Ο εκβιασμός Παπανδρέου στην Ευρώπη

Ως εξής: Κομμάτια της Ευρώπης διαλύονται. Ο πυρήνας δεν κρατάει. Ο Παπανδρέου θα κάνει δημοψήφισμα . Η ετυμηγορία θα είναι όχι . Τα επιτόκια στα ιταλικά 10ετη κινούνται στο 6,29%, αυτήν την ώρα. Σε αυτό το επίπεδο το κόστος μετακύλισης του υπάρχοντος χρέους θα υποχρεώσει σε χρεοκοπία (εννοεί την Ιταλία , που τυγχάνει η 7η βιομηχανική χώρα στον κόσμο και το 23% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ) , ακόμη και αν η χώρα έχει πρωτογενή πλεόνασμα.

Στη συνέχεια ο Κρούγκμαν αφού προχωρά στη διαπίστωση ότι το ευρώ είναι δομικά λάθος νόμισμα και ότι απολύτως λανθασμένα η Ευρώπη υιοθέτησε μια οικονομική ηθική με λιτότητες και τιμωρίες για τους άτακτους, εξηγεί. Με όλους να προωθούν παράλληλα δημοσιονομική λιτότητα είναι βέβαιο ότι θα επέλθει ύφεση πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα . Καταλήγει στο σοβαρό ενδεχόμενο η κρίση στο τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας να την οδηγήσει πίσω στη Λιρέτα και κλείνει με το ότι συνέχεια θα είναι η Γαλλία

Τι προτείνει απέναντι στους αρνητικούς αυτούς χρησμούς; Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο αφορά στην πλήρη αλλαγή των στόχων της ΕΚΤ ταχύτατα.

Ευρωομόλογο

Αν υποθέσουμε ότι ο Παπανδρέου παρακολουθεί ένα σκεπτικό Κρούγκμαν, που δεν είναι καθόλου απίθανο, με το δημοψήφισμα, έβαλε «φωτιά στο φυτίλι». Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αρχικά τριών μηνών και τώρα αν το ελληνικό δημοψήφισμα μεταφερθεί τον Δεκέμβριο, εντός ενός μηνός ο άξονας Βερολίνο- Παρίσι , θα πρέπει να υπερβεί τις ενστάσεις του και να προχωρήσει σε μια σειρά αλλαγών σε σχέση με το ρόλο και τις δυνατότητες της ΕΚΤ. Αυτή μπορεί να εκδώσει ευρωομόλογο για να λύσει το πρόβλημα του χρέους και αναδιανομής των πλεονασμάτων , εντός της ευρωζώνης. Μπορεί να αποκτήσει αυτοτέλεια Ομοσπονδιακής τράπεζας , τύπου Αμερικής, και να παρεμβαίνει στην αγορά αποκτώντας η πουλώντας ομόλογα. Μπορεί να αλλάξει τα όρια του ευρώ, για τα κράτη – μέλη τόσο ποσοτικά με την έκδοση νομίσματος όσο και ποιοτικά με τους στόχους ελλείμματος και χρέους , που έχουν τεθεί στη Λισαβόνα. . Σημειωτέον όλα τα παραπάνω λύνουν το πρόβλημα υπερχρέωσης και κρίσης στην ευρωζώνη.

Σε πολλά από αυτά συμφωνεί και υποστηρίζει άλλωστε και ο νέος κεντρικός τραπεζίτης της Ευρώπης , Μάριο Ντράγκι. Αλλά βρίσκουν την σθεναρή αντίσταση του Βερολίνου και του συνασπισμού της Μέρκελ. Ευρωομόλογο για τον Γ. Παπανδρέου είναι ότι για τον πατέρα του , τη δεκαετία του '80, τα περίφημα Μεσογειακά προγράμματα.

Οι πόροι του EFSF

Ατέλειωτο υπήρξε το παρασκήνιο τους τελευταίους μήνες και σημειώθηκε μάλιστα και το πρώτο ρήγμα στον άξονα Γερμανίας- Γαλλίας , για το ύψος των πόρων του Προσωρινού Μηχανισμού, που παραμένει με κεφάλαια, κατόπιν της απόλυτης θέσης της Γερμανίας 440δις ευρώ και μόνον με τη διαδικασία της μόχλευσης μπορεί να φτάσει το 1 τρις ευρώ.

Στην διελκυστίνδα με τους πόρους του EFSF ενεπλάκησαν στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής στην Πολωνία και οι ΗΠΑ, με την σπάνια παρουσία του αμερικανού υπουργού Γκάιντνερ στην Πολωνία. Οι ΗΠΑ επιμένανε να προτείνουν και να συμβουλεύουν την Ευρώπη να ξεπεράσει σε κεφάλαια ο προσωρινός μηχανισμός τα 2-2,5 τρις ευρώ. Η αντιμετώπιση της θέσης των ΗΠΑ από τους Γερμανούς και τους Γάλλους και τις υπόλοιπες χώρες ΑΑΑ υπήρξε περιφρονητική και υποτιμητική, με την συνήθη αλαζονεία των «ανακτοβουλίων» της «γηραιάς ηπείρου».

Στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου οι διαβουλεύσεις κατέληξαν μέσα σε εύχαρο κλίμα , με την απόλυτη επικράτηση της Γερμανίας και μάλιστα χωρίς ο EFSF, να έχει την αρμοδιότητα να αγοράζει ή να πουλά ομόλογα κατά βούληση στη δευτερογενή αγορά ή να χρησιμοποιείται για εγγυήσεις , προς στήριξη των κρατών μελών, χωρίς τις επαίσχυντες επιβαρύνσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας και ελέγχου που επιθυμεί η Μέρκελ και το Ράιχ.

Ο κρίσιμος στόχος της Ευρώπης και του άξονα Βερολίνου- Παρισιού , που θεώρησαν ότι βγήκαν απολύτως ισχυροποιημένοι από τη Σύνοδο των Βρυξελλών , ήταν και είναι να πείσουν την Κίνα και τα άλλα μέλη της BRIC , στη παρούσα G-20 να επενδύσουν κεφάλαια τους στην Ευρώπη μέσω του EFSF. Όλα αυτά τέθηκαν σε σοβαρή δοκιμασία , αν δεν αναβλήθηκαν μετά την επιλογή για δημοψήφισμα του Παπανδρέου στην Ελλάδα και του ντόμινο που ακολούθησε στα διεθνή χρηματιστήρια , αλλά και σε επίπεδο αξιοπιστίας και συγκρότησης της ευρωζώνης.

Αυτός είναι και ένας από τους κύριους λόγους που ο Ν. Σαρκοζί εμφανίζεται οργισμένος , με την επιλογή του Έλληνα πρωθυπουργού. Ποιος τρίτος θα βάλει τα κεφάλαια σε μια Ένωση που καταρρέει , εξαιτίας της αδυναμίας αναδιανομής κεφαλαίων για να χρηματοδοτηθούν τα χρέη των μισών από τα κράτη- μέλη της ;

Η Σοσιαλιστική Διεθνής.

Ο Γ. Παπανδρέου έχει τη διττή ιδιότητα του Έλληνα πρωθυπουργού και του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Με την πρώτη ιδιότητα του , με την πρόταση περί δημοψηφίσματος επέστρεψε την προσβολή και την αλαζονεία των Μέρκελ και Σαρκοζί να διαπραγματεύονται την χρεοκοπία της Ελλάδος απέναντι στη διεθνή των τραπεζών και στο πλαίσιο του power game μεταξύ κυβερνήσεων και κρατών , με την Ελληνική αντιπροσωπεία σε διπλανό δωμάτιο να περιμένει να της ανακοινωθεί το αποτέλεσμα.

Γίνει δεν γίνει το δημοψήφισμα , το ντόμινο και οι συνθήκες πλήρους αναρχίας και κατάρρευσης , αλλά και τα κεφάλαια που χάθηκαν στην διεθνή χρηματαγορά. καθώς και η αδυναμία του παγκόσμιου συστήματος , να αντιμετωπίσει μια σημαντική αλλά καθόλου εκτός λογικής , δημοκρατική διαδικασία εντός της Ελλάδος, έδειξε ότι στο ευρωπαϊκό πεδίο, δεν μπορούν να υπάρξουν μη αξιοσημείωτοι παράγοντες. Παίζει ρόλο, αποδεδειγμένα πλέον, ακόμη και η χρεοκοπημένη Ελλάδα.

Ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πέτυχε ένα πολύ σκληρό πλήγμα στην ηγεσία της Χριστιανοδημοκρατίας στην Γαλλία και τη Γερμανία , με τον Σαρκοζί που έχει εκλογές τον Μάιο του 2012, να έχει πάρα πολλά νεύρα , αφού το κύρος και οι προτεραιότητες του στη διεθνή σκακιέρα , έχουν κυριολεκτικά κονιορτοποιηθεί , με τους Γάλλους δημοσιογράφους , που από πριν τον χαρακτήριζαν , ως η «παρέα της Μέρκελ», τώρα απλά να του χαμογελούν ειρωνικά και να βάζουν τίτλους «χάος» σε άψογα ελληνικά στα πρωτοσέλιδα τους.

Από την άλλη πλευρά η «σιδηρά Καγκελάριος», που χειρίζεται την ελληνική υπόθεση σύμφωνα με τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες της στο εσωτερικό πολιτικό παίγνιο της Γερμανίας, υπέστη ένα υπολογίσιμο πλήγμα στην πανοπλία της. Θεωρώντας την Ελλάδα δεδομένη και απολύτως εκβιαζόμενη αναγκάστηκε να δεχθεί ασχολίαστα, την χαιρεκάκια του SPD και τα εύθυμα δημοσιεύματα του προσκείμενου στους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες , DER SPIGEL.

Τα παραπάνω δίνουν την οπτική από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς παραμέτρους της επιλογής Παπανδρέου, που ακόμη και να αποδειχθεί μπλόφα, στην περίπτωση που καταψηφισθεί ως πρόταση από τους ίδιους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και δεν γίνει ποτέ, θα έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στην G-20 των Κανών , αλλά και μόνιμα στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα.

Φυσικά ο Παπανδρέου με τέτοια παίγνια και όχι έγκαιρους χειρισμούς , θέτει σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους και ρίσκα τους Έλληνες , που είναι σε δυστυχή θέση εξαιτίας των Μνημονίων και ανοίγει τη μεγάλη συζήτηση , εντός και περισσότερο εκτός Ελλάδος για το κατά πόσον συμφέρει η παραμονή της χώρας στο ευρώ την ευρωπαϊκή ή διεθνή οικονομία ή όχι.