Έρευνα Prorata: Ο παγκόσμιος πόλεμος είναι η μεγαλύτερη ανησυχία μας

Την τελευταία εβδομάδα συντελείται μία έντονη κλιμάκωση του Ρώσο-ουκρανικού πολέμου. Την έκρηξη στη γέφυρα της Κριμαίας, η οποία έχει έντονο συμβολισμό τόσο για τη Μόσχα όσο και για το Κίεβο, ακολούθησε η πυραυλική επίθεση ενάντια σε ουκρανικές πόλεις. Οι επιθέσεις χαρακτηρίστηκαν από την Ε.Ε ως «ισοδύναμες με εγκλήματα πολέμου», ενώ πυροδότησαν νέο κύκλο δηλώσεων και πρωτοβουλιών στήριξης προς την Ουκρανία. Σε αυτό το κλίμα, η Γαλλία ενισχύει τη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο, το Ηνωμένο Βασίλειο δηλώνει «την ηθική και πρακτική στήριξη» του στην Ουκρανία και η Ένωση ήδη συζητά την έκτη δόση χρηματοδότησης όπλων προς την Ουκρανία. Στην άλλη πλευρά, η Λευκορωσία συγκροτεί κοινό στρατιωτικό σχηματισμό με τη Ρωσία, παραχωρώντας έδαφος στο ρωσικό στρατό για να επιχειρεί από εκεί. Και σε πολιτικό επίπεδο όμως κλιμακώνεται η ένταση μετά την απόφαση για κοινό σχέδιο αεράμυνας από την άτυπη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, τη βούληση που εκφράστηκε από τους G7 για «σοβαρές επιπτώσεις» σε περίπτωση που η Ρωσία χρησιμοποιήσει πυρηνικά, χημικά ή βιολογικά όπλα αλλά και την καταδίκη της προσάρτησης τεσσάρων ουκρανικών πόλεων από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Εν μέσω των ραγδαίων και ιστορικών αυτών εξελίξεων, που ακόμα δεν είναι γνωστές στην λεπτομέρειά τους, η νέα έρευνα της Prorata επιχείρησε να διερευνήσει ποια συνέπεια του πολέμου προβληματίζει περισσότερο την ελληνική κοινή γνώμη, καθώς και ποια λύση θεωρείται αποδεκτή ή μη αποδεκτή ώστε να τερματιστεί η πολεμική σύρραξη.

Και σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, η συντριπτική πλειονότητα των ερωτώμενων (67%) προβληματίζεται περισσότερο από το ενδεχόμενο ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, παρά από άλλες υπαρκτές ή πιθανές συνέπειες του Ρώσο-ουκρανικού πολέμου, όπως οι επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης στην Ελλάδα (24%), το κόστος σε ανθρώπινες ζωές στον πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών (9%) ή οι προσφυγικές ροές προς την χώρα μας (3%). Το ενδεχόμενο ενός παγκοσμίου πολέμου - έναντι άλλων πιο άμεσων συνεπειών της Ρώσο-ουκρανικής σύρραξης - αποτελεί με οριζόντιο κοινωνικά τρόπο τον νούμερο ένα προβληματισμό, διαπερνώντας γυναίκες και άνδρες, νεότερους και μεγαλύτερους ηλικιακά πολίτες αλλά και κομματικές συμπάθειες.

Ποιες όμως από τις πιθανές λύσεις για τον τερματισμό του Ρώσο-ουκρανικού πολέμου θεωρούνται αποδεκτές και ποιες μη αποδεκτές από την ελληνική κοινωνία; Ως η μόνη - οριακά πλειοψηφική - (54%) αποδεκτή λύση καταγράφεται η διατήρηση από πλευράς της Ρωσίας της Κριμαίας και των προσαρτημένων ουκρανικών πόλεων: δηλαδή η μονιμοποίηση και τελικά «νομιμοποίηση» του παρόντος status quo, ενδεχομένως γιατί προσλαμβάνεται και ως ο πιο σύντομος δρόμος προς την ειρήνη, παρά το δίκαιο ή άδικο της νέας συνθήκης.

Υπό αυτό το πρίσμα, η έρευνα της Prorata για το Newsbomb.gr παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ακριβώς γιατί η εδαφική αμφισβήτηση της Ουκρανίας δεν αποτελεί επίσημη «γραμμή» κανενός ελληνικού πολιτικού κόμματος και ως εκ τούτου καταγράφεται σημαντική αναντιστοιχία μεταξύ των επίσημων θέσεων των κομμάτων και των αντίστοιχων θέσεων της δυνητικής εκλογικής τους βάσης για το τι συνιστά αποδεκτή λύση στον Ρώσο-ουκρανικό πόλεμο.

Εν κατακλείδι, ο φόβος για μια πιθανή περαιτέρω ένταση των συνεπειών ενός πολέμου που δεν διεξάγεται πολύ μακριά από την Ελλάδα σε συνδυασμό με την επιθυμία μας για σταθερότητα μετά από έναν ταραχώδη δωδεκαετή - και πλέον - κύκλο επάλληλων κρίσεων οδηγούν (δικαίως ή αδίκως) πολλούς και πολλές από εμάς σε εκπτώσεις. Σε υιοθέτηση μη ιδανικών λύσεων, υπό μια όμως προϋπόθεση: Αυτές οι λύσεις να μας φέρνουν μια ώρα αρχύτερα πιο κοντά σε ένα πιο στέρεο, πιο φωτεινό και με λιγότερη ανασφάλεια ξέφωτο.