Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

Κύριε Σόιμπλε αντί να βογκάει το βόδι, βογκάει τ΄αμάξι...

Κύριε Σόιμπλε αντί να βογκάει το βόδι, βογκάει τ΄αμάξι...

Ο «πολύς» υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που σήμερα μας κουνάει το δάκτυλο θα έπρεπε να είναι ευγνώμων για τη βοήθεια που πρόσφερε η χώρα μας στη διάσωση των Γερμανικών τραπεζών από τον «θανατηφόρο» ιο των sub primes.

Του Κώστα Τσιτούνα

Το τελευταίο διάστημα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών μιλάει πολύ, περισσότερο ίσως κι από τον Βαρουφάκη...

Σε κάθε ευκαιρία δηλώνει τη δυσφορία του για τη διάσωση της Ελλάδας, ξεχνάει όμως ότι οι χώρες του Νότου και πιο συγκεκριμένα η Ελλάδα ήταν ο δούρειος ίππος για να σωθούν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες από την κρίση των στεγαστικών δανείων που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ, καθώς οι τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στον θανατηφόρο ιό των sub primes, των στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης.

Λησμονεί ο κύριος Σόιμπλε ότι οι ΗΠΑ, - όταν ο ίδιος και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι αξιωματούχοι κοιμόντουσαν ύπνο βαθύ - κατάφεραν να τυπώσουν πληθωριστικό χρήμα και να μεταφέρουν σε χρόνο ρεκόρ το «τοξικό» πρόβλημα από την Αμερική στη Γηραιά Ήπειρο. Με τη σειρά τους οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες φόρτωσαν με χρέη και με χρηματοπιστωτικά «σκουπίδια» στα κράτη και τους λαούς του Νότου.

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών που διεκδικεί το αλάθητο του Πάπα θα ενθυμείται βεβαίως ότι ένα σημαντικό μέρος του τραπεζικού συστήματος της Γερμανίας βρέθηκε μετά το 2009 στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Δύο μεγάλα ιδρύματα κρατικοποιήθηκαν για να μην χρεοκοπήσουν (Commerzbank, Hypo Real Estate), ορισμένες τοπικές τράπεζες έκλεισαν, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο «ταμείο διάσωσης» (Soffin), ενώ η κυβέρνηση της χώρας εγγυήθηκε πλουσιοπάροχα τα τραπεζικά χρέη.

Ταυτόχρονα οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, με δικές του εντολές και των συναδέλφων του τραπεζιτών, έδιναν αφειδώς δάνεια στα κράτη του Νότου και τα κράτη με τη σειρά τους αύξησαν την καταναλωτική πίστη μεταφέροντας την «τοξικότητα» στους πολίτες.

Οι Βρετανικές τράπεζες έδωσαν 314 δισ. δολάρια, οι Γαλλικές 683 δισ. δολάρια και οι Γερμανικές 530 δισ. δολάρια.

Συνολικά, για τη διάσωση των τραπεζών δαπανήθηκαν 305 δις € ή το 11% του ΑΕΠ της Γερμανίας - όσο δηλαδή ολόκληρο το ελληνικό χρέος, επιβαρύνοντας ανάλογα τον προϋπολογισμό και το δημόσιο χρέος, οπότε τους γερμανούς φορολογουμένους.

Συνεπώς γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι κάτι δεν μας λέει καλά ο κ. Σόιμπλε. Διότι τόσο ο ίδιος, όσο και οι ομοϊδεάτες του τεχνοκράτες μετέφεραν ένα «συστημικό» πρόβλημα, στους λαούς της Ευρώπης, χωρίς κανένα οίκτο και χωρίς ντροπή.

Δεν είναι δυνατόν δηλαδή αντί να βογκάει το βόδι, να βογκάει τ’ αμάξι...