τα 570 εκατ. ευρώ στα 751 εκατ. ευρώ το 2014. Αντίστοιχα, τα αποθέματα της εταιρείας κυμάνθηκαν από τα 115 εκατ. ευρώ έως τα 202 εκατ. ευρώ, ενώ το ταμείο της δεν ξεπέρασε τα 23 εκατ. ευρώ σε καμία από τις παραπάνω χρήσεις.
• Την ίδια περίοδο, οι απαιτήσεις της εταιρείας αυξάνονται από τα 257 εκατ. ευρώ το 2012 στα 469 εκατ. ευρώ το 2014.
• Οι λειτουργικές ταμειακές ροές τα έτη 2012-2014 ήταν αρνητικές σε κάθε έτος και διαμορφώθηκαν στα -113 εκατ. το 2014 από -50 εκατ. ευρώ το 2013.
• Για το 2014, το σύνολο του κυκλοφορούντος ενεργητικού της εταιρείας υπολειπόταν του συνόλου των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεών της κατά 161 εκατ. ευρώ. ταυτόχρονα, σε όλα τα προηγούμενα έτη, το κυκλοφορούν ενεργητικό υπολειπόταν πάνω από 300 εκατ. ευρώ των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων.
• Ο αριθμός των εργαζομένων που απασχολούσε η εταιρεία στη διάρκεια των ετών 2011-2014 μειώθηκε από τις 11.280 σε 9.949 άτομα.
• Αντίστοιχα, την περίοδο 2011-2014, η εταιρεία αύξησε σχεδόν 50% το δίκτυό της αφού από τα 554 καταστήματα το 2011, στο τέλος του 2014 λειτουργούσε συνολικά 705 καταστήματα.
Και αυτά είναι μόνον τα στοιχεία έως τις 31/12 του 2014 ενώ εκτιμάται ότι η κατάσταση είναι γίνει ήδη χειρότερη, στον 1,5 χρόνο για τον οποίο δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Αυτό το χρονικό διάστημα θα πρέπει να δημοσιευθεί ο ισολογισμός του 2015 ενώ για το 2016 μια εικόνα μπορεί να δώσει μόνον το ρεπορτάζ.
Το 2016 ξεκίνησε πολύ άσχημα για την Μαρινόπουλος. Η συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία ΕΒΟΛ από τον Βόλο στις 7 Ιανουαρίου ανακοινώνει ότι σταματάει να προμηθεύει γάλα την αλυσίδα. Ανακοινώνοντας ότι «Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Βόλου οδηγήθηκε στην αναγκαστική αυτή απόφαση μετά από το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν τα συσσωρευμένα προβλήματα αδυναμίας της Μαρινόπουλος να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της προς την ΕΒΟΛ».
Ένα μήνα αργότερα πάλι η ΕΒΟΛ θα προχωρούσε ένα βήμα ακόμη πιο πέρα με στόχο να πάρει τα χρωστούμενα. Στις 9 Φεβρουαρίου «θα σφράγιζε» επιταγές της Μαρινόπουλος ενώ είχε προγραμματίσει και αποκλεισμό του κεντρικού καταστήματος στον Βόλο στις 10 Φεβρουαρίου. Το τελευταίο δεν χρειάστηκε να γίνει καθώς η διοίκηση που μέχρι τότε αρνούνταν να τους δει έτρεξε να φροντίσει για την άμεση αποπληρωμή των υποχρεώσεων της. Το κακό όμως είχε γίνει, η ΕΒΟΛ είχε δείξει και στους υπόλοιπους ποιος είναι ο τρόπος που μπορούσαν να πάρουν τα χρήματα τους.
Στα γειτονικά Σκόπια στις 8 Φεβρουαρίου κατέβασε ρολά το τελευταίο κατάστημα Carrefour που διέθετε στην γειτονική χώρα.
Παράλληλα, η κατάσταση στα καταστήματα στην Ελλάδα είχε γίνει δραματική με τις πωλήσεις να έχουν πέσει έως και 70% σε σχέση με ένα χρόνο πριν.
Η ανακοίνωση για συνεργασία με τον Σκλαβενίτη, υπό τις ευλογίες των πιστωτριών τραπεζών, βοήθησε -μαζί με ορισμένα χρήματα που έδωσαν οι τράπεζες να υπάρξει μία κάποια σχετική ομαλοποιήση έως το Πάσχα.
Τα προβλήματα άρχισαν να φαίνονται ξανά από τα τέλη Μαΐου όταν οι προμηθευτές άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι το σχέδιο σωτηρίας της αλυσίδας και αποπληρωμής τους, που τους είχε προταθεί, πρακτικά δεν έβγαινε. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αδυναμία της Μαρινόπουλος να ανταποκριθεί στην συμφωνία, που είχε υπογράψει λίγες ημέρες πριν.
Τις τελευταίες εβδομάδες οι δικαστικοί λειτουργοί πήγαιναν στα καταστήματα, κατέβαζαν ρολά και προχωρούσαν σε κατάσχεση χρημάτων, προϊόντων ή εξοπλισμού αντίστοιχου με το ποσό της σφραγισμένης επιταγής.
Η κατάσταση πλέον είχε ξεφύγει εκτός ελέγχου και την Τρίτη 28 Ιουνίου η Μαρινόπουλος, αναγκάζεται να καταφύγει και αυτή στην δικαιοσύνη για να ζητήσει προστασία για τα χρέη της.
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
