Δανάη Μπάρκα: «Ζούμε σε μία εποχή που ο ''λιθοβολισμός'' των ανθρώπων έχει γίνει συνήθεια

Η Δανάη Μπάρκα σε συνέντευξή της στο «Secret», μίλησε για το αν πρέπει να «φιλτράρεται» κάθε κίνηση της αφού περνάει πολλά μηνύματα και για το αν ένιωθε πάντα καλά με το σώμα της.

Έχεις δώσει θάρρος σε πολλές γυναίκες να κυκλοφορούν περήφανες με ό,τι σωματότυπο κι αν έχουν. Πιστεύεις πως κάθε σου κίνηση πρέπει να «φιλτράρεται», αφού περνάς και πολλά μηνύματα;

Πιστεύω πως όλα θέλουν όριο. Ζούμε σε μία εποχή που ο «λιθοβολισμός» των ανθρώπων και η «εμπόλεμη ζώνη» έχουν γίνει συνήθεια. Όλα κρίνονται επί 100, όλοι εκφέρουμε άποψη για όλα, όλοι «πυροβολούμε» ανθρώπους χωρίς να σκεφτούμε τι μπορεί να προκαλέσουμε.

Χαίρομαι αν καταφέρνω και βοηθάω, αν και το θεωρώ αυτονόητο οι γυναίκες όπως και οι άνδρες να αγαπάνε τον εαυτό τους, όπως κι αν είναι. Χαίρομαι αν κάποιοι άνθρωποι παίρνουν θάρρος από εμένα και δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Ωστόσο, «μέτρον άριστον», όπως είπε και ο Κλεόβουλος.

Γράφονταν πολλά για σένα από το ξεκίνημά σου. Ότι δεν θα μείνεις, ότι θα κοπεί η εκπομπή, ότι δεν θα ξεχωρίσεις... Πώς επιδρούσαν στην ψυχολογία σου;

Κάποιες φορές με στενοχωρούσαν, κάποιες άλλες δεν έδινα σημασία. Ελεγα στον εαυτό μου ότι δεν γυρίζει όλη η Γη γύρω από μια δουλειά, ούτε από τον εαυτό μου, οπότε προσπαθούσα να ασχολούμαι με άλλα θέματα και να μην επηρεάζομαι.

Είμαι σε πλήρη επικοινωνία με τους ανθρώπους του καναλιού για ό,τι προκύπτει και υπάρχει μεγάλη αγάπη και αλληλοκατανόηση, άρα νιώθω ασφαλής.

Έχει βοηθήσει πολλά κορίτσια να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Ήσουν πάντα έτσι, ένιωθες τόσο καλά με το σώμα σου;

Όχι. Ούτε τώρα είμαι πάντα. Κάποιες φορές με αγαπώ και με χαίρομαι, κάποιες άλλες κλαίω, κάποιες άλλες με κατακρίνω. Αλλά αυτό που λέω πάντα και δεν θα σταματήσω να λέω είναι ένα: δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η ζωή μας.

Άρα τι είναι πιο έξυπνο; Να την περάσουμε με κακή ψυχολογία και ανασφάλεια ή να την ζήσουμε, να μας αγαπάμε και φυσικά να μας φροντίζουμε όπως μπορούμε, μέσα κι έξω; Νομίζω το δεύτερο. Δεν γεννηθήκαμε για να μας μισούμε, αλλά για να μας αγαπάμε.