Οι κάτοικοι της Γάζας τρέχουν «από θάνατο σε θάνατο»: Η οικογένεια που εκτοπίστηκε 19 φορές
Οι κάτοικοι της Γάζας τρέχουν «από θάνατο σε θανατο» καθώς οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) εξαπέλυσαν την χερσαία επίθεσή τους στην πόλη της Γάζας. Πολλοί επιλέγουν να μείνουν, καθώς δεν έχουν πλέον άλλη επιλογή
Εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι που εγκαταλείπουν τη βόρεια Γάζα μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους κατά μήκος του παράκτιου δρόμου προς τη νότια Γάζα, Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2025.
Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) εξαπέλυσαν την χερσαία επίθεσή τους στην πόλη της Γάζας, εκτοπίζοντας ανθρώπους προς τον νότο, αλλά πολλοί θα παραμείνουν παρά τους κινδύνους. Ο βομβαρδισμός της πόλης της Γάζας γίνεται όλο και πιο ισχυρός και πιο θανατηφόρος εδώ και εβδομάδες, αλλά τις πρώτες πρωινές ώρες έμοιαζε με σεισμό που δεν θα σταματήσει ποτέ.
«Ακόμα και όταν οι βομβαρδισμοί δεν είναι ακριβώς δίπλα μας, μπορούμε να τους ακούσουμε καθαρά, και το έδαφος τρέμει κάτω από τα πόδια μας από την ένταση των εκρήξεων», δήλωσε η 40χρονη Φατίμα αλ-Ζάχρα Σαχουέιλ. Η Σαχουέιλ, ερευνήτρια μέσων ενημέρωσης, είπε ότι οι νεκροί και οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο ιατρικό συγκρότημα αλ-Σίφα, όπου η κατάσταση είναι «καταστροφική».
Η ίδια προσπαθεί να αποφασίσει τι να κάνει για να προστατεύσει καλύτερα τα τέσσερα παιδιά της. Ο παράκτιος δρόμος Ρασίντ, η ισραηλινή διαδρομή «διαφυγής» προς τα νότια, ήταν γεμάτος με εξαντλημένους και απελπισμένους ανθρώπους. Και το κόστος μιας διαδρομής ήταν πολύ υψηλό.
«Επιπλέον, δεν έχω σκηνή για να μας προσφέρει στέγη, και είναι πολύ ακριβή για να την αγοράσω. Δεν θα μπορούσα να πάρω όλα τα υπάρχοντα και τις προμήθειες που έχω ήδη αγοράσει αρκετές φορές στο παρελθόν», είπε. «Έπειτα, υπάρχει η ταλαιπωρία που θα αντιμετωπίζαμε αναζητώντας νερό και η έλλειψη κενών χώρων για να μείνουμε. Έτσι, αν φύγω, απλώς θα πήγαινα στο άγνωστο».
Όπως περισσότερο από το 90% των ανθρώπων στη Γάζα, η οικογένεια έχει εκτοπιστεί από τον πόλεμο. Η συντριπτική πλειοψηφία έχει αναγκαστεί να μετακομίσει πολλές φορές. Η Σαχουέιλ και η οικογένειά της έχουν ήδη εκτοπιστεί 19 φορές.
Τώρα, με την έναρξη μιας χερσαίας επίθεσης, ο ισραηλινός στρατός καλεί περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους στην Πόλη της Γάζας να μετακινηθούν νότια για άλλη μια φορά. Αλλά η Σαχουέιλ και η οικογένειά της, όπως και πολλοί άλλοι, έχουν καταφύγει στον νότο στο παρελθόν και γνωρίζουν ότι δεν είναι καταφύγιο από τη βία.
«Δεν έμοιαζε καθόλου με ζωή», είπε για τον χρόνο που πέρασε στη νότια Γάζα νωρίτερα στον πόλεμο. «Ζώντας σε μια σκηνή με έντομα, αρουραίους, άμμο, τη ζέστη του καλοκαιριού, το κρύο του χειμώνα και τη βροχή, ήταν μια αφόρητη περίοδος. Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα χωρίς βομβαρδισμούς και θανάτους στο νότο, ακόμη και στις λεγόμενες ανθρωπιστικές ζώνες που ανακήρυξε ο στρατός. Οπότε, θα έτρεχα απλώς από θάνατο σε θάνατο; Τι διαφορά θα έκανε αυτό;» Είναι αδύνατο να υπολογίσει κανείς τις πιθανότητες επιβίωσης με τόσα πολλά άγνωστα γεγονότα. Το ένστικτό της υπαγορεύει να παραμείνει στη θέση της.
«Η ανθρώπινη φύση αναζητά σταθερότητα, όπου μπορείς να ακουμπήσεις σε έναν τοίχο και να νιώσεις σαν στο σπίτι σου», είπε. «Ένα κομμάτι ύφασμα δεν είναι σπίτι: δεν σου δίνει ασφάλεια, ούτε την αίσθηση σπιτιού».
Ο Γιούσεφ αλ-Μασχαράουι, ένας 32χρονος φωτογράφος και κινηματογραφιστής με δύο κόρες και έναν γιο, αντιμετωπίζει την ίδια δύσκολη κατάσταση. Παραμένει με την οικογένειά του στην περιοχή Νάσερ της πόλης της Γάζας, ενώ οι κίνδυνοι παραμονής αυξάνονται είναι αδύνατο όμως να προβλέψει αν ειναι πιο επικίνδυνο να μείνει ή να ταξιδέψει κανείς στο άγνωστο.
«Τα μαχητικά αεροσκάφη και τα ελικόπτερα δεν σταματούν. Η χθεσινή νύχτα ήταν τρομακτική», είπε «Οι βομβαρδισμοί δεν έχουν σταματήσει τις τελευταίες έξι ημέρες. Κάθε 45 λεπτά έως μία ώρα γίνεται μια επίθεση πολύ κοντά, από ελικόπτερα ή μαχητικά αεροσκάφη ή μερικές φορές από πυροβολικό».
«Δεν έχω ακριβώς αποφασίσει να μείνω, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πουθενά αλλού να πάω», είπε. Η οικογένεια εκτοπίστηκε στη νότια Γάζα νωρίτερα στον πόλεμο και δεν έχει καμία επιθυμία να επιστρέψει. «Ο στρατός ισχυρίστηκε ότι ήταν «ανθρωπιστική ζώνη», αλλά αυτό ήταν εντελώς ψευδές. Ήταν το αντίθετο. «Πάντα γίνονταν επιθέσεις εκεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν», είπε.
«Ο εκτοπισμός έχει επίσης ψυχολογικό αντίκτυπο. Σε κανέναν δεν αρέσει να εκτοπίζεται. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει πραγματικά ασφαλής περιοχή στη Λωρίδα, είτε στο βορρά είτε στο νότο, οπότε προτιμούμε να μείνουμε στο βορρά. Ο θάνατος έρχεται μόνο μία φορά».
