Επέκταση χωρικών υδάτων, casus belli και στο βάθος Χάγη

Το πλήρες σχέδιο για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια νότια και δυτικά της Κρήτης, βρίσκεται εδώ και καιρό στο συρτάρι του Νίκου Δένδια. Η τελική απόφαση που εξαρτάται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη μέχρι στιγμής εκκρεμεί. Οι Τούρκοι το γνωρίζουν. Και το γνωρίζουν γιατί υπάρχει επικοινωνία μέσω πολλών διαύλων – κυρίως μέσω του υπουργείου Εξωτερικών- προκειμένου να… κόψουνε κίνηση αλλά και να αποφευχθούν απρόβλεπτες αντιδράσεις από τουρκικής πλευράς. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα υπήρξε ανάλογη πρόταση από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα, άρα, με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίστηκε στο εγχώριο παζλ η πολυπόθητη εσωτερική συναίνεση, που απαιτείται για κινήσεις που άπτονται των εθνικών μας συμφερόντων.

Η Τουρκία, όμως, αποφάσισε να επεκτείνει το casus belli σε μία περιοχή (ΝΔ Κρήτη), στην οποία είναι προφανές ότι δεν έχει ιδιαίτερο στρατιωτικό ή άλλο ενδιαφέρον. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά λογική στην τουρκική ρητορική λίγους μήνες πριν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση στη γειτονική χώρα, όπου ο Ταγίπ Ερντογάν τα παίζει «όλα για όλα». Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται απλά για λεονταρισμούς οι οποίοι αναμένεται να κλιμακωθούν με τρόπο που κανένας μας σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί μέσα στους επόμενους μήνες καθώς φαίνεται ότι οι εκλογές στην Τουρκία τοποθετούνται πλέον μεταξύ 30 Απριλίου και 20 Ιουνίου. Για να συνεχίσουμε το συλλογισμό, σε μία τέτοια περίπτωση μειώνεται η πιθανότητα μιας πολεμικής κίνησης στην σκακιέρα παρότι υφίσταται, σε επίπεδο σχεδιασμού επί χάρτου.

Ας επανέλθουμε στη διαπραγμάτευση που φαίνεται ότι είναι σε εξέλιξη ανάμεσα στις δύο πλευρές. Στη δημόσια δήλωση του Ιμπραήμ Καλίν (δεξί χέρι του Ερντογάν) περιγράφεται στην πραγματικότητα το πεδίο των συζητήσεων το οποίο κινείται στα 7 έως 9 μίλια καθώς η τουρκική πλευρά αποκλείει τα 12. Η αλήθεια είναι ότι η Άγκυρα αντιδρά στην επιχείρηση «σαλαμοποίησης» που έχει βάλει μπροστά η Αθήνα και κινείται στα χνάρια της συνταγής Σημίτη για γεωγραφική διαφοροποίηση της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων. Έχει αντιληφθεί δηλαδή ότι η συμφωνία με την Ιταλία (για 12 μίλια) είναι γεγονός, και ότι υπάρχει στα σκαριά το καταρχάς «ΟΚ» με την Αλβανία. Παράλληλα, έχουν πέσει οι υπογραφές με την Αίγυπτο ενώ όπως προαναφέραμε παραμένει στο συρτάρι του υπουργείου Εξωτερικών το θέμα με την Κρήτη. Τι σημαίνουν όλα αυτά, αλήθεια; Η Ελλάδα ενισχύει συνεχώς της θέση της ενόψει μιας πιθανής προσφυγής στη Χάγη, την ώρα που η Άγκυρα οραματίζεται έναν τουρκικό θαλάσσιο διάδρομο ο οποίος θα διατρέχει το Αιγαίο και θα καταλήγει στις ακτές της βόρειας Αφρικής. Ευτυχώς οι Αμερικανοί δεν συμφωνούν με το τελευταίο. Παρά ταύτα είναι σε φάση αναμονής ούτως ώστε μετά τις εκλογές, συμπτωματικά την ίδια περίοδο και στις δύο χώρες, να τις καλέσουν με το επιχείρημα ότι τώρα υπάρχει νωπή εντολή να αφήσουν τις ακρότητες και να καθίσουν στο τραπέζι των συζητήσεων. (Παρατηρήσατε ασφαλώς ότι διατηρείται πάντα η λογική των ίσων αποστάσεων).

Το τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα το γνωρίζουν άπαντες, γι’ αυτό και παίρνουν θέση. Αν υποθέσουμε ότι στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η Χάγη, τότε τα δύο νομικά κείμενα που θα κοντραριστούν είναι η μερική συμφωνία που έχει υπογράψει η Ελλάδα με την Αίγυπτο και το τουρκολιβυκό μνημόνιο το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί από κανέναν και του οποίου η de facto ισχύς συνεχώς απομειώνεται ιδιαίτερα μετά την τελευταία κίνηση του Αλ Σίσι στο γεωπολιτικό παιχνίδι.

Ας μην έχουμε αυταπάτες, πολύ σύντομα θα στηθεί τραπέζι διαπραγμάτευσης πράγμα που σημαίνει εκατέρωθεν συμβιβασμούς και το «ματς» θα κριθεί από το ποιος είναι καλύτερα πλασαρισμένος από νομικής πλευράς.