Είναι μεσημέρι Αυγούστου. Οι γονείς σε είχαν βάλει για ύπνο μετά το μπάνιο στη θάλασσα και το φαγητό. Την νεκρική ησυχία που επικρατεί έσπαγε μόνο το τερέτισμα του τζιτζικιού. Δεν μπορούσες να κοιμηθείς, γιατί να το έκανες άλλωστε; Στο παλιό τραπεζάκι δίπλα από το κρεβάτι σου έβρισκες τα αγαπημένα σου κόμικ. Η μυρωδιά του χαρτιού με το χρωματιστό ζεστό μελάνι σε έλκυε προς αυτά. Τα ξεφύλλιζες και ως δια μαγείας ταυτιζόσουν με το χάρτινο ήρωα που κρατούσες στα χέρια σου. Άλλες φορές ως Λούκυ-Λουκ προσπαθούσες να συλλάβεις τους Ντάλτον, κάποιες άλλες φορές προσπαθούσες να σώσεις το γαλατικό χωριό σου από τους Ρωμαίους ως Αστερίξ και Οβελίξ, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Μίκυ ή ο Σκρουτζ Μακ Ντακ σε είχαν παρασύρει σε μια νέα τους περιπέτεια.
Οι χάρτινοι ήρωες του καλοκαιριού συντρόφευσαν τα αυγουστιάτικα σου μεσημέρια διευρύνοντας την φαντασία σου και την αίσθηση του χιούμορ σου.
Ήταν και πιο αγνές και περιπετειώδεις οι ιστορίες τους, που κάποιες από αυτές προς τον επίλογο τους είχαν και ένα ηθικό δίδαγμα. Ένιωθες γεμάτος κάθε φορά που τελείωνες ένα κόμικ και ζητούσες από τους γονείς σου επειδή ήσουν ήσυχος το μεσημέρι να σου πάρουν και άλλο. Και έτσι έκανες μια συλλογή, χωρίς να το καταλάβεις μεγάλη. Μια συλλογή από τις περιπέτειες των αγαπημένων σου χάρτινων ηρώων.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι δέθηκες μαζί τους και τους «ακολουθείς» μέχρι σήμερα και χαίρεσαι όταν τα παλιά αυτά κόμικ που είχες εσύ τα ξεφυλλίζουν σήμερα τα παιδιά σου.
Στο Newsbomb.gr σήμερα ζητάμε από ανθρώπους γνωστούς να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες από τους χάρτινους φίλους τους που απέκτησαν κατά τα παιδικά τους καλοκαίρια. Κάποιοι δε φωτογραφίζονται μαζί τους δείχνοντας πως οι παλιές αγάπες παραμένουν για πάντα δυνατές.
Ζέτα Θεοδωρακοπούλου, δημοσιογράφος-παρουσιάστρια: Μίκυ Μάους με βυσσινάδα
«Στα παιδικά μας χρόνια, εμείς της γενιάς μου, δεν είχαμε κινητά και τάμπλετ, δεν είχαμε υπολογιστές και συνδρομητικά κανάλια στις διακοπές μας. Αλλά είχαμε τα βιβλία μας! Αυτά που διαβάζαμε το πρωί στην παραλία, λίγο πριν την μεσημεριάτικη σιέστα και τα απογεύματα, μαζί με το παγωτό και την βυσσινάδα. Κάθε καλοκαίρι πριν φύγουμε, θυμάμαι, μου έδινε η μαμά μου χρήματα και καθόμουν με τις ώρες μπρος στα κόμικς του περιπτέρου να διαλέξω για τις καλοκαιρινές διακοπές. Πρωταγωνιστής φυσικά ο Μίκυ Μάους με όλη του την παρέα, την Μίνι, τον Ντόναλντ, την Νταίζη, τον Γκούφη, τον Σκρουτζ, τον Χιούι, τον Λιούι, τον Ντιούι και τους άλλους χάρτινους ήρωες. Τι ιστορίες! Και διάβαζα ξανά και ξανά με τόση χαρά, κάνοντας κι άλλα «ταξίδια» εκτός των διακοπών μου. Τόσο διασκεδαστικές και όμορφες ιστορίες σε παιδικούς καιρούς πιο αθώους απ΄ τους σημερινούς. Και με πόση χαρά μετάγγισα και στα παιδιά μου την αγάπη για το διάβασμα δίνοντάς τους- για αρχή- τα αλησμόνητα χάρτινα βιβλιαράκια με τον εμβληματικό τίτλο, «Μίκυ Μάους»...».
Βαγγέλης Ηλιόπουλος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων: Διαβάζοντας Φάντομ Ντακ, Σεραφίνο, Τιραμόλα, Δυναμικό Αγόρι και κλασσική λογοτεχνία
Τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων έμοιαζαν ατέλειωτα. Δεν είχε ο μπαμπάς μου πολλές ημέρες διακοπές. Μια δυο εβδομάδες. Κι όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι το περνούσα στο σπίτι στην Αγία Παρασκευή, πηγαίνοντας για μπάνιο με λεωφορεία στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αιγυπτιωτών στον Άγιο Κοσμά.
Τα μεσημέρια λοιπόν που ο ήλιος έκαιγε, δεν υπήρχε άλλη λύση από το να είσαι κάπου ξαπλωμένος σε σκιά με παρέα ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό.
Θυμάμαι ότι περίμενα με λαχτάρα – αχ δεν μπορούν να το βιώσουν αυτό τα σημερινά παιδιά – να έρθει η ημέρα που κυκλοφορούσαν τα αγαπημένα μου περιοδικά. Πέμπτη νομίζω ή Παρασκευή. Ξυπνούσα και έτρεχα στο περίπτερο που ήταν απέναντι από το σπίτι μας, εκεί στη Μεσογείων. Μικρότερος αγόραζα Μίκυ Μάους (αγαπούσα πολύ τον Ντόναλντ στην εκδοχή του Φάντομ Ντακ), Σεραφίνο και Τιραμόλα. Λίγο μεγαλύτερος μου άρεσε πολύ το Δυναμικό Αγόρι. Είχε πολλές ιστορίες σε συνέχειες, όλες εικονογραφημένες σε κόμικς. Ήταν, ας πούμε, η αγορίστικη πρόταση απέναντι στην Μανίνα και την Κατερίνα που ήταν περιοδικά για κορίτσια.
Δεν ήταν όμως μόνο τα περιοδικά. Στο σπίτι είχαμε πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη και στη ζέστη του καλοκαιρινού μεσημεριού γνώρισα τον Αποστόλη από «Τα μυστικά του Βάλτου», τον Φιλέα Φογκ από το «Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες», τον Μελή από το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» και αργότερα τον «Καπετάν Μιχάλη» και τον Μανολιό από το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» που το έβλεπα και στην τηλεόραση. Κι ενώ πήγαινε πέντε το απόγευμα, που ο ήλιος κάπως δεν έκαιγε τόσο πολύ και επίσης τελείωνε η ώρα κοινής ησυχίας, και άρα μπορούσα να παίξω στον κήπο, εγώ συνέχιζα να διαβάζω γιατί με τους λογοτεχνικούς φίλους μου περνούσα πολύ ωραία. Ελπίζω να περνούν το ίδιο καλά και τα σημερινά παιδιά με τους ηλεκτρονικούς τους φίλους.
Ακόμη και τώρα όταν διαβάζω αυτά τα βιβλία νομίζω ότι είναι καλοκαίρι, κάνει ζέστη και είμαι στο παιδικό μου δωμάτιο. Τι κι αν το σπίτι μας δεν υπάρχει. Υπάρχει στην μνήμη μου».
Βίκυ Ξανθοπούλου συγγραφέας παιδικών βιβλίων : «Ε δεν είμαι και ο Τιραμόλα»!
«Περίμενα πώς και πώς το καλοκαίρι όχι τόσο για τις βουτιές στη θάλασσα και τα παγωτά, αλλά κυρίως για να χαθώ στον συναρπαστικό κόσμο των κόμικς! Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο Ντόναλντ Ντακ και τα ανήψια του, ο Χιούη, Λιούη και ο Ντιούη ήταν αγαπημένοι ήρωες! Όμως δεν ξέρω γιατί, ο χάρτινος ήρωας που μου κέντριζε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν μια απλή φιγούρα με ελάχιστες γραμμές σχεδιασμένη, ο Τιραμόλα. Το σώμα του είχε απίστευτη ελαστικότητα και μπορούσε να πάρει διάφορες μορφές, γιατί όταν ήταν μικρός, είχε πέσει σε ένα καζάνι με καουτσούκ. Ο αγώνας του για να υπερασπιστεί το καλό συνάμα με την ικανότητά του να εκτείνει τα χέρια του και τα πόδια του χιλιόμετρα μακριά και να κάνει τα αδύνατα δυνατά με μάγευε. Και τώρα που το σκέφτομαι πόσες φορές έχω πει στη ζωή μου «Ε δεν είμαι και ο Τιραμόλα»! Θα το ήθελα τόσο πολύ!
Έλβη Μηχαηλίδου, δημοσιογράφος OPEN: Διαβάζοντας τα καλοκαίρια... «ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ»
«Ποιοι είναι οι αγαπημένοι χάρτινοι ήρωες του καλοκαιριού; Είναι άπειροι και θα εξηγήσω τι εννοώ…. Τα καλοκαίρια προτιμούσα ανέκαθεν να διαβάζω (τα περίφημα στην εποχή τους) «ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ». Ο πατέρας μου από την νεανική ηλικία του είχε διατηρήσει μια τεράστια συλλογή από εκατοντάδες τεύχη. Την εποχή εκείνη κυκλοφορούσαν κάθε εβδομάδα στα περίπτερα. Αν τυχόν συνέβαινε να χάσει ένα τεύχος τότε πήγαινε να το αναζητήσει στον εκδοτικό οίκο, που ήταν υπεύθυνος για την κυκλοφορία τους, που βρισκόταν στην οδό Κοραή στο κέντρο της Αθήνας και λεγόταν ΑΤΛΑΝΤΙΣ-ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ. Ένας φημισμένος παλιά εκδοτικός οίκος, που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα.
Τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ, όπως είχε επικρατήσει να λέγονται χάριν συντομίας, αποτελούσαν μια συνοπτική εικονογραφημένη μεταφορά σπουδαίων βιβλίων διάσημων συγγραφέων του κόσμου.
Η σημασία τους είναι σημαντική, καθώς όχι απλώς σε φέρνουν σε επαφή, αλλά σου χαρίζουν και μια καλή γνώση του περιεχόμενου σημαντικών λογοτεχνικών έργων, αλλά και μια εξοικείωση με τον κόσμο των κορυφαίων λογοτεχνών. Και αυτό δεν είναι μικρό πράγμα.
Ακόμη και τώρα τα καλοκαίρια διαβάζω ΚΛΑΣΣΙΚΑ που δεν έχω προλάβει να διαβάσω, αλλά ξαναδιαβάζω και κάποια που έχω ήδη διαβάσει. Μου αρέσει να βυθίζομαι στον υπέροχο και συναρπαστικό κόσμο τους.
Τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ το πετυχαίνουν αυτό με ένα αφάνταστα γοητευτικό, σχεδόν μαγικό τρόπο, που έχει δύο άξονες: α) την κατάλληλα προσαρμοσμένη πλην όμως πιστή, έστω και κατ’ ανάγκη περιληπτική, απόδοση του κειμένου έργου και β) την εξαιρετική εικονογράφηση που ‘κάνει την ανάγνωση ακόμη πιο ελκυστική και ευχάριστη.
Μάλιστα όπως είχα μάθει και η εικονογράφηση ήταν κι αυτή πιστή, αφού βασιζόταν στις περιγραφές των βιβλίων.
Στην σημερινή εποχή έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες επανέκδοσης των ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ, που συνήθως προχωρούν αλλά μετά από κάποιο καιρό σταματούν. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον διαβάσει το άρθρο να τα επιλέξει!».
Βαγγέλης Καραδήμας animator: Τα καλοκαίρια διάβαζα Βαβούρα, Αστερίξ και Παρά Πέντε
Τρεις είναι οι μεγάλες μου αγάπες στα κόμικ. Και να ξεκινήσω αναφέροντας ότι ποτέ δεν μπήκα στον κόσμο των υπερηρώων, αν και κατά καιρούς προσπάθησα. Δεν με κάλυπτε το αντικείμενο.
Πρώτη-πρώτη ήταν η περίφημη, διαβόητη ή περιβόητη - διαλέγει ο καθένας και η καθεμία ό,τι θεωρεί πιο σωστό ως περιγραφή - «Βαβούρα» εκεί, στην δεκαετία με τις ...βάτες. Ένα περιοδικό για παιδιά που μας έβαζε στην διαδικασία να μάθουμε μερικούς από τους μεγαλύτερους κομίστες της εποχής. Και η θρυλική της «Οδός τρέλας αριθμός 13» στο τέλος ήταν ένα εκπληκτικό κλου. Θυμάμαι με πόση λαχτάρα περίμενα στις καλοκαιρινές μου διακοπές στο χωριό να μου φέρουν το νέο τεύχος όσοι πήγαιναν για ψώνια στην κοντινή πόλη και περνούσαν από το πρακτορείο τύπου.
Μετά ήρθε ο Αστερίξ και οι περιπέτειές του. Μία μυθολογία και απολογία των Γάλλων που - όπως όλοι οι αρχαίοι λαοί - είχαν περάσει σούμπιτοι υπό την Ρωμαϊκή κυριαρχία, κάτι που ο γαλλικός (και αργεντίνικος;) ψυχισμός αρνείται να αποδεχθεί (ειδικά από όταν η κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς έγινε τόσο γρήγορα: έπρεπε να υπάρξει κάτι να ανακουφίσει αυτό τον πόνο). Όμως, ο Αστερίξ μας ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο και σε κάποιες περιπτώσεις μας μίλησε με τον δικό του τρόπο για προβλήματα που αντιμετώπιζουμε σήμερα. Και ας μην θυμηθώ τις μπούφλες του Οβελίξ....
Στα φοιτητικά χρόνια ανακάλυψα το «Παρά Πέντε» και το «Μικρό Παρά Πέντε», παρότι ήταν πια στο κλείσιμό τους. Εκεί διάβαζε κανείς και θαύμαζε όλους τους μεγάλους της εποχής (προσωπική μου αδυναμία ο Edika και ως σενάριο και ως σκίτσο). Εισαγωγή και στο ερωτικό κόμικ αλλά και στο κοινωνικό, το διαπροσωπικό κτλ. Συν τοις άλλοις, ενδιαφέροντα κείμενα ποικίλου περιεχομένου.
Άγγελος Λουκίσσας. πρώην φωτορεπόρτερ: Ο Λούκυ Λουκ μου θυμίζει τα παιδικά μου αυγουστιάτικα μεσημέρια
«Τα καλοκαίρια διάβαζα Λούκυ Λουκ. Ήταν το διάλειμμα μου από το παιχνίδι και το μπάνιο μου. Ο μοναχικός καουμπόι που πυροβολούσε πιο γρήγορα ακόμη και από την ίδια του την σκιά με ταξίδευε με την ηρεμία και την ευστροφία του. Ήρωας χωρίς υπερδυνάμεις απένειμε δικαιοσύνη με σεμνότητα και ταπεινότητα. Αρετές που κατάλαβα πολύ αργότερα στην ζωή μου, αλλά είχε φροντίσει ο χάρτινος ήρωας μου, να μου τις περάσει στου υποσυνείδητο μου. Ακόμη και σήμερα χαλαρώνω με τις περιπέτειες του. Στη Λήμνο όπου μένω είχα αφήσει πολλά παλιά τεύχη του Λούκυ Λουκ. Τα παίρνω μαζί μου στην παραλία. Ακόμη ταξιδεύω στην Άγρια Δύση με τον καουμπόι, την ντόλυ, τον ραν τα πλαν. Ο Λούκυ Λουκ μου θυμίζει τα παιδικά μου αυγουστιάτικα μεσημέρια».
Δείτε κι αυτά από το Weekend Edition
Είναι ο Super Mario των 80’s & 90’s o απόλυτος game king;
Πρώτη φορά που χάιδεψες το γκάζι ήταν στην… τηλεόραση
Κυνηγώντας εξωγήινους σε ουφάδικα, Atari και Gameboy
