Μονή Σινά: Στο σταυροδρόμι ιστορίας και γεωπολιτικής
Η διαμάχη για το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το ιστορικό βάρος και η ήπια ισχύς της Ορθοδοξίας
Η Ιερά Αυτόνομος Βασιλική Μονή Αγίας Αικατερίνης του Αγίου και Θεοβαδίστου Όρους Σινά
Η έρημος του Σινά, με τους σιωπηλούς αμμόλοφους και το ακατάλυτο φως, κουβαλά στους κόλπους της μυστικά που ξεπερνούν τις γενιές. Στην καρδιά αυτής της γης, που κάποτε άκουσε τη φωνή του Θεού, στέκει η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, ένα μνημείο πίστης και ιστορίας. Κτισμένη στον τόπο της Θεοφάνειας, εκεί που η βάτος φλεγόταν δίχως να κατακαεί, η Μονή παραμένει αδιάλειπτος φάρος της Ορθοδοξίας και του ελληνικού πνεύματος.
Και όμως, σήμερα, αυτό το διαχρονικό καταφύγιο προσευχής και γραμμάτων βρίσκεται αντιμέτωπο με τις ανελέητες δοκιμασίες της σύγχρονης πολιτικής. Μια δικαστική απόφαση, ένα διπλωματικό σκάκι, ένα ζήτημα που βαθαίνει τις γραμμές ανάμεσα σε κυριαρχία και ιστορία, σε πίστη και συμφέρον. Η διαμάχη για το καθεστώς της Μονής του Σινά δεν είναι απλώς μια νομική διαδικασία.
Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης δεν αποτελεί ένα απλό θρησκευτικό σύμβολο. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών, σε μια περιοχή όπου η γεωγραφία καθορίζει την ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου και την επιβίωση των θαλάσσιων αρτηριών του διεθνούς εμπορίου. Η ίδια η ύπαρξή της καθίσταται σταθεροποιητικός πυλώνας σε ένα τοπίο γεμάτο αστάθεια και συγκρούσεις.
Η σημασία της Μονής υπερβαίνει κράτη, σύνορα και πολιτικές ισορροπίες. Είναι σύμβολο ήπιας ισχύος, ζωντανή μαρτυρία του πνευματικού διαλόγου Ανατολής και Δύσης, χώρος όπου Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι διασταυρώνουν τις προσευχές τους εδώ και αιώνες.
Το κύρος της μετατρέπεται σε διπλωματικό κεφάλαιο, προσφέροντας στην Ελλάδα έναν ανεκτίμητο θεσμό που υπερβαίνει τη σφαίρα των υλικών συμφερόντων και αγγίζει το πεδίο του οικουμενικού πολιτισμού.
Η ιστορική της σημασία παραμένει ακλόνητη. Η Μονή ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από τον Ιουστινιανό, διαφυλάσσοντας πολύτιμα χειρόγραφα και ιερά κειμήλια, φορέας μνήμης και φλόγας ελληνικής παρουσίας. Στους τοίχους της απεικονίζεται η ιστορία της Ορθοδοξίας και το αδιάσπαστο νήμα που ενώνει το ελληνικό πνεύμα με τους κόκκους της ερήμου.
Σήμερα όμως, η διαμάχη που φέρνει στο προσκήνιο η πρόσφατη δικαστική απόφαση της Αιγύπτου είναι βαθύτερη. Στη δικαστική απόφαση που δίνει τη δυνατότητα στο αιγυπτιακό κράτο να διατηρήσει την κυριαρχία του επί των εκτάσεων, αντιπαρατίθεται η πρόκληση του πώς μια κρατική εξουσία θα σεβαστεί την παγκόσμια ευθύνη που συνεπάγεται η φροντίδα ενός μνημείου με τέτοιο κύρος.
Η κρίση αυτή δεν αφορά μόνο τον Ελληνισμό ή την Αίγυπτο. Είναι το αποτύπωμα μιας εποχής όπου τα μνημεία πίστης και πολιτισμού παλεύουν να επιβιώσουν μέσα σε κόσμους που μετρούν το κύρος τους με όρους συμφέροντος και ισχύος. Η Μονή Σινά, με τη μοναδική της ημιαυτόνομη ταυτότητα, στέκει ως τρίτος πόλος σε αυτή τη λεπτή διαπραγμάτευση, διατηρώντας την ισορροπία ανάμεσα στη σιωπή της προσευχής και τη βοή της πολιτικής.
Το διακύβευμα δεν είναι μόνο νομικό ή διπλωματικό. Είναι πνευματικό και βαθιά υπαρξιακό. Θα αναγνωρίσουμε την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης ως άφθαρτο μάρτυρα της ιστορίας, που αξιώνει τον σεβασμό των αιώνων, ή θα την υποβιβάσουμε σε αντικείμενο παζαριού, όπου η κυριαρχία θριαμβεύει πάνω στη μνήμη;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα καθορίσει όχι μόνο το μέλλον της Μονής, αλλά και την ίδια την ικανότητά μας να διακρίνουμε το ιερό μέσα στον θόρυβο της πολιτικής.
Η Μονή του Σινά είναι ένας δοκιμαστικός λίθος για το μέτρο της πίστης μας στην ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά, η απόδειξη ότι ακόμη και στις ερήμους του κόσμου, οι αιώνες δεν ξεχνούν και οι πέτρες «μιλούν».
