ΕΛΛΑΔΑ

ΣτΕ: Μετά από 10 χρόνια συζητήθηκε η υπόθεση του μοιραίου Σινούκ

ΣτΕ: Μετά από 10 χρόνια συζητήθηκε η υπόθεση του μοιραίου Σινούκ

Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την πτώση του μοιραίου ελικοπτέρου Σινούκ στη θαλάσσια περιοχή της Σιθωνίας Χαλκιδικής η οποία μετατράπηκε σε "υγρό τάφο" για τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, Πέτρο Z' τη συνοδεία του αποτελούμενη από 11 άτομα και το 5μελές πλήρωμα του ελικοπτέρου.

Από τότε μέχρι σήμερα οι οικογένειες των θυμάτων της συντριβής του ελικοπτέρου διεκδικούν αποζημιώσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από το Ελληνικό Δημόσιο λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν.

Υπενθυμίζεται ότι το μοιραίο ελικόπτερο «σηκώθηκε» από το στρατόπεδο Σακέτα στον Καρέα Αττικής στις 11 Οκτωβρίου 2004 και είχε τελικό προορισμό τις Καρυές του Αγίου Όρους.

Σήμερα, στο Α΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου που συνεδρίασε υπό τον πρόεδρο του Νικόλαο Σακελλαρίου και με εισηγητή τον πάρεδρο Δημήτρη Εμμανουηλίδη, συζητήθηκαν 16 υποθέσεις που αφορούσαν περίπου 30 συγγενείς των ανθρώπων που χάθηκαν κατά την μοιραία πτώση. Από τους 30 συγγενείς οι 11 είναι του μακαριστού Πατριάρχη Αλεξανδρείας.

Αρχικά στους περισσότερους συγγενείς επιδικάστηκαν αποζημιώσεις περίπου 6,8 εκατ. ευρώ, καθώς το Πρωτοδικείο αναγνώρισε ευθύνη στο Ελληνικό Δημόσιο. Στη συνέχεια όμως, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκρινε ότι δεν πρέπει να πάρουν αποζημίωση οι συγγενείς, καθώς αναγνώρισε μεν ότι υπήρξαν τυπικές παραβάσεις κατά τη διάρκεια της μοιραίας πτήσης, αλλά δεν εντόπισε παράνομη πράξη ή παράλειψη των οργάνων του Δημοσίου.

Κατόπιν όλων αυτών, όπως ήταν φυσικό η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ. Τους συγγενείς εκπροσώπησαν ο βουλευτής και τέως υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος, ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών Χαράλαμπος Χρυσανθάκης και ο δικηγόρος Πειραιά Ηλίας Παυλάκης, ενώ το Ελληνικό Δημόσιο το εκπροσώπησε η Ευσταθία Τσαούση.

Η συνήγορος του δημοσίου υποστήριξε ότι δεν υπάρχει παρανομία και ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεση του δυστυχήματος με το άρθρο 105 του εισαγωγικού νόμου του Αστικού Κώδικα που προβλέπει την καταβολή αποζημίωσης για λάθη και παραλείψεις των κρατικών οργάνων, αλλά ούτε με το άρθρο 4 του Συντάγματος που προβλέπει ευθύνη από διακινδύνευση.

Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει τις αποφάσεις του.