Βαγγέλης Σταρίδας: Ο ένοπλος φρουρός που έμεινε 48 ώρες στη θάλασσα μετά την επίθεση των Χούθι

Για τρεις μέρες ήταν παγιδευμένος στην Ερυθρά Θάλασσα έπειτα από επίθεση των Χούθι. Ο Έλληνας ένοπλος φρουρός, Βαγγέλης Σταρίδας, βίωσε τον εφιάλτη από τις 7 έως τις 10 Ιουλίου όταν το πλοίο Eternity C όπου εργαζόταν, δέχθηκε καταιγισμό πυραύλων. Ως αποτέλεσμα ο Έλληνας ένοπλος φρουρός πέρασε 48 ώρες στη θάλασσα, δίνοντας μάχη για να παραμείνει ζωντανός.

Μιλώντας στον Alpha και στην εκπομπή «Αυτοψία» ο Βαγγέλης Σταρίδας περιέγραψε πως το πλοίο έγινε στόχος 15 πυραύλων. Εξήγησε πως το πλήρωμα έπεσε στη θάλασσα για να σωθεί και τόνισε πως ο ίδιος επιβίωσε. «Είχα δώσει υπόσχεση στην κόρη μου ότι πάντα θα επιστρέφω», είπε, περιγράφοντας τον λόγο που έπρεπε να κρατηθεί ζωντανός.

Ο Βαγγέλης Σταρίδας δεν έχει σβήσει από τη μνήμη του πότε έγινε η επίθεση. Ήταν 7 Ιουλίου, όταν το Eternity C με προορισμό την Άκαμπα, και έχοντας νωρίτερα ξεφορτώσει σόγια από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Σομαλία, δέχθηκε τους πυραύλους.

«Ξεκουραζόμουν πριν τη βάρδιά μου στις 08:00, όταν με ειδοποίησαν να ανέβω στη γέφυρα γιατί κάτι είχαν εντοπίσει στο ραντάρ. Πριν προλάβω να βγω από την καμπίνα, δεχτήκαμε το πρώτο χτύπημα. Το πλοίο τραντάχτηκε ολόκληρο, ο ήχος ήταν εκκωφαντικός και κατάλαβα αμέσως πως δεχόμασταν επίθεση», περιγράφει.

Η πρώτη βολή χτύπησε το πλοίο στη δεξιά πίσω πλευρά, στην περιοχή του μηχανοστασίου, προκαλώντας τεράστιες ζημιές. «Ήταν βολή τακτικής, για να μας ακινητοποιήσουν», λέει. Κατεβαίνοντας στο μηχανοστάσιο, αντίκρισε σκηνές απόλυτης καταστροφής και τρεις νεκρούς συναδέλφους του. Από τις 7 το απόγευμα έως τις 10 το πρωί της επόμενης ημέρας, οι Χούθι συνέχισαν να τους βομβαρδίζουν. «Μέτρησα συνολικά 15 πυραύλους», θυμάται, περιγράφοντας τον τρόμο της νύχτας: «Άκουγες μόνο ένα μπαμ, μια λάμψη και μετά ένα τράνταγμα που σου έκοβε την ανάσα».

Προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του πληρώματος, ο Σταρίδας ενθάρρυνε τους συναδέλφους του και τον καπετάνιο να παραμείνουν ήρεμοι. «Η γέφυρα κατέρρεε, οι οροφές έπεφταν, αλλά έπρεπε να κρατήσω τους πάντες συγκεντρωμένους. Μετά το δεύτερο χτύπημα ζήτησα να ανοίξουν όλα τα συστήματα επικοινωνίας για να εκπέμψουμε σήμα κινδύνου», είπε.

Ο ίδιος τραυματίστηκε στα πόδια από τα ωστικά κύματα και τα θραύσματα. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να προστατεύει το πλήρωμα. Όταν οι επιθέσεις δεν σταματούσαν, πήραν τη δραματική απόφαση να πέσουν στη θάλασσα. «Ήταν θέμα χρόνου να σκοτωθούμε αν μέναμε πάνω στο πλοίο. Αν μπαίναμε στις βάρκες, θα γινόμασταν εύκολοι στόχοι», εξηγεί.

Τη στιγμή της φυγής, μια ισχυρή έκρηξη τραυμάτισε σοβαρά το πόδι του. «Έτρεχε αίμα ασταμάτητα, φοβόμουν ότι θα το χάσω. Είπα στον καπετάνιο πως δεν υπήρχε άλλη λύση: ή μέναμε να μας σκοτώσουν ή πέφταμε στη θάλασσα. Και έτσι έγινε».

Οι 18 ναυτικοί βούτηξαν στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας και άρχισαν να απομακρύνονται κολυμπώντας, ελπίζοντας να σωθούν. Όπως αφηγείται, μετά από περίπου δύο ώρες είδαν το πλοίο να δέχεται νέες επιθέσεις. «Χρησιμοποιούσαμε την αντανάκλαση του ήλιου για κάλυψη. Κάποιοι έμειναν πίσω και τους εντόπισαν οι Χούθι. 10 ή 11 από αυτούς είναι ακόμα αιχμάλωτοι», τονίζει.

Η ομάδα του μειώθηκε σε πέντε άτομα. Για δύο ημέρες και δύο νύχτες πάλευαν με τη δίψα, τη ζέστη, τα κύματα και τα ψάρια που τους χτυπούσαν. «Την πρώτη μέρα ένιωσα φόβο, τη δεύτερη μόνο αποφασιστικότητα: έπρεπε να φτάσω κάπου», λέει.

Η πρώτη τους ελπίδα για διάσωση κατέρρευσε όταν ένα διερχόμενο πλοίο άναψε τα φώτα του, σταμάτησε για λίγο και έπειτα απομακρύνθηκε, αφήνοντάς τους αβοήθητους. «Αποκλείεται να μην μας είδαν. Μας άφησαν στη θάλασσα», λέει συγκινημένος.