Εθνική Ελλάδος: Μαύρη, μαυρίλα πλάκωσε...

Φτάσαμε στον πάτο. Η Εθνική Ελλάδας είναι ο καθρέφτης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οπότε με αυτά που βλέπουμε εδώ και πολλά χρόνια εντός συνόρων, τι ακριβώς θα περιμένατε να δούμε από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Η εμφάνιση και το ιστορικό «Χ» με το Λιχτενστάιν, απλά επιβεβαίωσε αυτά που λίγο έως πολύ ξέραμε αλλά κανείς μας δεν είχε το θάρρος να παραδεχτεί. Το ποδόσφαιρό μας είναι άρρωστο. Η Εθνική έφτασε, 15 χρόνια μετά το έπος του 2004, να γίνεται περίγελος και να είναι η χαρά των μικρών, σε δυναμικότητα, Εθνικών. Μήπως όμως είμαστε και εμείς κανένα μεγαθήριο;

Βήματα πίσω

Για κάποιο άγνωστο λόγο, πριν από ένα χρόνο, ο Μίκαελ Σκίμπε αποτέλεσε παρελθόν. Η ΕΠΟ και το επιτελείο της αποφάσισαν πως ο Γερμανός δεν είναι πετυχημένος, παρά το γεγονός πως αν μη τι άλλο, η Εθνική έδειξε μια εικόνα αξιοπρέπειας αλλά και αγωνιστικής ταυτότητας.

Ας μην ονειροβατούμε. Η Εθνική δεν είναι η ομάδα που μπορεί να παράξει ποδόσφαιρο. Ποτέ δεν το έκανε και δεν νομίζω να είναι σε θέση να το κάνει για πολλά χρόνια. Δεν έχει την ποιότητα, τους παίκτες αλλά και τις τακτικές υποδομές για να γίνει κυριαρχική. ΟΚ, αυτό είναι δεκτό.

Ο Γερμανός χρεώθηκε ως αποτυχία τον αποκλεισμό από την Κροατία στα μπαράζ του Μουντιάλ του 2018. Ναι, της Κροατίας που έσπερνε τρόμo στα γήπεδα της Ρωσίας, φτάνοντας μέχρι τον τελικό. Οι ήττες από Ουγγαρία και Φινλανδία για το Nations League έκαναν την ΕΠΟ να διώξει τον Σκίμπε.

Και κάπου εδώ χάθηκε τελείως το παιχνίδι καθώς ο Βαγγέλης Γραμμένος επέλεξε τον Άγγελο Αναστασιάδη.

Η Παναγία δεν παίζει μπάλα

Αν με ρωτάτε να σας πω τεχνικά για τον Άγγελο Αναστασιάδη, τον θεωρώ παρωχημένο, με τακτική παιδεία της δεκαετία του '90. Γιατί καλά τα «πεθαμένα» και τα «γιαπιά» αλλά το ποδόσφαιρο προχώρησε. Και δυστυχώς για τον Άγγελο, προχώρησε πολύ.

Αυτό η ΕΠΟ δεν το είδε σαν αντικειμενικό κριτήριο πρόσληψης, αποφασίζοντας πως ο Έλληνας τεχνικός θα ενώσει τους διεθνείς και ξαφνικά όλα θα λυθούν.

Οι πρώτες... σφαλιάρες έρχονταν, η υπομονή φυσικά τελείωσε γρήγορα (γιατί Έλληνες είμαστε) και μετά την ήττα από την Αρμενία, ο Άγγελος Αναστασιάδης σε μια επική συνέντευξη Τύπου, τα έριξε όλα στην... Παναγία.

Σόρυ, αλλά η Παναγία δεν έβαλε τον Σιόβα αμυντικό χαφ με την Ιταλία, ούτε βάφτισε τον Ζέκα δεξί μπακ. Επίσης, η Παναγία δεν νομίζω να έβαλε τον Φορτούνη... στράικερ (!) με τον Μπονούτσι στην πλάτη του.

Καλή η πίστη, χωρίς πίστη ο άνθρωπος είναι χαμένος αλλά το ποδόσφαιρο θέλει και άλλα πράγματα.

Φαν'τ Σιπ: Πόσο θα αντέξει;

Ο Άγγελος έφυγε, λογικό και επόμενο όταν οι διεθνείς είπαν «ή αυτός ή εμείς» και κάπως έτσι μας προέκυψε ο Τζον Φαν'τ Σιπ.

Μακάρι να βγω ψεύτης. Εύχομαι να βγω ψεύτης. Ο Ολλανδός δεν θα μακροημερεύσει και αυτός στον «γαλανόλευκο» πάγκο. Οι περγαμηνές του δεν κάνουν κανέναν να βλέπει κάποιον μεγάλο δάσκαλο του ποδοσφαίρου και οι επιλογές του αρχίζουν να μοιάζουν ακατόνοητες.

Με θητεία σε Αυστραλία, Μεξικό και τελευταίο πάγκο που κάθισε εκείνον την Τσβόλε (χωρίς τίποτα το εντυπωσιακό), το όνομα του Ολλανδού δεν το λες και... βαρύ.

Στο 1-1 με το Λιχτενστάιν, στο 85' επέλεξε να περάσει αριστερό εξτρέμ τον Γιαννούλη (!) αντί του Δημήτρη Λημνιού, δηλαδή ένα μπακ στην επίθεση αντί ενός... επιθετικού!

Αν η Ελλάδα έφτασε να μην κερδίσει ομάδες τύπου, Αρμενίας, Νήσων Φερόες και Λιχτενστάιν, τότε συγγνώμη αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο της συγκεκριμένης φουρνιάς παικτών. Φτάνει πολύ ψηλότερα.

Αυτούς έχουμε, με αυτούς παίζουμε

Οι Εθνικές ομάδες έχουν ένα πολύ κακό. Στηρίζονται σε συγκεκριμένες φουρνιές παικτών. Αν είσαι τυχερός (βλέπε 2004) και πέσεις σε μια καλή φουρνιά, θα έχεις καλά αποτελέσματα.

Θυμάστε τους Ισπανούς πριν την χρυσή φουρνιά της Μασία; Με Χούλιο Σαλίνας και Καμινέρο; Ούτε στο Euro δεν πέρναγε. Κάτι τέτοιες παρόμοιες φάσεις περνάει και η Ολλανδία. Αλλά σε επίπεδο να μην κερδίζουν το Λιχτενστάιν, δεν έχουν φτάσει.

Όπως και αν το κάνουμε, η τωρινή φουρνιά της Εθνιής μας είναι συγκεκριμένων δυνατοτήτων. Και χωρίς τον Κώστα Φορτούνη, το ποιοτικότερο με διαφορά του δεύτερου, παίκτη της στα... πιτς, απλά δεν έχει δημιουργική τύχη.

Και το ποδόσφαιρο έχει μια απλή λογική σαν άθλημα: Αν το βιάσεις, θα σε βιάσει.

Όπως είπα και πιο πάνω, παραδοσιακά και ελληνικά, ξέρουμε να αμυνόμαστε. Όλοι οι ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει καριέρα εκτός συνόρων, είναι αμυντικογενείς.

Ούτε ο Πέλκας θα γίνει Μαραντόνα, ούτε ο Μάνταλος Ρεδόνδο. Ό,τι ξέρουν παίζουν. Προφανώς δεν είναι αρκετό.

Κακό δεν είναι το υλικό. Αλλά χρειάζονται και άλλα πράγματα για να παίξεις καλό ποδόσφαιρο. Προφανώς, ούτε αυτά τα έχουμε.

Ποιος φταίει;

Η μπακαλίστικη λογική λέει για Εθνική Μυκόνου, για παίκτες κακομαθημένους που σκέφτονται την παραλιακή. Να με συμπαθάτε, αλλά δεν νομίζω πως ο Τσιμίκας που παίζει από το καλοκαίρι σερί, δεν έχει όρεξη να παίξει για την χώρα του. Δεν νομίζω πως ο Σωκράτης σκέφτεται την Premier και έρχεται στην Ψαροκώσταινα να δείξει την λάμψη του.

Η απλή λογική λέει πως το κακό ξεκινάει από το κεφάλι, την ηγεσία. Πρώτος ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Βαγγέλης Γραμμένος, θα πρέπει να βρει την αιτία του κακού γιατί κινδυνεύει να γραφτεί στην ιστορία ως ο πλέον αποτυχημένος πρόεδρος. Με 2 χρόνια θητεία και 0 επιτυχίες!

Είναι οι δομές σωστές; Έχει συζητήσει με τους διεθνείς; Το μοντέλο ποδοσφαίρου του Φαν'τ Σιπ μπορεί να υποστηριχθεί από τους διεθνείς που είναι διαθέσιμοι; Κάνει κάποιος διεθνής αγγαρεία; Υπάρχει κάποιο πλάνο από τα μικρότερα κλιμάκια για το αύριο ή... έχει ο Θεός;

Ο αναλυτής... γυμναστής

Για να καταλάβετε το μέγεθος της τρικυμίας που υπάρχει στην Εθνική ομάδα, είναι ένα περιστατικό βγαλμένο από ανέκδοτο.

Πρόσφατα προσελήφθη αναλυτής για τα μικρότερα κλιμάκια, ωστόσο όταν εμφανίστηκε στις προπονητικές εγκαταστάσεις, χωρίς λαπτοπ στο χέρι, δήλωσε πως η ανάλυση δεν είναι το δυνατό του σημείο!

Κάπως έτσι πήρε εσωτερική μετάθεση ως γυμναστής και μάλιστα το ετήσιο ποσό αποζημίωσης προκαλεί ίλιγγο από τα μηδενικά...

Ο Θεός να βάλει το χέρι του

Στις 12 Οκτώβρη η Εθνική θα πάει στο «Ολίμπικο» να παίξει με την Ιταλία. Εκεί θα πρέπει ο Θεός να βάλει το χέρι του, το πόδι του και κάθε δυνατό μέσο για να φύγει η Ελλάδα με αξιοπρεπές αποτέλεσμα.

Δυστυχώς η εικόνα της Εθνικής είναι ο καθρέφτης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ενός ποδοσφαίρου με διαιτητές που δεν ξέρουν τους κανονισμούς, που δεν ξέρουν τι κάνει το VAR και το συμβουλεύονται στα εξώφθαλμα (βλέπει πέναλτι του Παναθηναϊκού στην Λαμία) και στα δύσκολα κοιτάζει ο ένας τον άλλον, με άδειες κερκίδες, με ακατανόητους νόμους που ακόμη και αυτοί δεν εφαρμόζονται.

Πιάσαμε πάτο. Ίσως και όχι. Συνεχίζουμε...

YΓ: Αυτό με την κραυγή που έκανε ο Μανωλάς στο γκολ του Λιχτενστάιν, το έκανα και εγώ στην αλάνα. Ήμουν 9 χρονών...