Κράτος πρόνοιας ή άνοιας;

Ξέρω, είναι απόγευμα. Είσαι κουρασμένος από τη δουλειά. Μάλλον τώρα, κάπου έχεις λιώσει σκρολάροντας στο κινητό. Αντί να είσαι ξαπλωμένος στο αναπαυτικό σου στρώμα με το πουπουλένιο μαξιλάρι, κλείσε τα μάτια σου να μεταφερθούμε σε κτίσμα του Αυλώνα.

Μπαίνοντας στο κτήριο, νιώθεις σταγόνες να ακουμπούν τα μαλλιά σου. Δεν βρέχει, είναι το ταβάνι που στάζει. Συνεχίζεις, προστατεύοντας το κεφάλι σου από τους σοβάδες που πέφτουν. Θέλεις να ανοίξεις την πόρτα του πρώτου ορόφου, μα είναι κλειδωμένη. Βασικά έχει κόσμο μέσα, πώς να μπεις; Υπάρχουν παντού κοριοί και δεν θέλουν επισκέπτες στο σπίτι τους.

Ψάχνεις να βρεις κάποιον φύλακα ή θυρωρό, μα δεν υπάρχει κανείς. Εν τέλη φτάνεις στο διάδρομο με τα δωμάτια. Συνάνθρωποί μας, «άτυχοι» θα έλεγε κάποιος, μα για μένα τυχεροί. Μπορεί να είναι άτομα με αναπηρία, μα πιστέψτε με κανείς δεν φτάνει το χαμόγελό τους. Λίγοι εκτιμούν τη ζωή όπως εκείνοι. Ελάχιστοι ξέρουν να ευχαριστούν και να σέβονται τους ανθρώπους όπως οι συγκεκριμένοι. Και σχεδόν κανείς μας δεν έχει τόσο πείσμα και επιμονή όσο οι 45 που μένουν στο κτήριο.

Ο καθένας τους έχει ανάγκη από ένα άτομο στο πλευρό του. Να τον παίρνει από το χέρι και μαζί να κάνουν βόλτες. Να τον πλένει, να τον ταΐζει, να του κρατά συντροφιά. Πάμε να κάνουμε απλά μαθηματικά τώρα. Σαρανταπέντε εκείνοι που νοσηλεύονται. Ας δώσουμε σε κάθε νοσηλευτή τρεις ασθενείς. Μην είμαστε και πολύ ανοιχτοχέρηδες, στην Ελλάδα ζούμε. 45:3=15! Ναι, αλλά τα ρομπότ δουλεύουν όλη μέρα. Οι πολίτες κάνουν 8ωρο. Άρα, 15Χ3= 45. Ώπα. Ποιος θα μαγειρεύει; Οι νοσηλευτές; Ποιος θα καθαρίζει; Ποιος θα φυλάει το κτήριο; Σωστά! Έχουμε λοιπόν, 45 νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό να πούμε 15; 45+15=…20! Τι λέτε παιδιά. 45+15=60. Όχι 20 είναι το αποτέλεσμα.

Μα πώς γίνεται; Άκου Μαριαννάκι, που το παίζεις και υπουργός. Χαλάρωσε λίγο. Τα πράγματα έχουν ως εξής, σαρανταπέντε οι νοσηλευόμενοι. Εννέα νοσοκόμοι που κάνουν διπλοβάρδιες και τριπλοβάρδιες. Παράλληλα, έχουν ρόλο μάγειρα και ταυτόχρονα τραπεζοκόμου. Την ίδια ώρα, πλένουν τους ασθενείς, και είναι απίκο σε όποιον τους έχει ανάγκη. Έχουμε ακόμη 11 άτομα, που γενικώς βοηθούν και είμαστε υπερπλήρεις. Και οι κοριοί; Κοίτα που κόλλησε τώρα το Μαριαννάκι. Εσύ μας το παίζεις φιλόζωη. Άστους λοιπόν. Μα το κτήριο καταρρέει! Και ο πύργος της Πίζας γέρνει, αλλά πληρώνεις 1000 ευρώ να πας για να φωτογραφηθείς.

Καταλήγουμε λοιπόν, ότι η προνοιακή μονάδα της Αυλώνας ακολουθεί τα πρότυπα πεντάστερου ξενοδοχείου. Δεν χρειάζεται φυσικά περισσότερο προσωπικό, ούτε το υπουργείο να φροντίσει για την σωστή λειτουργία του. Μπράβο Ελλάδα!