Οι διαστημικοί ηλιακοί συλλέκτες μπορούν να καλύψουν το 80% των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης

Σύμφωνα με τον Guardian, νέα μελέτη δείχνει ότι οι διαστημικοί ηλιακοί συλλέκτες θα μπορούσαν έως το 2050 να μειώσουν κατά 80% την ανάγκη της Ευρώπης για χερσαίες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Οι ερευνητές, χρησιμοποιώντας ένα προηγμένο υπολογιστικό μοντέλο του ευρωπαϊκού ηλεκτρικού δικτύου, διαπίστωσαν ότι ένα σύστημα συλλεκτών που έχει σχεδιαστεί από τη NASA θα μπορούσε να περιορίσει το συνολικό κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας κατά 15%, ενώ θα μείωνε τη χρήση μπαταριών πάνω από τα δύο τρίτα.

Η μελέτη, που πραγματοποίησε το King’s College London, είναι η πρώτη που εξετάζει την επίδραση της διαστημικής ηλιακής ενέργειας στην Ευρώπη. Οι συλλέκτες (SBSP) βασίζονται σε τεχνολογία ηλιοστατών: μεγάλοι ανακλαστήρες συγκεντρώνουν το ηλιακό φως σε τροχιά, το οποίο στη συνέχεια μεταδίδεται στη Γη και μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό για το δίκτυο.

Το μοντέλο, που κάλυψε 33 χώρες, προσομοίωσε παραγωγή, ζήτηση και αποθήκευση ενέργειας. Ενσωματώνοντας το SBSP, σύμφωνα με τις προβλέψεις της NASA για τη μελλοντική του απόδοση, φάνηκε ότι θα μπορούσε να αντικαταστήσει έως και το 80% των χερσαίων ΑΠΕ.

Όπως σημειώνουν οι επιστήμονες, οι επίγειες ανανεώσιμες πηγές εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες και χαρακτηρίζονται από διακυμάνσεις κόστους, κάτι που δυσχεραίνει την αξιόπιστη παροχή. Αντίθετα, οι διαστημικοί συλλέκτες θα μπορούσαν να λειτουργούν αδιάλειπτα, προσφέροντας ισχύ αρκετών γιγαβάτ.

Ωστόσο, το μοντέλο δεν συνυπολογίζει τα εμπόδια που σχετίζονται με το διάστημα – όπως η συμφόρηση τροχιών, οι πιθανές διακοπές στη μετάδοση ή η μεταβλητότητα της ακτινοβολίας. Επίσης, η οικονομική βιωσιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος μέχρι το 2050 θεωρείται αμφίβολη, καθώς το κόστος κατασκευής, εκτόξευσης και συντήρησης είναι ακόμη πολύ υψηλό, εκτός αν υπάρξει σημαντική τεχνολογική πρόοδος.

Ο Δρ. Wei He, ανώτερος λέκτορας μηχανικής στο KCL και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Joule, προειδοποιεί: «Υπάρχουν κίνδυνοι που πρέπει να εξεταστούν. Τι θα συμβεί αν ένας δορυφόρος με υπερβολικό αριθμό ηλιακών πάνελ συγκρουστεί ή υποστεί ζημιές από διαστημικά συντρίμμια;».

Παρά τα ρίσκα, ο ίδιος εκτιμά ότι η τεχνολογία έχει σημαντικές δυνατότητες: «Η μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές που αντικαθιστούν τα ορυκτά καύσιμα είναι η πιο κρίσιμη ενέργεια που μπορούμε να κάνουμε. Η διαστημική ηλιακή ενέργεια μπορεί να προσφέρει συνεχή, καθαρή ισχύ και να συμβάλει ουσιαστικά στον στόχο του μηδενικού ισοζυγίου εκπομπών».