Η αλήθεια για την ποσοτική χαλάρωση και το ελληνικό σενάριο

Του Βασίλη Βασιλόπουλου

• Καταρχήν οι αναλυτές περιμένουν ότι το συνολικό ποσό που θα διαθέσει η ΕΚΤ θα αγγίζει τα 500 δις, ποσό το οποίο μάλλον δεν ικανοποιεί.
• Η διάθεση να μην επιμεριστεί το κόστος των μέτρων της ποσοτικής χαλάρωσης στους γερμανούς φορολογούμενους ενοχλεί επίσης τους αναλυτές καθώς όπως λένε δεν φαίνεται να θέλουν όλοι μέσα στο κλαμπ των 19 της ευρωζώνης, να σώσουν το ευρώ.
• Επιπλέον, με την ανάθεση της ευθύνης στις κεντρικές τράπεζες και όχι στην ΕΚΤ για απευθείας αγορές τίτλων, στέλνουν μήνυμα τέτοιες κινήσεις αποφυγής της αμοιβαιοποίησης ότι δεν είναι διατεθειμένοι οι βόρειοι να εμβαθύνουν στην ενοποίηση.

Το ερώτημα των 500 δις ευρώ, είναι: «γιατί ο επενδυτής να αγοράσει ομόλογο της Ισπανίας για παράδειγμα όταν η ΕΚΤ αρνείται να το κάνει»;

Οι γερμανικές ενστάσεις:
1. Δημοσιονομικό κόστος
2. Υποτίμηση του ευρώ
3. Ηθικός κίνδυνος

Ωστόσο, υπάρχουν τεκμηριωμένες απαντήσεις και στα τρία ζητήματα του Βερολίνου.
1. Το πρώτο, είναι ότι σε περίπτωση που προχωρήσει το σχέδιο και διατεθούν τελικώς 200 δις ευρώ στις χώρες με αξιολόγηση κάτω του ΒΒΒ για να αγοραστούν τίτλοι, και επιπρόσθετα η χώρες αθετήσουν τις υποχρεώσεις αποπληρωμής, τότε με κούρεμα 50% το κόστος για την ΕΚΤ θα αγγίζει τα 100 δις ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι ο γερμανικός λαϊκισμός εξουδετερώνεται, διότι η χώρα αυτή συμμετέχει με 25% στην Κεντρική Τράπεζα και οι «απώλειες των φορολογουμένων» της δεν θα ξεπερνούν τα 25 δις για να σωθούν όλες οι χώρες που κινδυνεύουν. Στο σενάριο της αθέτησης πληρωμών στο 10%, η επιβάρυνση μετά το κούρεμα θα είναι αντίστοιχα, 10 δις ευρώ. Από αυτά τα 2,5 δις ευρώ θα «φορτωθεί ο γερμανός φορολογούμενος», κάτι που είναι προφανώς αστείο ποσό για τη χώρα αυτή. Συνεπώς είναι παραφουσκωμένο το δημοσιονομικό κόστος.

Ο παρακάτω πίνακας είναι απόλυτα επεξηγηματικός καθώς δείχνει τη χώρα, το μερίδιό της στο κεφάλαιο της ΕΚΤ, τις δυνητικές αγορές τίτλων με ποσοτική χαλάρωση, την αξιολόγηση της S&P, το πιθανό κούρεμα 50% λόγω αθέτησης πληρωμών και την παρούσα αξία τίτλων που διακρατεί η ΕΚΤ.

2. Το δεύτερο θέμα είναι παράδοξο λένε οι οικονομολόγοι. Όταν δεν θέλεις τον αποπληθωρισμό, εννοείται ότι επιδιώκεις τον πληθωρισμό (και όχι τον υπερπληθωρισμό). Δεν μπορεί να φοβάσαι την υποτίμηση του νομίσματος όταν για παράδειγμα σε κάνει πιο ανταγωνιστικό, και στην περίπτωση της Γερμανίας, οι αξίες σε ξένο νόμισμα, την ωφελούν τα μάλα.

3. Το τρίτο, που αφορά στη λιγότερη πίεση στις χώρες για μεταρρυθμίσεις, μάλλον από την πολιτική συμπεριφορά Ελλήνων και Ισπανών δεν επιβεβαιώνει ότι ο περισσότερος πόνος και λιτότητα φέρνει ευφορία.

Σχετικές ειδήσεις

• Νέα τρικλοποδιά στον Ντράγκι από την Ιρλανδία
• Ντράγκι: 10,1 δισ. ευρώ πρόσθετη ρευστότητα αρκεί να είμαστε σε πρόγραμμα
• Ντράγκι: Ποσοτική χαλάρωση με το βλέμμα στην Ελλάδα