Τραμπ: Δεν σε βολεύει, σε ξυπνάει

Δεν μιλά σαν διπλωμάτης, ούτε γράφει σαν πανεπιστημιακός όμως τα λόγια του έρχονται γρήγορα και βαριά. Δεν περνούν απαρατήρητα και πάντοτε αφήνουν το στίγμα τους.

Από την αποστασιοποίησή του από την υπόθεση Έπσταϊν και τα σκοτεινά δίκτυα, μέχρι τη δημόσια και αξιοπρεπή διαχείριση της υγειονομικής του κατάστασης (χρόνια φλεβική ανεπάρκεια), ο Τραμπ δεν κρύβεται πίσω από ωραιοποιήσεις. Όπως ένας σκληροτράχηλος στρατηγός, δεν αφήνει ούτε τον πόνο ούτε τη φήμη να τον αναχαιτίσουν παραμένει παρών και ακλόνητος.

Η εκπρόσωπός του, Καρολάιν Λέβιτ, είναι και ασπίδα και αντανάκλαση της σταθερότητάς του. Αντιμετωπίζει τους δημοσιογράφους χωρίς υπεκφυγές, παραδέχεται τις πιέσεις, αλλά επαναλαμβάνει: «Ο πρόεδρος είναι σε επαφή με όλους. Είναι ο ηγέτης του MAGA γιατί ακούει και προχωρά».

Κι ενώ ο Έλον Μασκ προσπαθεί να σταθεί απέναντί του , όχι από ανησυχία για το έθνος, αλλά επειδή ο Τραμπ δεν εξυπηρέτησε τα προσωπικά του συμφέροντα, το σχέδιο δείχνει να γυρίζει μπούμερανγκ. Σύμφωνα με το CNN, η δημοτικότητα του Μασκ έχει καταρρεύσει, φτάνοντας σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα: περίπου 66 μονάδες πτώση, με συνολική αποδοχή στο -37 και 74% των πολιτών να διαφωνούν με τις πολιτικές του επιλογές. Κι ενώ εκείνος επιχειρεί να «λιώσει» την εικόνα του Τραμπ με τη διαβόητη «λίστα Έπσταϊν», η πραγματικότητα επιμένει: η δημόσια απήχηση του Τραμπ παραμένει ισχυρή.

Στο διεθνές μέτωπο; Ο Τραμπ δεν παίρνει πλευρές, στέκεται με την ανθρωπότητα. Όταν ρωτήθηκε για τον πόλεμο στην Ουκρανία, απάντησε ξεκάθαρα:

«Θέλω να σταματήσει το αίμα. Δεν είμαι με κανέναν.»

Όπως ένας φάρος στη φουρτούνα, προσπαθεί να φέρει την ειρήνη , αλλά με τα κατάλληλα εργαλεία: ισχύ όταν χρειάζεται, διπλωματία όταν επιτρέπεται. Δεν χαϊδεύει τη Ρωσία, αλλά δεν ακολουθεί τυφλά και εκείνους που επιδιώκουν ατέρμονη σύγκρουση. Το τελεσίγραφο των 50 ημερών προς τη Μόσχα δείχνει την αποφασιστικότητα ενός ηγέτη που δεν φοβάται ούτε την αλήθεια, ούτε την ευθύνη.

Στις 18 Ιουλίου 2025, υπέγραψε τον νόμο GENIUS Act, μια καμπή για την αμερικανική οικονομία. Ο νόμος θεσμοθετεί ξεκάθαρους κανόνες για τα κρυπτονομίσματα και ιδιαίτερα τα stablecoins (ψηφιακά νομίσματα που συνδέονται με το δολάριο), και καθιερώνει την παγκόσμια τεχνολογική και οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ στον ψηφιακό χρηματοοικονομικό τομέα.

Παράλληλα, ο Τραμπ κατηγόρησε ευθέως την συμμαχία BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Νότια Αφρική και άλλες χώρες) ότι επιδιώκει να αποδυναμώσει το δολάριο. Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη: 10% δασμοί αν συνεχίσουν την αποδολαριοποίηση. «Φοβούνται ακόμα και να συναντηθούν πλέον», είπε. «Δεν θα αφήσουμε το δολάριο να γλιστρήσει.»

Παράλληλα, αποδεικνύεται και στο πεδίο των γεωπολιτικών σχέσεων πόσο σημαντική είναι η στρατηγική οπτική του. Η επιλογή του να προτείνει για πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα την Κίμπερλυ Γκίλφοϊλ δεν είναι τυχαία. Κατά την ακρόασή της στη Γερουσία, η Γκίλφοϊλ επαίνεσε ανοιχτά την Ελλάδα για τον στρατηγικό της ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο, υπογράμμισε την προσήλωσή της στο Διεθνές Δίκαιο, την αύξηση των αμυντικών δαπανών της και τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα των F-35. Ανέδειξε την Ελλάδα ως τον πιο σταθερό και αξιόπιστο εταίρο των ΗΠΑ , σε πλήρη αντίθεση με την Τουρκία, η οποία, λόγω συνεργασίας με τη Ρωσία, έχει αποκλειστεί από το πρόγραμμα F-35. Η Γκίλφοϊλ χαίρει ευρείας αποδοχής από Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς και αναμένεται να αναλάβει επίσημα καθήκοντα στην Αθήνα στα τέλη Αυγούστου.

Η στρατηγική σύμπλευση Ελλάδας–ΗΠΑ είναι πλέον κρίσιμη. Η συμμετοχή της Chevron, της δεύτερης μεγαλύτερης ενεργειακής εταιρείας των ΗΠΑ, σε διαγωνισμό για ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα, αποτελεί σαφές μήνυμα στήριξης. Όπου δραστηριοποιείται η Chevron, υπάρχει και πολιτική κάλυψη των ΗΠΑ. Αυτό φάνηκε και στην Κύπρο: στα μόνα οικόπεδα που δεν τόλμησε να πλησιάσει η Τουρκία, ήταν αυτά στα οποία συμμετείχαν αμερικανικές εταιρείες , ενώ αντίθετα παρενόχλησε τα γαλλικά (Total) και ιταλικά (ENI). Η συμμετοχή της Chevron αδειάζει πλήρως το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αναγνωρίζοντας εμπράκτως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Και αν όλα αυτά μοιάζουν βαριά, υπάρχει και η πιο «ανάλαφρη» πλευρά: ο Τραμπ , ο ίδιος που ζητά στρατιωτική υποστήριξη στο Κίεβο , είναι και εκείνος που λέει στην Coca-Cola να πετάξει το σιρόπι καλαμποκιού και να χρησιμοποιήσει… καθαρή ζάχαρη. Όχι για τη γεύση, αλλά για την υγεία των Αμερικανών.

«Θέλω το καλύτερο για τους Αμερικανούς, είναι απλώς καλύτερο!»

Και ας συνεχίζει να πίνει Diet Coke. Κανείς δεν είναι τέλειος , αλλά λίγοι είναι τόσο ειλικρινείς με τις αντιφάσεις τους όσο εκείνος.

Ο Τραμπ δεν αναζητά χειροκροτήματα. Θέλει πράξεις, αποτέλεσμα, θάρρος. Δεν είναι πολιτικός των λειασμένων φράσεων , είναι η φωνή που ταρακουνά το κατεστημένο. Είναι το άβολο, αλλά απαραίτητο ξυπνητήρι μιας Αμερικής που ξέχασε να μιλάει ανοιχτά.

Σε μια εποχή ουδετερότητας και προσποίησης, ο Τραμπ είναι το ρεύμα που δεν σε βολεύει, σε ξυπνάει. Και σε έναν κόσμο που τρέμει τις ρωγμές, ίσως εκείνος που τις προκαλεί να είναι και ο μόνος που μπορεί να φέρει το φως.