Αρχαία υποβρύχια πόλη ίσως ξαναγράφει τη βιβλική ιστορία της Κιβωτού του Νώε

Αρχαία ερείπια 24 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της λίμνης Βαν στην Τουρκία, κοντά στην πόλη Γκεβάς, μόλις 240 χιλιόμετρα από το όρος Αραράτ, το βουνό που παραδοσιακά πιστεύεται ότι ήταν ο τελευταίος τόπος ανάπαυσης του βιβλικού πλοίου, ίσως οδηγήσει σε αναθεώρηση για την προέλευσή της Κιβωτού του Νώε.

Γεωλογικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα ερείπια βυθίστηκαν πριν από 12.000 έως 14.500 χρόνια, όταν μια έκρηξη του όρους Νεμρούτ μπλόκαρε τον ποταμό Μιράτ και προκάλεσε μαζικές πλημμύρες κατά τη διάρκεια της Νεότερης Δρυάς, μιας περιόδου ακραίων κλιματικών αναταραχών.

Ενώ οι κυρίαρχοι μελετητές απορρίπτουν τη θεωρία, πολλοί ανεξάρτητοι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η καταστροφή εξαφάνισε έναν προηγμένο πολιτισμό, τόσο αρχαίο που μπορεί να ενέπνευσε τις πρώτες εκδοχές της ιστορίας του Μεγάλου Κατακλυσμού.

«Από όσο γνωρίζω, κανένας πολιτισμός τα τελευταία 6.000 χρόνια δεν είχε τα τεχνολογικά μέσα για να δημιουργήσει το είδος της λιθοδομής που βλέπουμε εδώ», δήλωσε ο ανεξάρτητος ερευνητής Ματ ΛαΚρουά, ο οποίος μίλησε για την ανακάλυψη στο podcast Matt Beall Limitless .

Ο ΛαΚρουά και μια διεθνής ομάδα καταδύσεων ετοιμάζονται να εξερευνήσουν τον χώρο τον Σεπτέμβριο χρησιμοποιώντας προηγμένα εργαλεία απεικόνισης για να χαρτογραφήσουν τα ερείπια, κάτι που πιστεύει ότι θα μπορούσε να βοηθήσει στην επαναγραφή του χρονοδιαγράμματος της ανθρωπότητας .

Το υποβρύχιο συγκρότημα εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο από μισό μίλι και διαθέτει ένα πέτρινο φρούριο που πλαισιώνεται από κυκλικούς ναούς με ακριβή σκαλιστή τοιχοποιΐα.

Υπάρχει επίσης ένα επιστέγασμα με χαραγμένο το σύμβολο του «Λουλουδιού της Ζωής» με τις έξι ακτίνες, ένα αρχαίο μοτίβο που βρίσκεται επίσης σε ιερούς τόπους στο Περού και τη Βολιβία.

Ενώ οι αρχαιολόγοι επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των κατασκευών, πολλοί τις αποδίδουν στην Ουραρτιανή περίοδο πριν από περίπου 3.000 χρόνια ή ακόμα και στη μεσαιωνική εποχή. Ωστόσο, έχουν παραδεχτεί ότι η τοποθεσία δεν έχει ακόμη μελετηθεί πλήρως ή χρονολογηθεί οριστικά.

Οι μελετητές έχουν αναγνωρίσει εδώ και καιρό ότι η βιβλική ιστορία του κατακλυσμού πιθανότατα προέκυψε από προηγούμενα κείμενα της Μεσοποταμίας.

Αρχαίες σφηνοειδείς πινακίδες από τους Σουμεριακούς, Ακκαδικούς και Βαβυλωνιακούς πολιτισμούς, όπως το Έπος του Γκιλγκαμές, το Ατράχασις και η Γένεση του Έριδου, περιγράφουν έναν τεράστιο κατακλυσμό που στάλθηκε για να καταστρέψει τον πρώιμο πολιτισμό και έναν εκλεκτό άνδρα που κατασκευάζει ένα σκάφος για να σώσει τη ζωή στη Γη.

Σε αυτές τις ιστορίες, ο επιζών ονομάζεται Ζιουσούντρα ή Ουτναπιστίμ, ονόματα που προηγούνται του Νώε κατά χιλιάδες χρόνια.

Αρχεία ανασκαφών από το Shuruppak του Ιράκ, που πιστεύεται ότι είναι η πατρίδα αυτού του πρώιμου επιζώντος των πλημμυρών, δείχνουν ένα ξεχωριστό στρώμα πλημμύρας πάνω από τα αρχαία ερείπια των Σουμερίων.

Αυτά τα αρχεία, που αποκαλύφθηκαν στο Μουσείο Πεν, παρέχουν φυσικές αποδείξεις ενός καταστροφικού γεγονότος παρόμοιου με αυτά που περιγράφονται στα αρχαία κείμενα.

Ακόμη και ο Βαβυλωνιακός Χάρτης του Κόσμου, ο παλαιότερος γνωστός χάρτης, σηματοδοτεί την περιοχή Αραράτ κοντά στη λίμνη Βαν ως τόπο αρχαίας σημασίας, πιθανώς συνδεδεμένο με ιστορίες ενός μοναδικού επιζώντος που αναδύθηκε μετά από έναν παγκόσμιο κατακλυσμό.

Ο ΛαΚρουά υποστηρίζει ότι η βιβλική εκδοχή δεν απορρίπτεται, αλλά μάλλον αναδιατυπώνεται στο ιστορικό και πολιτιστικό της πλαίσιο.

Διαβάστε επίσης