Μαμντάνι: O εκλεκτός των ακραίων ελίτ έναντι του Τραμπ

Οι μητροπόλεις της Δύσης αποτελούν πλέον κάποια από τα σκληρότερα μέρη που ένας πολίτης μπορεί να εργαστεί. Οι ακραίες τιμές των ενοικίων, η χαώδης κίνηση, η εγκληματικότητα και ο πολυεθνικός εργασιακός ανταγωνισμός ωθούν τους κατοίκους τους σε αγχώδεις διαταραχές.

γράφει ο Ραφαήλ Καλυβιώτης*

Στις μητροπόλεις αυτές ευδοκιμούν οι «άνθρωποι του οπουδήποτε», άνθρωποι δηλαδή που αισθάνονται πολίτες του κόσμου. Κατά κανόνα έχουν καλές σπουδές περιμένοντας να ευοδωθεί το όνειρο που τους υποσχέθηκε η προοδευτική ιντελιγκέντσια: Να καταστούν μία άρχουσα διευθυντική τάξη (Professional Managerial Class). Οι δύο απανωτές κρίσεις όμως, η οικονομική και του COVID-19, έχουν θρυμματίσει τα όνειρά τους. Ο Μαμντάνι αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα όχι απέναντι στον Τραμπ αλλά στο διεθνιστικό καπιταλιστικό κεφάλαιο που αθέτησε την υπόσχεσή του απέναντί τους.

Εξέλεξαν έναν άνθρωπο μεταναστευτικού υποβάθρου, ισλαμιστή, με ισχυρό έρεισμα στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Παρ όλη όμως τη συγκεχυμένη ταυτοτική του προέλευση επέλεξε στην καμπάνια του να εστιάσει στο πάγωμα των ενοικίων και όχι στα δικαιώματα των τρανς, σε δωρεάν μετακίνηση με λεωφορεία και όχι στον αφοπλισμό της αστυνομίας.

Υπό αυτήν την έννοια, αυτή είναι μία πρόβα τζενεράλε εκ μέρους των Δημοκρατικών για το πώς θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο Τραμπ. Ενδεχομένως το αίτημα για χαμηλότερα ενοίκια στις αγροτικές περιοχές και στην ζώνη της σκουριάς όπου ο μέσος Αμερικανός περιμένει την επαναβιομηχάνιση να μην είναι ισχυρό αλλά είναι ένα πρώτο βήμα των Δημοκρατικών να έρθουν ξανά σε επαφή με τα εργατικά στρώματα στα οποία γύρισαν την πλάτη τους με την εμμονή που επέδειξαν στις ταυτοτικές πολιτικές.

Ο Μαμντάνι βέβαια έχει αρκετά μελανά σημεία. Η Λίντα Σαρσούρ, Αμερικανο-Παλαιστίνια ακτιβίστρια, καυχήθηκε ότι η ίδια και οργανώσεις όπως το CAIR (Council on American-Islamic Relations) βοήθησαν στην άνοδό του. Σε απόσπασμα από ομιλία της, η Σαρσούρ υπαινίχθηκε ότι θα αποκαλύψει λεπτομέρειες για την «γρήγορη πολιτική άνοδο» του Μαμντάνι και την «πλημμύρα χρημάτων» από το CAIR μετά την ημέρα των Εκλογών, τονίζοντας την ανάγκη «ευθύνης» και «διαφάνειας». Σύμφωνα με δημοσίευμα της New York Post, η Σαρσούρ δήλωσε το 2018 ότι οι μουσουλμάνοι «δεν πρέπει να ανθρωποποιούν τους Ισραηλινούς επειδή είναι ο εχθρός».

Επίσης, οι ακροαριστερές δηλώσεις του ότι το Τμήμα Αστυνομίας Νέας Υόρκης είναι «ρατσιστικό, αντι-ομοφυλοφιλικό και μεγάλη απειλή για την ασφάλεια», απαιτώντας μείωση του προσωπικού κατά 1.300 αστυνομικούς θα τον συνοδεύουν.

Το κύριο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο Μαμντάνι είναι εκείνο της αναμέτρησής του με την πραγματικότητα. Οι αυξήσεις των φόρων ήταν κάτι που και ο Κουόμο, πρώην κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, επιχείρησε με αποτέλεσμα την φυγή χιλιάδων εργαζομένων και επιχειρήσεων από την Μητρόπολη. Εάν σκοπεύει να είναι ελαστικός με την ραγδαία άνοδο της εγκληματικότητας, όπως οι περισσότεροι αριστεριστές δήμαρχοι στις ΗΠΑ (Λος Άντζελες, Σικάγο, Πορτλαντ) αλλά και εκτός ΗΠΑ όπως ο Σάντικ Κααν στο Λονδίνο τότε το μέλλον δεν προβλέπεται ευοίωνο.

Η δε περαιτέρω ανοχή απέναντι στην μαζική μετανάστευση τελεολογικά θα αναγκάσει τους παραδοσιακούς Νεοϋορκέζους να μετακομίσουν σε Ρεπουμπλικανικές πολιτείες με τον ίδιο ρυθμό που οι Λονδρέζοι μετακινήθηκαν στην περιφέρεια του Ηνωμένου Βασιλείου. Το μήνυμα της εκλογής του όμως δεν πρέπει να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και η νέα γενιά σε πάρα πολλές Μητροπόλεις της Δύσης δυσκολεύονται τρομερά να ενοικιάσουν κατοικίες ενώ η αγορά σπιτιού μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Την ίδια στιγμή οι περιφέρειες παραμένουν εξαιρετικά λιγότερο ανεπτυγμένες.

Εάν δεν δοθούν πειστικές λύσεις τότε η ριζοσπαστικοποίηση των ψηφοφόρων θα είναι ανεξέλεγκτη.

Διαβάστε επίσης