Όταν ο Διονύσης Σαββόπουλος έπεισε τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο να τραγουδήσει «Τα στέφανα»
Πώς ο Διονύσης Σαββόπουλος έπεισε τον λαϊκό ερμηνευτή να πει το τραγούδι που έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του
Συναυλία του τραγουδοποιού Διονύση Σαββόπουλου
Το «τελευταίο αντίο» είπαν σήμερα η οικογένεια, οι φίλοι και πλήθος κόσμου στον μεγάλο τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο.
Μία από τις όχι ιδιαίτερα γνωστές ιστορίες που αποδεικνύουν τη αγάπη του Νιόνιου για το λαϊκό τραγούδι είναι η απρόσμενη - για πολλούς- συνεργασία του με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο.
Το 1984, ο Διονύσης Σαββόπουλος ανέλαβε την παραγωγή του άλμπουμ «Τώρα αρχίζουν όλα» του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, στην δισκογραφική εταιρεία Lyra. Ο ίδιος ο Σαββόπουλος έχει αφηγηθεί πως θαύμαζε τη φωνή και την αυθεντικότητα του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, τονίζοντας ότι «εκφράζει το λαϊκό στοιχείο χωρίς τίποτα το επιτηδευμένο».
Στον δίσκο περιλαμβανόταν το εμβληματικό κομμάτι Τα Στέφανα, σε μουσική Βασίλη Σαλέα και στίχους Ανδρέα Σπυρόπουλου, το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία. Όπως αφηγείται ο ίδιος ο Χριστοδουλόπουλος, αρχικά ήταν διστακτικός να το τραγουδήσει, όμως ο Σαββόπουλος επέμεινε λέγοντάς του: «Εγώ κι εσύ μπορεί να χωρίσουμε αύριο. Τα στέφανα δεν τελειώνουν ποτέ.» Και όπως αποδείχθηκε είχε απόλυτο δίκιο.
Διονύσης Σαββόπουλος: «Ο στιχουργός έκανε νοήματα στον Χριστοδουλόπουλο»
Σε συνέντευξή του ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε αναφερθεί στη συγκεκριμένη συνεργασία αποκαλύπτοντας και κάποια παρασκήνια. Περιέγραψε ένα περιστατικό από τις ηχογραφήσεις στο στούντιο, όπου ο στιχουργός βοηθούσε τον τραγουδιστή να θυμάται τους στίχους δείχνοντάς τους με κινήσεις.
«Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, υπήρξα παραγωγός του. Τον δίσκο "Τώρα αρχίζουν όλα" τον κάναμε μαζί. Αλλά αυτό που θυμάμαι ως αστείο είναι ότι δεν πρόφτανε να μάθει τα λόγια, επειδή ήταν καινούργια. Κι ήτανε μπροστά του στο στούντιο ο μακαρίτης ο στιχουργός, δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του, και με νοήματα προσπαθούσε να του θυμίσει τις λέξεις.
Έλεγε, ας πούμε, το τραγούδι Αυτά τα στέφανα που φτιάχτηκαν και έκανε ο άλλος (δείχνει με χειρονομία). Αυτά τα στέφανα που φτιάχτηκαν με άνθη κάθε λουλούδι… Του έκανε έτσι, του υπέβαλλε τις λέξεις.
Μου λέει ο ηχολήπτης: “Τι κάνουνε;”
Και του λέω: “Ο υποβολέας είναι!”».
