Η συγκινητική εξομολόγηση του Μιχάλη Σαράντη: «Οι γονείς μου ταλαιπωρήθηκαν πολύ μέχρι να φύγουν»

Για την πατρότητα, τους γονείς του αλλά και τον ρόλο που έπαιξε στη ζωή του η γιαγιά του μίλησε ο Μιχάλης Σαράντης σε συνέντευξη που παραχώρησε την Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου.

Καλεσμένος στην εκπομπή Στούντιο 4, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στην απώλεια των γονιών του αλλά και τη στήριξη που έλαβε από εκείνους όταν αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική.

«Δεν είχα κανένα, μα κανένα πρόβλημα, από εκείνους για την απόφαση να γίνω ηθοποιός. Ίσα ίσα που οι γονείς μου σε αυτά ήταν πολύ προοδευτικοί. Σε όλα ήταν πολύ προοδευτικοί και πολύ μαζί μας», είπε ενώ εξομολογήθηκε πως «οι γονείς μου ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ με την υγεία τους. Και οι δύο μέχρι να φύγουν. Κυρίως ο μπαμπάς, η μαμά έφυγε γρήγορα σχετικά. Ο μπαμπάς όμως ταλαιπωρήθηκε σε βάθος δεκαετίας – δεκαπενταετίας. Με πρόλαβαν βέβαια σαν ηθοποιό και μάλιστα σε ωραία πράγματα, σε πολύ ωραία πράγματα».

«Ό,τι θέλαμε, οι γονείς μας ήταν παρόντες και με πολύ κόστος προσωπικό και θυσία προσωπική. Εντάξει, όταν κατάλαβαν ότι εγώ δεν πάω με την πεπατημένη και δεν είμαι με τις πανελλήνιες, διέκριναν μια ευαισθησία άλλου τύπου που και γω δεν καταλάβαινα τι είναι όλο αυτό το πράγμα. Αυτή η ευαισθησία όμως ήταν και πρόβλημα, όταν δεν ήξερα τι να την κάνω και πως να την διαχειριστούν και οι άλλοι», συμπλήρωσε ο Μιχάλης Σαράντης.

Ο ηθοποιός μίλησε ακόμη για το πώς βιώνει την πατρότητα αλλά και τα παιδικά του χρόνια στην Ομόνοια.

«Από την αρχή ένιωθα οικεία, ζεστά με το παιδί», είπε και πρόσθεσε: «Κάθε μέρα την πάω στην παιδική χαρά, κάνα δυωράκι δεν βαριέμαι καθόλου, έχω κάνει φίλους. Το μωρό είναι φωτοτυπία της Μαίρης με δικές μου εκφράσεις.

Αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια, ο ηθοποιός θυμήθηκε την παλιά γειτονιά του στην Ομόνοια και την γιαγιά του. «Η γιαγιά μου έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Ήταν ισοπεδωτική, ήταν επιβλητική, ήθελε να τα ξέρε όλα, ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε να είναι όλοι καλά ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι είναι καλά επειδή εσύ νομίζεις ότι είναι καλά με τους δικούς σου όρους. Εμένα με λάτρευε».

«Τις προάλλες πέρασα από τη Ζήνωνος – η γιαγιά μου έμενε ακριβώς απέναντι – μπήκα στην είσοδο της πολυκατοικίας της γιαγιάς και άρχισα να κλαίω κατευθείαν γιατί μου ήρθε όλο… Μέχρι και η μυρωδιά. Έπαθα μία μικρή ταραχή ότι πολλά πράγματα είναι δίπλα μας, έχουν περάσει σε μία άλλη σφαίρα, και δεν αλλάζει τίποτα. Με είδε μια κυρία και έκλαιγα και με ρώτησε αν είμαι καλά και της λέω ναι είμαι καλά είχα συνδεθεί με κάτι πολύ δικό μου που το είχα ξεχάσει».