Αυτή είναι η κούπα που αψηφά τη βαρύτητα: Το «μαγικό» ποτήρι των αστροναυτών της NASA – Δείτε βίντεο
Πλέον, μπορούν και οι αστροναύτες που βρίσκονται σε αποστολή στο Διάστημα, να απολαύσουν τον καφέ, τον χυμό, το γάλα ή το τσάι τους
Το Capillary Cup είναι ένα ποτήρι μηδενικής βαρύτητας που σχεδιάστηκε από τον αστροναύτη της NASA, Ντόναλντ Πέτιτ, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Ουσιαστικά, πρόκειται για ανοιχτό ποτήρι που έχει σχεδιαστεί για χρήση σε περιβάλλον μικροβαρύτητας και αναπτύχθηκε από την επιθυμία του Πέτιτ να πίνει νερό στο διάστημα χωρίς… σακουλάκια και καλαμάκια.
«Θεωρούμε τη βαρύτητα δεδομένη. Γενικά, δεν συνειδητοποιούμε το βάρος των χεριών μας ή πόσο εύκολα ρίχνουμε καφέ σε ένα ποτήρι. Δεν σταματάμε να σκεφτόμαστε: “Θα ανέβει ο καφές και θα χυθεί;” ή “Μπορούμε να ρίξουμε τον καφέ;” Απλώς το κάνουμε. Η βαρύτητα το χειρίζεται αυτό για εμάς, εφαρμόζοντας δύναμη στον καφέ και τραβώντας τον προς τα κάτω», αναφέρει.
Ως αστροναύτης και κάποιος που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αποστολων, ο Πέτιτ είναι πάντα ανοιχτός σε νέες ευκαιρίες και πειράματα ή –όπως λέει γελώντας– απλώς χαζολογάει.
Η ιδέα «γεννήθηκε» έπειτα από μία σειρά φθηνών πειραμάτων που προέκυψαν από την περιέργεια του Πέτιτ για τη συμπεριφορά των υγρών στο διάστημα. Το έργο τελικά χρηματοδοτήθηκε και μελετήθηκε από τη NASA.
«Σκεφτείτε τι θα συμβεί όταν η βαρύτητα δεν ασκεί πλέον έλξη στο φλιτζάνι καφέ. Από ό,τι γνωρίζουμε για την κατανάλωση καφέ στη Γη, δεν θα υπάρχει βαρύτητα που να τραβά τον καφέ προς τα κάτω όταν γέρνουμε το φλιτζάνι. Γέρνουμε το φλιτζάνι και ο καφές παραμένει σε οριζόντια θέση. Καθώς το φλιτζάνι γέρνει, η άκρη του φλιτζανιού φτάνει στην άκρη του καφέ και το υγρό απλώς χύνεται έξω. Τόσο απλό», τόνισε ο Πέτιτ.
Το πρωτότυπο, που κατασκευάστηκε από τον Πέτιτ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, είναι φτιαγμένο από επαναχρησιμοποιημένο φύλλο Mylar και ταινία Kapton. Εφαρμόζοντας την αρχή της ροής των τριχοειδών καναλιών, σχημάτισε το φλιτζάνι, τσιμπώντας το σε σχήμα δάκρυ, καθώς το υγρό ρέει κατά μήκος ενός στενού καναλιού προς το χείλος για να πιει κανείς.

Το πρωτότυπο εξελίχθηκε στη δεύτερη έκδοση, που σχεδιάστηκε από τον Μαρκ Βάισλογκελ και την ομάδα του στο Portland State University. Το κύπελλο είναι κατασκευασμένο από πλαστικό κατάλληλο για τρόφιμα, τυπωμένο σε 3D, και έχει δοκιμαστεί σε πτήση από τη NASA. Η χρήση σύνθετης υδροδυναμικής γεωμετρίας βελτιώνει την εμπειρία ενυδάτωσης, που είναι πιο κοντά σε αυτή που έχουμε συνηθίσει στη Γη.
Αργότερα, ο Πέτιτ κατασκεύασε τη δική του χειροποίητη έκδοση του τριχοειδούς κυπέλλου, με βάση το σχέδιο του Βάισλογκελ. Αυτή η έκδοση, από πορσελάνη, βρίσκεται τώρα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και είναι το πρώτο πατενταρισμένο προϊόν που εφευρέθηκε σε τροχιά.
Φυσικά, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του συνδυασμού του σχεδιασμού, της επιστήμης και της μηχανικής, καθώς επιτρέπει στα πληρώματα να πίνουν και να κάνουν… πρόποση από ένα ανοιχτό δοχείο, όπως κάνουμε και στη Γη.