Τιμήθηκαν πρωτοπόροι του Τύπου και των Γραμμάτων της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας
Σε τρεις διακεκριμένους ομογενείς που αγωνίστηκαν για τη διατήρηση και προώθηση της Ελληνικής γλώσσας και του Ελληνικού πολιτισμού στην Αμερική ήταν αφιερωμένη η φετινή εκδήλωση για τα Ελληνικά Γράμματα που διοργανώθηκε την Κυριακή 27 Μαρτίου στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής στην Αστόρια.
Η Ιόνιος Πολιτιστική Ομοσπονδία, η Χιακή Ομοσπονδία, η Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία, η Ομοσπονδία Κεφαλλήνων και Ιθακησίων “Οδυσσεύς”, η Παμμακεδονική Ένωση, η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Νέας Υόρκης, ο Σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκης, ο Σύλλογος Νομού Μαγνησίας “Αργοναύτες” και ο Σύλλογος Αρκάδων “Γέρος του Μωριά” ένωσαν πάλι τις δυνάμεις τους και απέτισαν φόρο τιμής στον καθηγητή Βάσο Βλαβιανό, τη συγγραφέα Θεανώ Παπάζογλου -Μάργαρη και τον αθλητικογράφο Ηλία Βεργίτση, οι οποίοι, όπως ανέφερε ο συντονιστής της εκδήλωσης, Γιώργος Ανδριώτης, “με τον ζήλο, την αγωνιστικότητα τους και την συνδρομή τους, συνέβαλαν αποφασιστικά στην προώθηση και τη διατήρηση του Ελληνικού μας πολιτισμού που κορωνίδα είχε και πρέπει πάντα να έχει, την Ελληνική γλώσσα μας”.
“Είναι οι εκδηλώσεις μας αυτές μοναδικές γιατί είναι οι μόνες που αναβιώνουν και αναπαράγουν την ξεχασμένη ιστορία της Ομογένειάς μας”, επισήμανε στο καλωσόρισμά του ο πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας, υπογραμμίζοντας τη θετική συνεργασία μεταξύ των συνδιοργανωτών, η οποία “θα μπορούσε να είχε επεκταθεί και να συμπεριλαμβάνει ολόκληρη την δομή του συλλογικού μας γίγνεσθαι, για πιο μεστά και πιο χειροπιαστά αποτελέσματα.”
Οπως ανέφερε ο κ. Ανδριώτης, στις δύσκολες ημέρες που περνούμε “είναι αναγκαία και επιτακτική η αναδιοργάνωση μας σε καινούργιες βάσεις, πιο αποτελεσματικές, πιο αντιπροσωπευτικές και πιο δημοκρατικές”, προσθέτοντας πως όλους πρέπει να μας προβληματίσει και μάλιστα άμεσα “η ανάγκη ριζικής αναπροσαρμογής”.
“Ας μην ολιγωρούμε άλλο και ας κινητοποιηθούμε. Το παρελθόν είναι μέγιστο και δεν πρέπει να το ξεχνούμε”, κατέληξε.
Βλαβιανός
“Η προσφορά του τεράστια και η προσωπικότητά του πολύπλοκη”, επισήμανε η εκδότρια της ημερήσιας εφημερίδας “Πρωινή”, Φανή Πεταλλίδου, μιλώντας για το Βάσο Βλαβιανό, και διερωτήθηκε: “Ποια όμως προσωπικότητα να διαλέξω; Το δικηγόρο, τον καθηγητή, το φιλόσοφο, το γιατρό, το λογοτέχνη, τον αρθρογράφο, τον εκδότη ή τον ψηλό επιβλητικό πολύγλωσσο και κοσμοπολίτη άνθρωπο που γνώρισα το 1975;”
“Δεν τον είχα ξαναδεί μέχρι το 1977, όταν διάβασε το όνομά μου στην “Πρωινή” και μου τηλεφώνησε και με ρώτησε ευθέως “Καλώς, αλλά εσύ τι ξέρεις από εφημερίδες ή πολιτικά;” “Πολύ λίγα πράγματα”, του είπα, “απλούστατα θέλω δικαιοσύνη για την Κύπρο”. “Είσαι και πατριώτισσα”, είπε και με ρώτησε “Θέλεις να κάνεις χρήματα ή αγώνα;” “Δε γίνεται και τα δύο;” απάντησα. “Οχι”, είπε. “Τότε θα κάνουμε αγώνα”, είπα. “Και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία και η αληθινή φιλία που έφεραν τη μεγάλη αλλαγή στην καριέρα μου και σε ολόκληρη τη ζωή μου και το πιστεύω μου”, ανέφερε η κ. Πεταλλίδου, γυρίζοντας το χρόνο περίπου 40 χρόνια πίσω, όταν ο Βλαβιανός επανήλθε στη δημοσιογραφία ως σύμβουλος έκδοσης της Πρωινής “για ένα δολάριο το χρόνο”.
“Η καρδιά του και το πάθος του ήταν η επιβίωση του Ελληνισμού. Πάνω από όλα ήταν δημοκράτης και πίστευε στη δικαιοσύνη”, είπε, “πίστευε στην καθαρή, στην ανόθευτη δημοσιογραφία και την έκανε πράξη ζωής. Πίστευε ότι τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. ”
“Η πιο σημαντική περίοδος της ζωής του ήταν το 1940-47 όταν αγόρασε τον Εθνικό Κήρυκα από τον ιδρυτή του Πέτρο Τατάνη”, είπε η κ. Πεταλλίδου, λέγοντας πως εντυπωσιάστηκε από τα χιλιάδες βιβλία του, αλλά κυρίως από τα αντίγραφα επιταγών χιλιάδων δολαρίων της εποχής για να παραμείνει ο Εθνικός Κήρυκας αδέσμευτη και αγωνιστική εφημερίδα. “Εχασε περίπου ένα εκατομμύριο δολάρια, δεν το μετάνιωσε ποτέ. Αν δεν έκανε το σωστό, ο Εθνικός Κήρυκας μπορεί να μη γιόρταζε τα ιστορικά 100 του χρόνια”, είπε.
Υπογράμμισε τη συμβολή του στη δημιουργία του Greek War Relief το 1942, καθώς και στην απόδοση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα με τη δεσμευτική δήλωση από τον Ιταλό Υπουργό Εξωτερικών ότι “ναι, τα Δωδεκάνησα είναι Ελληνικά”.
“Το Βάσο Βλαβιανό θα τον ευγνωμονώ όσο ζω. Εφυγε από τη ζωή με τη μεγάλη έγνοια “αν χάσουμε την Κύπρο, θα χάσουμε και το Αιγαίο”, κατέληξε η κ. Πεταλλίδου και ευχαρίστησε τον κ. Λέανδρο Παπαθανασίου, γιατί πολλά από τα στοιχεία που χρησιμοποίησε προήλθαν από το “Journal or the Hellenic Diaspora”, ενώ ανέγνωσε και τα μηνύματα των δύο πρώτων αρχισυντακτών της Πρωινής, Γιώργου Λυκομήτρου και Δημήτρη Φίλιου.
Το αρχείο του Βλαβιανού δωρήθηκε στο Βρυώνειο Κέντρο Μελέτης του Ελληνισμού και σήμερα αποτελεί τμήμα της Ελληνικής Συλλογής Τσακόπουλου στο Sacramento State της Καλιφόρνια.
Μάργαρη
Ενας κόμπος στο λαιμό έπνιγε την κα. Αθηνά Κρομμύδα, διευθύντρια του Ημερήσιου Σχολείου “Βασίλειος Σπυρόπουλος” στο Φλάσινγκ καθώς διάβαζε ένα απόσπασμα από το “Γράμμα Μάνας” από το βραβευμένο βιβλίο της Θεανούς Παπάζογλου – Μάργαρη “Το Xρονικό του Χόλστεντ Στρητ” ως “ένα ψυχίο”, όπως είπε, “της προσφοράς και του πνευματικού της έργου”.
“Την ονόμασαν Αρχόντισσα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την είπαν μεγάλη κυρία των Ελληνικών Γραμμάτων, την αποκάλεσαν του μετανάστη και του πρόσφυγα συναξαριστή, τη χαρακτήρισαν χρονικογράφο του Ελληνισμού της Διασποράς. Αυτήν, την Ελληνοαμερικανίδα λογοτέχνιδα με τη βαριά πολίτικη κληρονομιά”, επισήμανε η κα. Κρομμύδα, μιλώντας για την καταξιωμένη συγγραφέα και χρονογράφο μέσα από πολύτιμες πληροφορίες από ανθρώπους που την γνώρισαν και μελέτησαν το έργο της.
“Το πραγματικό της όνομα ήταν Θεοδοσία, αλλά δεν το χρησιμοποίησε ποτέ, γιατί το συνέδεε με την άλωση της Πόλης, αφού η αγία Θεοδοσία γιορτάζει την 29η Μαϊου”, σημείωσε η κ. Κρομμύδα.
Αρχισε να γράφει στα 17 της χρόνια και “κράτησε με αξιοπρέπεια την πένα της μέχρι το τέλος της ζωής της”. Στα 18 της δημοσίευσε το πρώτο της άρθρο “Η φωνή του εργάτη”. Το 1939 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο “Η Ευτυχία και άλλα διηγήματα” και ακολούθησαν οι “Πενιές του Σικάγου”, “Ενα δάκρυ για τον μπαρμπα Τζίμη”, “Το χρονικό του Χώλστεντ Στρητ”, “Οι περιπέτειες του θείου Πλάτωνα” ,”Δύο κόσμοι”, το θεατρικό “Για μια λεύτερη Ελλάδα”.
Οπως ανέφερε η κ. Κρομμύδα, η Θεανώ Μάργαρη χαρακτηρίστηκε ως “η μεγαλύτερη Ελληνίδα λογοτέχνιδα που πέρασε μέχρι και σήμερα από την Αμερική” και το έργο της “λιτό”, καθώς “ούτε στη ζωή της ούτε στο γραπτό ή προφορικό λόγο της άρεσαν τα στολίδια”. “Ηταν ο άνθρωπος που έζησε για τον άνθρωπο”, είπε, “σεμνή, ταπεινή, ιδεολόγος και χριστιανή της ουσίας και όχι του τύπου, ήταν φυσικό να χτυπηθεί η ίδια, να παραγκωνιστεί και κατά καιρούς να κατηγορηθεί, η ζωή όμως και το έργο της την δικαίωσαν και την καταξίωσαν.”
Βεργίτσης
“Οταν εργαζόμουν στον Κήρυκα είχα την επιμέλεια της στήλης της αλλά δεν τόλμησα ποτέ να αγγίξω τα κείμενα της. Πώς μπορούσα άλλωστε να το κάνω; Η στήλη της ήταν το στολίδι της εφημερίδας”, είπε για τη Θεανώ Μάργαρη ο δημοσιογράφος- συγγραφέας, Μιχάλης Ιγνατίου, ο οποίος μίλησε για τη ζωή και το έργο του αθλητικογράφου Τάσου Βεργίτση.
Ξεκινώντας ευχαρίστησε θερμά την κ. Πεταλλίδου, γιατί “το φθινόπωρο του ’77 μου έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να γίνω δημοσιογράφος. Η Πρωινή ήταν ένα από τα καλύτερα δημοσιογραφικά σχολεία”, είπε.
Ο Τάσος Βεργίτσης, όπως ανέφερε, “υπήρξε αθλητικογράφος ολκής” και εργάστηκε εκτός από την “Πρωινή”, στο “Φως των Σπορ”, καθώς και στα αθλητικά της τουρκικής “Τζουμχιουριέτ”. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι μεγάλες του αγάπες ήταν η Ελλάδα και η Ομογένεια.
“Το πρώτο πράγμα που εντυπωσίαζε όποιους τον έβλεπαν ήταν η εμφάνισή του. Ερχόταν πάντα στην εφημερίδα με κουστούμι και με γιλέκο. Μας αγαπούσε και του άρεσε πολύ που ήμασταν έντονα πολιτικοποιημένοι. Ηταν ένας ευγενικός άνθρωπος που σεβόταν τους συνομιλητές του και ήταν ιδιαίτερα ευγενικός με τις γυναίκες”, σημείωσε ο κ. Ιγνατίου και πρόσθεσε πως όλοι με νοσταλγία θυμούνται τη φράση που συνήθιζε να λέει όταν αντιλαμβανόταν κάποιο λάθος: “Χρυσό μου παιδί που έχεις το μυαλό σου”.
“Το πάθος του ήταν ο κλασικός αθλητισμός, παρακολούθησε όλες τις Ολυμπιάδες και όλα τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ποδοσφαίρου”, τόνισε ο κ. Ιγνατίου, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στη συνεργασία τους το καλοκαίρι του 1982 καλύπτοντας το Μουντιάλ στην Ισπανία, ενώ υπογράμμισε και την αγάπη του για το ομογενειακό ποδόσφαιρο. “Ηταν ένα δίδαγμα για μας γιατί μας έδειχνε ότι για το δημοσιογράφο όλα τα γεγονότα μικρά και μεγάλα πρέπει να καλύπτονται με την ίδια σοβαρότητα”, συνέχισε.
“Ηταν ένας ευπατρίδης, κοσμοπολίτης, με βαθιές γνώσεις όχι μόνο για τον αθλητισμό και ποτέ δεν έκανε τον έξυπνο”, είπε.
Τέλος, ανέφερε ότι οι μνήμες του από τον Τάσο Βεργίτση είναι πολύ όμορφες, αλλά και στενάχωρες, γιατί έζησε από κοντά το τέλος του. “Είχε αβάσταχτους πόνους αλλά δεν το έδειχνε, ήταν πολύ ταλαιπωρημένος, αλλά δεν έχασε ποτέ το χαμόγελό του. Αντιμετώπισε την ασθένειά του με θάρρος και τόλμη.”
Τους τρεις ομιλητές παρουσίασε ο κ. Ανδριώτης, ενώ μια μουσική ανάσα προσέφερε στην εκδήλωση ο τροβαδούρος της Ομογένειας Σεραφείμ Λάζος με την κιθάρα και τα τραγούδια του.
ΠΗΓΗ .greeknewsonline.com
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
