ΕΘΝΙΚΑ

«Καρφιά» Μπαγίς για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης

«Καρφιά» Μπαγίς για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης

Στην Ελλάδα, επιρρίπτει ευθύνες για την καθυστέρηση της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη, Ο αρμόδιος υπουργός της Τουρκίας για θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης, Εγκεμέν Μπαγίς.

Μετά την δήλωση του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, στη Νότια Κορέα, για την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης ο Μπαγίς σχολίασε πως «το θέμα αυτό περισσότερο από διμερές θέμα μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ, είναι θέμα που σχετίζεται με τη νομοθεσία μας».

Ο Τούρκος υπουργός υποστήριξε πως η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής έχει σημασία από πλευράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναγκών των Ορθόδοξων πολιτών της Τουρκίας για εκπαίδευση ιερέων.

Το γεγονός όμως της επαναλειτουργίας της Σχολής, σύμφωνα με τον Μπαγίς, αν και δεν εξαρτάται από τον όρο περί αμοιβαιότητας, έχει μεγάλη σημασία από τα ταυτόχρονα βήματα στα οποία θα προβεί η Ελλάδα.

«Το γεγονός ότι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας, τόσο ο κ. Καραμανλής, όσο και ο κ. Παπανδρέου, δεν έχουν προβεί στα αναγκαία βήματα, παρότι έχουν δώσει επανειλημμένως υποσχέσεις στον πρωθυπουργό μας, δείχνει το πού ακριβώς κολλάει το ζήτημα».

Με την ευχή να επιλυθούν τα προβλήματα τόσο των μουσουλμάνων Τούρκων που ζουν στην Ελλάδα, όσο και των Ορθοδόξων πολιτών που ζουν στη Τουρκία, ο Μπαγίς επισήμανε πως η Τουρκία έχει ήδη παρουσιάσει την καλή της πρόθεση κυρίως με την επιστροφή του κτιρίου του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, όσο και με την επιστροφή του τίτλου κυριότητας του σχολείου στον Γαλατά.

Σύμφωνα με τον Τούρκο υπουργό , όλα αυτά είναι εξελίξεις αδιανόητες για πριν από δέκα χρόνια και θεωρεί πως η χώρα του έχει προβεί σε πολύ σημαντικά βήματα. Τώρα, όμως, ήρθε η σειρά της Ελλάδας σύμφωνα με τον Μπαγίς.

«Αλλά έχει έλθει η ώρα η Ελλάδα που πρέπει να είναι μια δημοκρατία με τα δεδομένα της ΕΕ, να συμπεριφερθεί με αίσθηση της δικής της ευθύνης».

Ο Τούρκος υπουργός ολοκληρώνοντας τις δηλώσεις του είπε πως δεν θεωρεί "απειλή" για την Τουρκία την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής, αλλά τόνισε την χρησιμότητα των «ταυτόχρονων βημάτων».