ΚΥΠΡΟΣ

Λαϊκή Τράπεζα: Τι σημαίνει «κακή τράπεζα»

Λαϊκή Τράπεζα: Τι σημαίνει «κακή τράπεζα»

Το επικρατέστερο σενάριο αυτή τη στιγμή είναι η δημιουργία μίας νέας τράπεζας η οποία θα απορροφήσει τα αρνητικά στοιχεία της Λαϊκής Τράπεζας, δηλαδή η δημιουργία μίας «bad bank». Πολύ συζήτηση γίνεται για το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η «κακή τράπεζα».

Ουσιαστικά το σενάριο που επεξεργάζεται η Κυβέρνηση θα εφαρμοστεί ως εξής:

Η καλή τράπεζα

Η καλή τράπεζα θα απορροφήσει τα θετικά στοιχεία της Λαϊκής και τις διασφαλισμένες καταθέσεις έως 100.000 ευρώ. Υπάρχει πιθανότητα να διασφαλιστούν καταθέσεις έως 200.000 ευρώ αλλά αυτό δεν έχει αποσαφηνιστεί πλέον.

Θα μεταφερθούν στη νέα τράπεζα και όλα τα δάνεια τα οποία εξυπηρετούνται κανονικά.

Επίσης στη νέα τράπεζα θα μεταφερθούν και μέρος της κινητής και ακίνητης περιουσίας της Λαϊκής που θα χρειαστεί η νέα τράπεζα για να λειτουργήσει.

Η κακή τραπέζα

Στην «κακή τράπεζα» θα παραμείνουν:

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

Τα μη αναγκαία ακίνητα και κινητά περιουσιακά στοιχεία.

Οι καταθέσεις πέραν των 100.000 ή 200.000 ευρώ που δεν είναι εξασφαλισμένες.

Με τη δημιουργία της καλής τράπεζας σημαίνει ότι θα αναλάβει εκκαθαριστής με στόχο να εισπράξει από την πώληση των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής που δεν θα μεταφερθούν στη νέα τράπεζα. Εκείνα τα κεφάλαια θα αποδοθούν στους καταθέτες που θα χάσουν τις καταθέσεις τους.

Πως λειτουργεί η λογική της κακής τράπεζας

Η Τράπεζα Χ έχει αυτή τη στιγμή περιουσιακά στοιχεία 105 ευρώ (στεγαστικά δάνεια, εμπορικά δάνεια, μετρητά κ.ά.). Τα 95 ευρώ είναι υποχρεώσεις (λογαριασμοί καταθέσεων, ομόλογα, άλλη χρηματοδότηση) και απομένουν κεφάλαια 10 ευρώ. Τα περιουσιακά στοιχεία είναι ότι έχει αξία και θα μπορούσε να πωληθεί σε περίπτωση ανάγκης άντλησης μετρητών. Οι υποχρεώσεις είναι ουσιαστικά η δέσμευση της τράπεζας ότι θα πληρώσει τα χρήματα σε άλλους ανθρώπους ενώ το κεφάλαιο είναι η καθαρή αξία που ανήκει στους μετόχους της τράπεζας.

Τα περιουσιακά στοιχεία χωρίζονται σε δύο κατηγορίας. Τα 60 ευρώ είναι «καλά» περιουσιακά στοιχεία όπως τα εξυπηρετούμενα δάνεια, ενώ τα υπόλοιπα 45 ευρώ είναι «κακά» περιουσιακά στοιχεία. Σε αυτά τα 45 ευρώ περιλαμβάνονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οι ενυπόθηκοι τίτλοι κ.ά. Από τη στιγμή που η τράπεζα δεν μπορεί να αντλήσει άλλη χρηματοδότηση της απομένουν δύο δρόμοι:

Η προβληματική τράπεζα διαχωρίζεται σε καλή και κακή τράπεζα, ενώ στο δεύτερο το κράτος δημιουργεί μία μεγάλη «κακή τράπεζα» στην οποία όλες οι υπόλοιπες τράπεζες ξεφορτώνουν τα «τοξικά» τους στοιχεία.

Ο διαχωρισμός της τράπεζας

Στο πρώτο μοντέλο η καλή τράπεζα παίρνει τα 60 ευρώ περιουσιακά στοιχεία και η κακή τράπεζα τα 40 ευρώ των μη εξυπηρετούμενων δανείων και των υπολοίπων παθητικών. Η κακή τράπεζα λογικά θα καταρρεύσει.

Σε αυτό το μοντέλο υπάρχει ο προβληματισμός για το πώς κατανέμεις τις υποχρεώσεις στις δύο νέες τράπεζες. Η πιο απλή λύση είναι να γίνει η κατανομή σε αναλογική βάση. Αν δηλαδή η αρχική τράπεζα χρωστούσε σε κάποιον ένα ευρώ η καλή τράπεζα θα του χρωστάει 60 σεντ και η κακή τράπεζα θα του χρωστάει 40 σεντ. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι με βάση τη νομοθεσία ο διαχωρισμός των υποχρεώσεων με αυτό τον τρόπο είναι παράνομος.

Η άλλη λύση είναι αυτή που εφαρμόστηκε στη UBS το Νοέμβριο του 2009 όταν «ξεφορτώθηκε» 60 δις σε μία νέα τράπεζα. Για να το κάνει συγκέντρωσε 6 δις από μετοχές που αγόρασε το ελβετικό κράτος, ενώ ακολούθως υπήρξε δανεισμός ύψους 54 δις από την ελβετική κεντρική τράπεζα.. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι εφαρμόσιμα στην προκειμένη περίπτωση της Λαϊκής αφού η κυπριακή δημοκρατία δεν μπορεί να δανείσει το παραμικρό ποσό.

Η μεγάλη-κακή τράπεζα

Στο σενάριο της «μεγάλης κακής τράπεζας» την οποία είχε προτείνει μετά την πτώση της Leahman και ο Ben Bernanke, πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ. Με τη δημιουργία της «μεγάλης κακής τράπεζας» αρχίζουν όλες οι τράπεζες να ξεφορτώνουν τα δικά τους «τοξικά δάνεια». Σε αυτή την περίπτωση η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ θα αναλάμβανε τη χρηματοδότηση της νέας τράπεζας εξυπηρετώντας στην ουσία τους μεγαλομετόχους των υπόλοιπων τραπεζών.

Προηγούμενο κακών τραπεζών

Η τακτική της κακής τράπεζας εμφανίστηκε στα 90’s στη Σουηδία όταν η σουηδική κυβέρνηση δημιούργησε δύο κακές τράπεζες. Η Retriva δημιουργήθηκε για να απορροφήσει τα επισφαλή δάνεια της Gotabank και η Securum γι να απορροφήσει τα επισφαλή δάνεια της Nordbanken. Επίσης και στη Φινλανδία δημιουργήθηκε η OHY Arsenal για να απορροφήσει χρεοκοπημένα assets τραπεζών.

Τη μέθοδο δημιουργίας «κακής τράπεζας» έχουν εφαρμόσει έως τώρα η αμερικανική Citigroup, η ελβετική UBS ενώ και στην Ισπανία δημιουργήθηκε η Sareb η οποία άρχισε να απορροφάει τοξικά δάνεια.

ΠΗΓΗ ΣΙΓΜΑ