Οι προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο: Λιβύη, μεταναστευτικό, Τουρκία και θαλάσσιο καλώδιο

Οι δύο καταθέσεις ρηματικής διακοίνωσης στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών από τη Λιβύη στις 27 Μαιου και στις 20 Ιουνίου, δημιούργησαν μιά νέα κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ή για να είμαστε πιο ακριβείς επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο αν και άκυρο αν και ανυπόστατο, όπως είναι η θέση της Ελλάδας, παραμένει ως επίσημη συμφωνία κατατεθειμένη στον ΟΗΕ και δημιουργεί παρενέργειες και ντόμινο διπλωματικών κινήσεων και επιχειρεί να ανατρέψει τις διπλωματικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Διότι η Λιβύη, μέσω της ρηματικής διακοίνωσης, θέτει, ουσιαστικά σέ αμφισβήτηση τη μέση γραμμή πού έχει εκ των πραγμάτων χαραχθεί από τήν Ελλάδα ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη νότια καί δυτικά της Κρήτης καί η οποία μάλιστα καταγράφεται στον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό της χώρας μας.

«Η αντίδραση δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα» ήταν η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη σε ερώτηση που δέχθηκε για τη ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης στον ΟΗΕ προσθέτοντας ότι «δεν προσθέτει κάτι στα χιλοειπωμένα που δεν αναγνωρίζονται από κανέναν όπως το άκυρο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο».

«Μετά από πάρα πολλά χρόνια η χώρα έχει συγκεκριμένη δράση με αποτύπωμα και αποτέλεσμα και η δράση φέρνει αντίδραση. Όλα αυτά είναι αντιδράσεις σε συγκεκριμένα βήματα που είχε κάνει η Ελλάδα και δεν είχε κάνει για δεκαετίες» σχολίασε, επίσης, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Απαντώντας, δε, «στους καθ έξιν ανησυχούντες στο πολιτικό σύστημα και στα μέσα που προάγουν ρητορική ενδοτικότητας» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε «εμείς δεν έχουμε αποφασίσει να βάλουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο εθνικό ζύγι με βάση ποιος θα ενοχληθεί. Θα τα προασπίσουμε, θα τα υπερασπιστούμε πατώντας στο Δίκαιο της Θάλασσας».

Όμως αν δούμε τη μεγάλη εικόνα στο τι γίνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, τα πράγματα είναι σοβαρά. Οι μεταναστευτικές ροές από τα ανατολικά παράλια, κοντά στη Βεγγάζη, με την παρακίνηση του Χαλίφα Χαφτάρ προς την Κρήτη είναι μια ανοιχτή πληγή με καθοδηγητή την Αγκυρα.

Είναι ενδεικτικό άρθρο της φιλοκυβερνητικής τουρκικής εφημερίδας Daily Sabah το οποίο κάνει λόγο για περιφερειακή ηγεμονία στη Μεσόγειο:

«Η λεκάνη της Μεσογείου είχε ανέκαθεν τεράστια γεωπολιτική σημασία ως σταυροδρόμι Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας. Στο εγγύς μέλλον, η εμφάνιση ενός νέου μπλοκ δυνάμεων με επίκεντρο τη Μεσόγειο, τοποθετημένου ενάντια στη νεοαποικιακή ατζέντα της Δύσης, έχει τη δυνατότητα να διαταράξει ριζικά την υπάρχουσα παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Αυτή η αναδυόμενη συμμαχία διαθέτει όλα τα απαραίτητα περιουσιακά στοιχεία: νερό, τρόφιμα, ενέργεια, άμυνα, εμπορικές οδούς και τουρισμό, που απαιτούνται για την αυτάρκεια, χωρίς να βασίζεται σε εξωτερικές δυνάμεις. Από το 2025, η Ανατολική Μεσόγειος έχει γίνει μια από τις πιο έντονες αρένες ανταγωνισμού στην ενέργεια, την άμυνα και τη διπλωματική επιρροή. Η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων περιοχών που υπογράφηκε μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης έχει γίνει ένας από τους κύριους πυλώνες της στρατηγικής της «Γαλάζιας Πατρίδας» της Τουρκίας».

Στις προκλήσεις της Ανατολικής Μεσογείου να προσθέσουμε για το θαλάσσιο καλώδιο Κρήτης-Κύπρου που βρίσκεται στις... καλένδες, καθώς οι έρευνες σε διεθνή ύδατα, που η Τουρκία αυθαίρετα θεωρεί δική της υφαλοκρηπίδα, δεν έχουν προχωρήσει ούτε και κανείς δεν ξέρει αν θα προχωρήσουν.

Κατά την τηλεδιάσκεψη που οργάνωσε η Γενική Διεύθυνση Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκειμένου να πιέσει τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας Κύπρου να συγκατανεύσει σε αυτό που ζητά ο φορέας υλοποίησης, δηλαδή να αρχίσει να πληρώνει -μέσω χρεώσεων των καταναλωτών στην Κύπρο υπήρξαν διαφωνίες. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει πει ούτε λέξη στην Τουρκία. Ζητά όμως από την Κυπριακή Δημοκρατία να πληρώνει για ένα έργο που ούτε η ίδια η Ένωση δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα ολοκληρωθεί.

Διαβάστε επίσης