Γιατί θα υπάρξει συμφωνία Ελλάδος- δανειστών
Όλο και περισσότερα στοιχεία που συλλέγουμε από τα αλλεπάλληλα ρεπορτάζ που κάνουμε, συντείνουν στην εκτίμηση ότι και διαπραγμάτευση γίνεται επί της ουσίας, αλλά και η τελική συμφωνία θα επιτευχθεί.
Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι απολύτως διαυγής: Προς τα έξω διατηρεί μια σκληρή στάση, καλλιεργεί ένα συγκρουσιακό κλίμα, δεν υποχωρεί στις θέσεις της. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαπραγματεύσεων, όμως, επιχειρεί να εξηγήσει στους Ευρωπαίους ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, ούτε καν όλου του Ευρωπαϊκού νότου: το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, άρα κατά συνέπεια και η λύση πρέπει να είναι ευρωπαϊκή.
Εξηγούν ακόμα, ότι εάν απλώς θελήσουν να συμπεριφερθούν τιμωρητικά στην Ελλάδα, τότε θα βρεθούν προ εκπλήξεων με τις συνέπειες που θα έχει η ρήξη στην πορεία ολόκληρης της Ευρωζώνης, και άρα οι πρωτεργάτες μιας τέτοιας πιθανής ρήξης θα το χρεωθούν όταν γίνουν εκλογές στις χώρες τους. Η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή, θέτει τους συνομιλητές τους ενώπιον του δικού τους εκλογικού συμφέροντος. Οι Έλληνες διαπραγματευτές ρωτούν, για παράδειγμα τους Ευρωπαίους, με ποια λογική ζητούν τα 6,7 δις από την ουσιαστικά χρεοκοπημένη Ελλάδα, την ίδια ώρα που αναμένεται να κυκλοφορήσουν στο πλαίσιο της ποσοτικής χαλάρωσης περίπου ένα τρισεκατομμύριο ευρώ, χωρίς μάλιστα να συμπεριλαμβάνουν σε αυτό το ποσό την Ελλάδα;
Η αίσθηση που δίνουν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών είναι ότι υπάρχει πλάνο διαπραγμάτευσης. Δεν συζητούν με τους δανειστές χωρίς μπούσουλα. Ως χώρα διεκδικούμε τα 6,7 δις, το 1,9 από τα ελληνικά ομόλογα που και η ΕΚΤ ομολογεί ότι δεν της ανήκουν, κι επίσης ζητούμε εύλογα να επιτραπεί η περαιτέρω έκδοση εντόκων γραμματίων κατά περίπου 8 δις. Γιατί "να επιτραπεί"; Διότι προ διετίας, που δεν υπήρχε η ανάγκη εκδόσεως εντόκων, τότε οι Ευρωπαίοι κατέβασαν το όριο. Το κατέβασαν, ακριβώς διότι είχε συμφωνηθεί ότι δεν υπήρχε ανάγκη εκδόσεως νέων εντόκων γραμματίων. Τώρα, που υπάρχει αυτή η ανάγκη, διστάζουν να επαναφέρουν την προηγούμενη απόφασή τους, χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί.
Αποδίδει ως τώρα η ελληνική στρατηγική; Αποδίδει. Στην πρόταση Βαρουφάκη, για παράδειγμα, για αέναα ομόλογα, αρχικά η ΕΚΤ είπε ότι αυτό δεν γίνεται δεκτό γιατί πρέπει η τράπεζα να πάρει τα χρήματα αυτών των ομολόγων. Η ελληνική πλευρά επέμενε και τελικά υπήρξε ένας παράγοντας της ΕΚΤ που είπε ότι εάν βρεθεί ένας τρίτος (ο ESF ή άλλος) που θα πάρει αυτά τα ομόλογα και θα δεχτεί να καταβάλει στην ΕΚΤ το αντίτιμό τους, τότε το πρόβλημα λύνεται. Λύνεται, χάρη στην ελληνική επιμονή.
Στην κριτική της ΝΔ ότι η εμπλοκή του Άνχελ Γκουρία κι η εποπτεία του ΟΟΣΑ στην κατάρτιση της ελληνικής πρότασης που θα κατατεθεί αύριο στο έκτακτο Eurogroup, συνιστά "κωλοτούμπα" καθώς φαίνεται ότι η κυβέρνηση Τσίπρα εμφανίζεται να αποδέχεται την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, την οποία ως αντιπολίτευση κατήγγελε, οι κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών μας έλεγαν ότι η τωρινή εμπλοκή του ΟΟΣΑ αναφέρεται σε μια τελείως διαφορετική πρόταση από την παλαιότερη "εργαλειοθήκη" που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε και θεωρεί ότι είναι αναποτελεσματική.
Δεν είναι όμως μόνο ο Άνχελ Γκουρία. Είναι και ο Τόμας Βίζερ, που ήλθε για λίγες ώρες στην Αθήνα επιχειρώντας να φέρει τη συμφωνία κοντύτερα. Ειναι και οι παρασκηνιακές κινήσεις των ξένων υπέρ μιας συμφωνίας.
Τέλος, η ελληνική κυβέρνηση υπογραμμίζει ότι οι θεωρίες για "μικρή επιβάρυνση" της Ευρωζώνης σε περίπτωση ελληνικής αποχώρησης είναι κενό γράμμα, διότι ακριβώς επειδή παρόμοια εξέλιξη δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν, έτι δεν είναι δυνατός ο ακριβής προσδιορισμός των συνεπειών. Ακόμα και για εκείνους, που πρωτοστατούν στην πίεση για αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.-
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
