ΚΟΣΜΟΣ

Αντιδράσεις για τη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τις ΗΠΑ

Αντιδράσεις για τη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τις ΗΠΑ

Μετά την βρετανική εφημερίδα «Guardian», που είχε αφιερώσει στις αρχές Ιουλίου το κύριο άρθρο της στην χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τις ΗΠΑ για την «εξωδικαστική εκτέλεση» τρομοκρατών, σήμερα ήρθε η σειρά της γαλλικής «Monde» να επανέλθει στον ίδιο προβληματισμό.

Πότε κάποιος μπορεί να θεωρηθεί «τρομοκράτης»; Ποιοι κανονισμοί (ή απουσία κανονισμών) καθορίζουν την στοχοποίηση του; Όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα στο εκτενές άρθρο της, από την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα προκύπτει επίσης το ζήτημα για τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών ως εργαλείο στρατιωτικής παρέμβασης, με προεκτάσεις τόσο ηθικές όσο και νομικές. Το βασικότερο αναπάντητο ερώτημα είναι κατά πόσο η μέθοδος αυτή είναι αποτελεσματική για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Ειδικοί σε θέματα ασφαλείας, που εξετάζουν το παραπάνω πρόβλημα παρουσιάζουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, αν και η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών έχει πράγματι αποδειχθεί επιτυχής για τη μείωση των τρομοκρατικών χτυπημάτων, έχει ταυτόχρονα προκαλέσει την αύξηση των μελών στρατιωτικών ή τρομοκρατικών ομάδων, όπως οι Ταλιμπάν, κάποιοι από τους οποίους διαμένουν μάλιστα σε κατοικημένες περιοχές και πόλεις. Ως εκ τούτου, εκφράζεται ανησυχία για το αν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά ακόμη και σε πυκνοκατοικημένες, αστικές περιοχές, με ακόμη βαρύτερες απώλειες γιά τον άμαχο πληθυσμό.

Σε πρακτικό επίπεδο, στην περίπτωση του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, η στρατηγική της χρήσης των μη επανδρωμένων αεροσκαφών είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συμβάλει σε μία κατεύθυνση υιοθέτησης ακραίων συμπεριφορών από τον λαό. Τόσο η Δύση όσο και η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναρωτηθούν εάν αυτή η εξέλιξη ευνοεί πραγματικά την προσπάθεια καθιέρωσης της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή, ειδικά μετά την απόσυρση των στρατευμάτων του ΟΗΕ στη χώρα το 2014.

Επιπλέον, όπως υπογραμμίζει το άρθρο της «Monde», η χρήση της συγκεκριμένης μεθόδου γιά «εξωδικαστικές εκτελέσεις» εγείρει και ζητήματα νομικού χαρακτήρα, αφού αντίκειται σε ήδη θεσπισμένες νομοθεσίες, αλλά και στην αρχή της κυριαρχίας των κρατών. Ουσιαστικά, εξαλείφει τη δυνατότητα ενός κράτους να αναλάβει την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έρχεται σε αντιπαράθεση με βασικές αξίες της Χάρτας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ομοίως, αντίκειται στην ισχύουσα πρόβλεψη ότι ο άμαχος πληθυσμός χαίρει αδιακρίτως δικαιώματος προστασίας από κάθε είδους εσκεμμένη στρατιωτική επίθεση.