Κλασσικά Αυτοκίνητα: Πέθανε ο Γιώργος Ραπτόπουλος
Οι απώλειες των Ελληνικών Αγώνων Αυτοκινήτου συνεχίζονται. Σε ηλικία 85 ετών πέθανε ο πρωταθλητής αγώνων ταχύτητας και αναβάσεων, ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Φίλων Παλαιού Αυτοκινήτου και πρωτοπόρος του Ράλλυ Ακρόπολις Γιώργος Ραπτόπουλος.
Γεννήθηκε το 1930 στα Σέρβια Κοζάνης και ήταν μία από τις φυσιογνωμίες σε Ιστορικά Ράλλυ Ακρόπολις ή στις εκδηλώσεις στο Τατόι.
Ήταν από τους λίγους ήρωες των Ελληνικών αγώνων, που είχα συναντήσει. Η συνάντησή μας ήταν σε μία regularity της ΦΙΛ.Π.Α όπου τον παρακάλεσα να με πάει βόλτα με μία Aston Martin DBS V8 του 1970 στην διαδρομή «Κακιά Σκάλα». «Θα πηγαίνουμε αργά γιατί έχει βρέξει. Τα ελαστικά της είναι παλιά και θα γλιστράει» είπε. Πίστευα πως δεν είχα πετύχει το σκοπό μου αλλά έχασα τη μιλιά μου. Ο τρόπος που έστριβε με ταχύτητα (το αργά ξεχάστηκε από την πρώτη στροφή) και προλάβαινε τις αντιδράσεις του αυτοκινήτου ήταν μοναδικός. Οι κινήσεις του ήταν απαλές και όλα φαίνονταν εύκολα και απλά. Όταν η διαδρομή τελείωσε μου αποκάλυψε πως δεν ήθελε να πάμε τη βόλτα γιατί το αυτοκίνητο δεν ήταν δικό του και οι αναρτήσεις και τα φρένα του είχαν... τελειώσει πριν ξεκινήσουμε. Όμως δεν αισθάνθηκα φόβο ούτε ανησυχία σε κανένα σημείο.
Αγώνες με μοτοσυκλέτα με αυτοκίνητο, σε κάποια άλλη εποχή ιδιαίτερη δύσκολη. Ο Γιώργος Ραπτόπουλος θα μπορούσε να γεμίζει βιβλία με τις αφηγήσεις του. Μια αγωνιστική καριέρα απλωμένη σε δεκαετίες, που ξεκίνησε από τις μοτοσυκλέτες όπου έγινε πρωταθλητής και συνεχίστηκε στα αυτοκίνητα.
Η διήγηση για την ανάβαση της Πάρνηθας του 1964 με το D.K.W. GT F12, γνωστό και με το παρατσούκλι «Χάρος» ξεχωρίζει. Με το αυτοκίνητο αυτό θα δημιουργήσει ένα εξωπραγματικό ρεκόρ (7:04") συντρίβοντας κατά 21 δευτερόλεπτα το ρεκόρ, που είχε ο Ν.Παπαμηχαήλ με την Jaguar ΧΚ 140 (με 190- 200 ίππους). Το DKW ήταν βελτιωμένο (55 ίπποι) από τον ίδιο τον Ραπτόπουλο.
«Έστριβα με τον «χάρο» και κρατιόμουν από το τιμόνι» έλεγε και συμπλήρωνε: «Σε μία στιγμή ξεχάστηκα και γλίστρησα στον πάγκο που είχε για κάθισμα το DKW. Μετά τη φουρκέτα βρέθηκα στη θέση του συνοδηγού. Η οδήγησή του ήταν σαν... ιστιοπλοϊκό». Συνήθιζε να λέει πως σε εκείνη την απόλυτη ανάβαση τα πέτρινα προστατευτικά πεζούλια έπαιζαν το ρόλο «μαξιλαριών», καθώς συχνά ακουμπούσε πάνω τους με.. σπόντες για να μη χάνονται πολύτιμα δέκατα από στιγμιαία αφήματα του γκαζιού που λόγω χαμηλής ιπποδύναμης ήταν επιζήμια.
Καλό παράδεισο κύριε Γιώργο κάθε ανέβασμα στην Πάρνηθα ή κάθε βόλτα στην «Κακιά Σκάλα» δεν θα είναι πια τα ίδια.
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
