Ο άγνωστος κίνδυνος για την εγκυμοσύνη και τα έμβρυα: Το πλαστικό

Μια νέα έρευνα αποκάλυψε ισχυρές ενδείξεις ότι οι χημικές ουσίες που βρίσκονται στα πλαστικά έχουν επιβλαβείς επιπτώσεις στα έμβρυα, παρόλο που συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται σε τρόφιμα, ιατρικά είδη και προϊόντα προσωπικής φροντίδας.

Για να κατανοήσει πώς οι χημικές ουσίες του πλαστικού επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία, η εφημερίδα The Washington Post πήρε συνέντευξη από περισσότερους από είκοσι επιστήμονες, πρώην ρυθμιστικές Αρχές και αξιωματούχους της βιομηχανίας και εξέτασε σχεδόν 50 ακαδημαϊκές μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις των φθαλικών αλάτων στην υγεία των ανθρώπων που δημοσιεύθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια.

Τα φθαλικά άλατα ανήκουν σε μια ομάδα χημικών ουσιών γνωστών ως «ενδοκρινικοί διαταράκτες», τα οποία μπορούν να επηρεάσουν την κανονική λειτουργία των ορμονών του οργανισμού. Αυτές οι χημικές ουσίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τα έμβρυα, τα οποία εξαρτώνται από τις ορμόνες για την ανάπτυξη και την εξέλιξή τους.

«Εάν κάποια από αυτές τις χημικές ουσίες εισέλθει στον οργανισμό μιας γυναίκας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θα μεταφερθεί κατευθείαν στο μωρό», δήλωσε ο Philip Landrigan, παιδίατρος και διευθυντής του προγράμματος για την Παγκόσμια Δημόσια Υγεία και το Κοινό Καλό στο Boston College. «Ο πλακούντας δεν παρέχει καμία προστασία».

Οι χημικές ουσίες μπορούν επίσης να διαπεράσουν τη μεμβράνη που περιβάλλει το έμβρυο και να διεισδύσουν στο αμνιακό υγρό.

Τα έμβρυα που εκτίθενται σε υψηλότερα επίπεδα φθαλικών αλάτων στη μήτρα είναι πιο πιθανό να γεννηθούν πρόωρα, να έχουν αναπαραγωγικά προβλήματα και στειρότητα αργότερα στη ζωή τους, και ακόμη και να διαγνωστούν με ADHD (ΔΕΠΥ).

Μερικοί άνθρωποι αλλάζουν τον τρόπο ζωής τους για να αποφύγουν την έκθεση σε αυτά τα χημικά, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία παραμένει ανυποψίαστη για τον κίνδυνο.

«Πιστεύω στην προφύλαξη, που σημαίνει ότι πρέπει να ενεργείς όταν υπάρχουν ανησυχητικά στοιχεία», δήλωσε στην Washington Post, η Linda Birnbaum, τοξικολόγος και πρώην διευθύντρια του Εθνικού Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Επιστημών Υγείας. «Δεν χρειάζεται να περιμένω να δω νεκρούς για να κάνω κάτι», κατέληξε.

Διαβάστε επίσης