Η νέα τραγωδία με τους μετανάστες ανοίγει το φάκελο του Δουβλίνο ΙΙ

Η τραγωδία στο ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα με τους περισσότερους από 200 νεκρούς μετανάστες που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το ιταλικό έδαφος, ανοίγει για ακόμα μία φορά τη συζήτηση για τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.

Με αίτημα της ιταλικής κυβέρνησης, θα συμπεριληφθεί στην ατζέντα των υπουργών Δικαιοσύνης της Ε.Ε. που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη στο Λουξεμβούργο το θέμα της παράνομης μετανάστευσης, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δείχνει απρόθυμη μέχρι στιγμής να αποδεχθεί συζήτηση για τον Κανονισμό που υποχρεώνει τους μετανάστες να επαναπροωθούνται στη χώρα από την οποία εισήλθαν στο έδαφος της Ε.Ε.

Στη γειτονική χώρα, όπως και στην Ελλάδα, επιθυμούν να αλλάξει ο Κανονισμός, παρ' όλα αυτά οι αντιδράσεις του ευρωπαϊκού βορρά είναι πολλές. "Άσυλο: Ο ευρωπαϊκός κανόνας που τιμωρεί την Ιταλία" είναι ένας από τους τίτλους της ιταλικής εφημερίδας Κοριέρε ντελα Σέρα, η οποία σημειώνει μεταξύ άλλων πως πολλοί μετανάστες δε θέλουν να καταθέσουν αίτηση για άσυλο στην Ιταλία, ευελπιστώντας πως θα φτάσουν σε κάποια χώρα του ευρωπαϊκού Βορρά.

Σύμφωνα πάντως με επίσημα στοιχεία αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη εκκρεμούν 327.600 αιτήσεις ασύλου, ενώ υπολογίζεται πως οι παράνομοι μετανάστες στην Ευρώπη φτάνουν τους 2.957.900. Στην κορυφή βρίσκεται η Γαλλία με 97.643 αιτήσεις, ακολουθεί η Γερμανία με 77.651, το Βέλγιο με 38.570, η Μ.Βρετανία με 36.522 και ακολουθούν Αυστρία(17413), Ιταλία (17352) και Ελλάδα (17.338).

Η τραγωδία όμως είναι εξίσου τεράστια. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν χάσει στην Ε.Ε, 20.000 μετανάστες τη ζωή τους, ενώ μόνο την περίοδο της Αραβικής Άνοιξης έχασαν τη ζωή τους 1.500 άνθρωποι.

Στην Ελλάδα, έπειτα και από την κατασκευή του φράχτη του Έβρου, οι ροές μειώνονται. Πιο συγκεκριμένα, στο πρώτο 8μηνο του 2012 οι συλλήψεις παράνομων μεταναστών έφταναν τις 61.846, ενώ φέτος είναι 26.772 και με το εύρος των επιχειρήσεων υπό την κωδική ονομασία "Ξένιος Ζευς" να έχει επεκταθεί σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί επιτακτικά την αλλαγή του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ και ζητά να υπάρξει ένας κεντρικός ευρωπαϊκός συντονισμός που θα μοιράζει το πρόβλημα της μετανάστευσης ισομερώς προς όλες τις χώρες με βάση κριτήρια όπως η έκταση, το ΑΕΠ και ο πληθυσμός κάθε κράτους.