Τακτική Τουρκίας με χάρτες: Τετελεσμένα και ερωτήματα για το μέλλον του ελληνοτουρκικού διαλόγου
Για τον ορισμό των θαλάσσιων οικοπέδων στην εν λόγω περιοχή, η Ελλάδα, δεδομένου ότι δεν έχει συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με τη Λιβύη, χρησιμοποιεί τη μέση γραμμή – σύμφωνα και με τον νόμο Μανιάτη του 2011
Η υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου το 2019, ήταν για την Τουρκία όπως φαίνεται μόνο η αρχή.
Διότι ακολούθησε η κατάθεση των συντεταγμένων και των σχετικών χαρτών από την Άγκυρα στον ΟΗΕ, δημιουργώντας ένα τετελεσμένο, παρά το γεγονός ότι για την Ελλάδα η συμφωνία αυτή θεωρείται άκυρη και ανυπόστατη.
Η Τουρκία όμως προσπάθησε με αυτόν τον τρόπο να υποδαυλίσει τις διμερείς σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Λιβύη πολύ περισσότερο που έχει μεγάλο στρατιωτικό αποτύπωμα και στην Τρίπολη και στη Βεγγάζη.
Για τον ορισμό των θαλάσσιων οικοπέδων στην εν λόγω περιοχή, η Ελλάδα, δεδομένου ότι δεν έχει συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με τη Λιβύη, χρησιμοποιεί τη μέση γραμμή – σύμφωνα και με τον νόμο Μανιάτη του 2011.
Η Άγκυρα πάντοτε έπαιζε σταθερά ιδιαίτερο ρόλο, υποδαυλίζοντας τη ρήξη ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και Λιβύης, με αποκορύφωμα την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου αλλά και σειράς άλλων μνημονίων στρατιωτικής συνεργασίας. Λίγη πολιτική σημασία έχει ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, η οποία εδρεύει στο Τομπρούκ, δεν το κύρωσε ποτέ αφού η Τουρκία έχει δημιουργήσει de facto ένα τετελεσμένο που θα το εντάξει στην όποια μελλοντική διαπραγμάτευση με την Ελλάδα. Και είναι ένα επιπλέον καμπανάκι πρόσφατα δημοσιεύματα στη Λιβύη ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων ετοιμάζεται να ενστερνιστεί τις θέσεις της Άγκυρας, καθώς ανακοινώθηκε η σύσταση επιτροπής για την έγκριση της συμφωνίας θαλάσσιας δικαιοδοσίας που υπεγράφη μεταξύ της Τουρκίας και της λιβυκής κυβέρνησης.
Τώρα ήρθε ακόμη μια κίνηση από την Τουρκία, στην ίδια λογική, με τη δημοσίευση χαρτών και στη συνέχεια κατάθεση των συντεταγμένων σε διεθνή οργανισμό. Αυτή τη φορά κοινοποίησε δικούς της χάρτες
στην αρμόδια υπηρεσία της UNESCO, απαντώντας στον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό που εκπόνησε πρόσφατα η χώρα μας και κατέθεσε στην Ευρωπαική Ενωση. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ αφού σχεδιάζει και αυτούς τους χάρτες να τους κοινοποιήσει στον ΟΗΕ.
Σε αυτή την περίπτωση οι χάρτες δεν αποτελούν προϊόν διμερούς συμφωνίας αλλά για μια αποτύπωση όπως τις κατέγραψε πανεπιστήμιο της Άγκυρας που επί της ουσίας είναι οι γνωστές θέσεις της Τουρκίας με την γνωστή κόκκινη γραμμή, που αρχίζει από την ελληνοτουρκική συνοριακή γραμμή στις εκβολές του Έβρου μέχρι τα βόρεια και μετά νότια των Δωδεκανήσων και αποτελεί την άποψη της γείτονος περί «μέσης γραμμής» ανάμεσα στην Τουρκία και στην ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς, όπως είναι γνωστό, δεν αναγνωρίζει οποιαδήποτε εδαφική επήρεια για τα νησιά πλην της ύπαρξης 6 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης. Επιπλέον, στην Ανατολική Μεσόγειο με διαγώνιες γραμμές απεικονίζονται οι άδειες που έχουν δοθεί στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου για τη διεξαγωγή ερευνών.
Με βάση λοιπόν όλα αυτά τα νέα δεδομένα προκύπτουν τα εξής ερωτήματα;
Με τι ατζέντα θα πάει ο υπουργός εξωτερικών στη Λιβύη όπως έχει ανακοινώσει; Πόσο μείζον είναι η ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου για την ελληνική πλευρά;
Σε τι συνθήκες θα πραγματοποιηθεί η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Άγκυρα όταν υπάρχουν αυτές οι δύο εκκρεμότητες και όταν ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει ακόμη απαντήσει στο αίτημα του πρωθυπουργού για την άρση του casus belli από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση; Και το κυριότερο ερώτημα είναι πώς θα καταφέρει η χώρα μας να αποσύρει αυτούς τους δύο χάρτες από τον ΟΗΕ όταν πλέον έχουν αναρτηθεί και δημοσιευθεί;
Διότι όσο και αν η ανάρτησή τους θεωρείται τυπική δεν παύει για την Τουρκία να εντάσσεται στο «φάκελο» του «παζαριού» που φιλοδοξεί να κάνει στον ελληνοτουρκικο διάλογο.
