Ξεφυλλίζοντας τα σχολικά βιβλία των 90’s
Ξεφυλλίζοντας αναμνήσεις τέτοια περίοδο ο νους πάει στην εποχή που πηγαίναμε σχολείο.
Την πρώτη ημέρα παίρναμε τα βιβλία μας που η μυρωδιά τους ακόμη είναι αξέχαστη. Τα βιβλία αυτά αποτέλεσαν την πηγή της μάθησης μας. Σε αυτά γράψαμε τα πρώτα μας γράμματα, το Α και το Β και φθάσαμε έως το Ω, σε αυτά γνωρίσαμε τον αχανή κόσμο των μαθηματικών και εκεί κάναμε τις πρώτες μας πράξεις, προσθέσαμε πολλές φορές το 1+1 για να καταλάβουμε ότι κάνει 2.
Αυτά τα βιβλία έχουν αποσυρθεί χρόνια τώρα από το σύστημα εκπαίδευσης και δυστυχώς δεν τα συναντάμε πλέον ούτε στα βιβλιοπωλεία.
Το Newsbomb.gr έψαξε και τα εντόπισε σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο στη Γλυφάδα. Η υπεύθυνη του Μεγαπαλαιοβιβλιοπωλείου η κα. Αγγελική Τερζή τονίζει ότι οι συλλέκτες αλλά και οι δάσκαλοι τα αγοράζουν. Ειδικότερα λέει, «Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος ενδιαφέρεται για αγορά παλιών σχολικών βιβλίων. Οι πελάτες που τα επιλέγουν είναι κυρίως συλλέκτες και δάσκαλοι ή καθηγητές που τα χρησιμοποιούν προκειμένου να διδάξουν τους μαθητές τους δεδομένου ότι τα βιβλία των δεκαετιών '80-'90 είναι πολύ πιο κατανοητά και προσεγμένα από τα σημερινά. Ψηλά στις προτιμήσεις του αγοραστικού κοινού βρίσκονται τα βιβλία δημοτικού, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτά του Γυμνασίου-Λυκείου».
Δυο συγγραφείς που πήγαν σχολείο την δεκαετία του 90 ξεφυλλίζουν τις αναμνήσεις τους και τις μοιράζονται για τα σχολικά βιβλία που είχαν. Ο Γιώργος Αράπογλου και η Μαριλέννα Παππά θυμούνται:
Γιώργος Αράπογλου: Διαβάζοντας τα ήθελες να αλλάξεις τον κόσμο όταν μεγαλώσεις
«Κάθε Σεπτέμβρη, εκτός από τη μελαγχολία για τον αποχαιρετισμό του καλοκαιριού, αναπόφευκτα, έρχονται και οι μνήμες από τα μαθητικά χρόνια. Οι τελευταίες μέρες των διακοπών, οι προετοιμασίες, ο πανικός των γονέων να προμηθευτούν τα απαραίτητα σχολικά… Μια βουτιά στις αναμνήσεις εκείνων των ημερών, όλοι μας θα την κάνουμε. Τα παλιά βιβλία, η μυρωδιά του χαρτιού, οι σημειώσεις, οι διορθώσεις. Το προσωπικό μας αποτύπωμα σε μια περίοδο ανεμελιάς.
Η δεκαετία του ’90 είναι από τις πλέον αγαπημένες μου, καθώς σημάδεψε την μετάβασή μου από την παιδική στην εφηβική ηλικία και, στη συνέχεια, το πέρασμα από τα μαθητικά χρόνια στην φοιτητική ζωή και την ενηλικίωση. Εκείνα τα πρώτα αναγνώσματα έβαλαν τη βάση τόσο για τις γνώσεις, όσο και για την γενικότερη αγάπη μου για τα γράμματα, καθώς επίσης, άνοιξαν το παράθυρο για την διαμόρφωση πολλών πλευρών του χαρακτήρα μου.
Ξεχωρίζω τα βιβλία «Εμείς και ο κόσμος» και «Γεωγραφίας», που μας έβαλαν για πρώτη φορά σε άγνωστους, ανεξερεύνητους κόσμους, το «Ανθολόγιο», μέσα από το οποίο διδαχθήκαμε τα πρώτα κείμενα Νεοελληνικής λογοτεχνίας, την «Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή», ένα βιβλίο-εισαγωγή σε μια σπουδαία επιστήμη που, δυστυχώς, δεν έχαιρε της εκτίμησης που της αρμόζει και, βεβαίως, η «Νεοελληνική Γραμματική» του Τριανταφυλλίδη, το «Ευαγγέλιο» της Ελληνικής Γλώσσας.
Τα Γυμνασιακά χρόνια πέρασαν με όχι ιδιαίτερες αναμνήσεις, συνεπώς, εκτός από τα αναγνώσματα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, δεν έχω κάτι άλλο να θυμηθώ. Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου έχουν, για ευνόητους λόγους, τα αναγνώσματα του Λυκείου. Μπορεί τότε να αποτελούσαν μια αδιανόητη ταλαιπωρία, μεγαλώνοντας, ωστόσο, μπόρεσα να τα μελετήσω με μεγαλύτερη ωριμότητα και να τα δω με άλλα μάτια. Το συγκλονιστικό κείμενο του Οιδίποδα Τύραννου, ένα μάθημα-ζωής για κάθε αναγνώστη.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στο βιβλίο της Ιστορίας Γ’ Δέσμης, «Θέματα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας από τις πηγές» για δύο λόγους. Ο πρώτος γιατί ήταν εκείνο που με ταλαιπώρησε περισσότερο, προσπαθώντας να αποστηθίσω λέξεις, φράσεις και προτάσεις, προκειμένου να απαντήσω σωστά στον… εφιάλτη των «συνδυαστικών» ερωτήσεων. Μπορεί, πράγματι, να το είχα μάθει σαν να το είχα γράψει εγώ, αλλά στις εξετάσεις, με δύο προσπάθειες κατάφερα να πιάσω οριακά τον βαθμό που χρειαζόμουν για να περάσω στη σχολή προτίμησης.
Ο δεύτερος και ίσως πιο σημαντικός λόγος, είναι κυρίως συναισθηματικός. Στο βιβλίο αυτό είχα γράψει εκατοντάδες αποφθέγματα, ρητά, συνθήματα και σκέψεις, που τότε αντιπροσώπευαν την ψυχολογία της γενιάς μου. Από Μοντσεκιέ και Ρουσσώ, σε Κομφούκιο και Τσε Γκεβάρα, μέχρι Αφους Κατσιμίχα, Πυξ Λαξ και Παύλο Σιδηρόπουλο. Όλο το φάσμα μιας εφηβείας που, ακόμα και σήμερα αρνείται να τελειώσει!
Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν φορές που ανατρέχουμε σε αυτά τα αναγνώσματα. Για να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν νέοι που ονειρευόμασταν να αλλάξουμε τον κόσμο. Εκ του αποτελέσματος, μάλλον δεν τα πολυκαταφέραμε, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε!
Για τους εκπροσώπους της δικής μου γενιάς, νομίζω ότι οι στίχοι από το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά «Τριτοδεσμίτισα», αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο εκείνο το όμορφο ταξίδι!».
Μαριλένα Παππά: Κάπου ανάμεσα στη Γλώσσα και στα μαθηματικά
«Πέρυσι κορόιδευα την ανιψιά μου για το γνωστό τρίπτυχο της σχολικής ζωής: Γλώσσα-Γλώσσα-Μαθηματικά. Της έλεγα ότι από τότε που πήγαινα εγώ σχολείο μέχρι και σήμερα αυτή είναι μια σταθερά που δεν έχει αλλάξει. Ε και τώρα που η έναρξη της σχολικής χρονιάς είναι προ των πυλών πάλι την ίδια κουβέντα είχαμε. Τα νέα βιβλία, το αυτοκόλλητο που θα τα ντύσει, τα μολύβια, οι γόμες και η βαρεμάρα του Γλώσσα-Γλώσσα-Μαθηματικά. Σαν σύνθημα ακούγεται. Και μετά άρχισα να της λέω αυτό το ΟΕΔΒ που είχαν πίσω τα δικά μας βιβλία που πάντα το παραφράζαμε με το Όταν Έχουμε Διάβασμα Βαριόμαστε. Με πιάνει μια νοσταλγία πάντα με τα βιβλία του δημοτικού. Τότε χρησιμοποιούσαμε μόνο μολύβια, γράφαμε, σβήναμε. Ολόκληροι δρόμοι διαγράφονταν στις γραμμές που σβήνονταν αλλά χαράσσονταν.Δεν διάβαζα πολύ ως παιδί ή ίσως διάβαζα χωρίς να είναι αγγαρεία κι έτσι ένιωθα ότι έκανα κάτι που μου άρεσε. Γι' αυτό και τα βιβλία του δημοτικού για μένα ήταν μια φυσική προέκταση αυτού του γράφω-σβήνω που στη συνέχεια της ζωής μου τόσο πολύ με συντρόφευε. Κάπου ανάμεσα στο Γλώσσα-Γλώσσα-Μαθηματικά της Παρασκευής νομίζω ότι συνέλαβα τις πιο απίθανες ιστορίες».
Λεζάντες
