ΕΚΚΛΗΣΙΑ 31/01/2017 18:55

Εικόνες και video από την απόκοσμη ομορφιά των Μετεώρων

Mετέωρα. Απόκοσμα βράχια που αγγίζουν τον ουρανό. Όταν φθάνεις στην κορυφή τους αισθάνεται ότι αγγίζεις το χέρι του Θεού.

Εκεί χτίσθηκαν τα μοναστήρια σύμβολο μοναχισμού και κατάνυξης σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με τους βυζαντινολόγους, οι πρώτοι ασκητές πρέπει να είχαν καταφύγει στους βράχους προς το τέλος τις πρώτης χιλιετίας. Ως πρώτος ασκητής αναφέρεται ο Βαρνάβας περί τα 950-970 μ.Χ., ο οποίος ίδρυσε τη Σκήτη του Αγίου Πνεύματος και ακολούθησε η ίδρυση της Σκήτης της Μεταμορφώσεως από τον Κρητικό μοναχό Ανδρόνικο στις αρχές του 1000 μ.Χ. Κατόπιν ιδρύεται η Σκήτη των Σταγών ή Δούπιανη περί τα 1150-1160 μ.Χ.

Στις αρχές του 12ου αιώνα είχε συγκροτηθεί στον χώρο των Μετεώρων μικρή ασκητική πολιτεία με κέντρο λατρείας τον ναό της Θεοτόκου που αποτελούσε το "Κυριακό" ή "Πρωτάτο" και ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα και βρίσκεται νότια του βράχου της Δούπιανης.

Ο επικεφαλής της Σκήτης της Δούπιανης ή Σκήτης των Σταγών έφερε τον τίτλο του "Πρώτου" και "καθηγουμένου" της Μονής της Θεοτόκου της Δούπιανης.

Μετά από διακόσια περίπου χρόνια, στα μέσα περίπου του 14ου αιώνα (1340-1350 μ.Χ.), ιδρύεται η Ι. Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος από τον όσιο Αθανάσιο, ο οποίος έδωσε στον μεγάλο βράχο "Πλατύ Λίθο" το όνομα Μετέωρο και από τότε όλοι οι βράχοι φέρουν αυτό το όνομα.

Στην συνέχεια δημιουργήθηκαν μέσα σε δύο αιώνες νέες ιερές μονές, την περίοδο μεγάλης ακμής του μοναχισμού στα Μετέωρα. Ο αριθμός τους έφτανε τους 24.

Στα μέσα του 14ου αιώνα αναπτύσσει μεγάλη δράση ο καθηγούμενος της Σκήτης των Σταγών (Δούπιανης) ιερομόναχος Νείλος, ο οποίος είναι ιδρυτής και κτήτορας της Ι. Μονής Αναλήψεως (σήμερα Ι. Μ. Υπαπαντής) με πολύ σημαντικές τοιχογραφίες. Οι πρώτοι ασκητές αναρριχήθηκαν στους βράχους χρησιμοποιώντας σκαλωσιές που τις στήριζαν σε δοκάρια σφηνωμένα σε τρύπες μέσα στον βράχο. Αργότερα χρησιμοποίησαν τις ανεμόσκαλες και το δίχτυ, μέχρι που στις αρχές του εικοστού αιώνα λαξεύτηκαν οι πρώτες σκάλες .

Με το πέρασμα των χρόνων και κάτω από διάφορες δυσκολίες των καιρών, όπως διάφοροι κατακτητές της περιοχής, επιδρομές ληστών και άλλοι παράγοντες, οδήγησαν πολλές από τις ακμάζουσες μονές και εκκλησίες στην εγκατάλειψη και καταστροφή (περίοδος παρακμής μετά τον 17ο αιώνα).

Σήμερα συνεχίζουν χωρίς διακοπή την παράδοση της ορθοδοξίας για πάνω από 600 χρόνια οι: Μονή Μεγάλου Μετεώρου (ή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος), Μονή Βαρλαάμ, Μονή Αγίου Στεφάνου, Μονή Αγίας Τριάδος, Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, και η Μονή Ρουσάνου.

Επίσης, έχουν συντηρηθεί και αναστηλωθεί οι ιερές μονές του Αγίου Νικολάου Μπάντοβα (Μετόχι της Ι. Μονής Αγίας Τριάδος) και της Υπαπαντής (Μετόχι της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως ή Μεγάλου Μετεώρου).