ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ

Η χώρα που βουλιάζει στις ΜΚΟ

Η χώρα που βουλιάζει στις ΜΚΟ

Ήταν μία χώρα κάποτε που την έλεγαν Ελλάδα. Που όλοι ζούσαν μέσα στη νιρβάνα τους και ήταν όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι αφού ξόδευαν περισσότερα από ό,τι έβγαζαν κολυμπώντας μέσα σε μία θάλασσα από δανεικά ευρώ.


Και επειδή λεφτά υπήρχαν σε αυτή τη χώρα των μακαρίων, κάποιοι αετονύχηδες έστησαν και μία ωραία φάμπρικα να βγάζουν άκοπα λεφτά: τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με δήθεν θεάρεστο, φιλανθρωπικό έργο, «για τον πάσχοντα πολίτη ρε γαμώτο», με το κουτάλι, να φάνε και οι κότες που λέμε.

Στη δεκαετία 2000-2010 έγινε το όργιο του αιώνα με τις ΜΚΟ, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ αυτή η χώρα των μακαρίων ευδαιμόνων απόκτησε 15.000 ΜΚΟ που όλες έπαιρναν λεφτά από τα κρατικά ταμεία για να επιτελέσουν το φιλανθρωπικό τους και θεάρεστο έργο, συχνά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Και έτσι είδαμε τα λεφτά μας να πηγαίνουν μέσω ΜΚΟ για την προστασία των βατράχων του Αμαζονίου ή των σουρικάτων στο Σουδάν. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Κι αν δεν πήγαιναν τα λεφτά για τα βατράχια και τις σουρικάτες, ποιος νοιαζόταν και ποιος έκανε τον έλεγχο, αφού λεφτά υπήρχαν.

Να σας πω ένα μόνο στοιχείο για να καταλάβετε τι πάρτι γινόταν για μία δεκαετία τουλάχιστον με αυτή τη φάμπρικα των ΜΚΟ:

Όπως αναφέρει το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης που παραδόθηκε στη Βουλή, μόνο 431 ΜΚΟ πήραν 115 εκατ. ευρώ στο διάστημα 2000-2010. Στο ίδιο πόρισμα αναφέρεται ότι την περίοδο 2000-2002, οι φάκελοι με τα παραστατικά των εξόδων των ΜΚΟ για το «φιλανθρωπικό έργο» τους πολτοποιήθηκαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο και άρα έλεγχος δεν μπορεί να γίνει.

Η νάρκη που έσκασε με την ΜΚΟ που ασχολιόταν με την εξουδετέρωση των ναρκών, τις επόμενες μέρες θα μας κατεβάσει στον Άδη των ΜΚΟ. Παρακαλώ όμως κρατείστε και δύο βασικά ζητήματα αυτής της άθλιας, βρώμικης ιστορίας.

Το πρώτο: δεν είναι όλες οι ΜΚΟ άχρηστες, βρώμικες, δημιουργίες λαμόγιων και ληστών του δημοσίου χρήματος. Πολλές από αυτές, όπως η ΜΚΟ Γιατροί Χωρίς Σύνορα, προσφέρουν πραγματικά κοινωνικό έργο με τη συμμετοχή ευαισθητοποιημένων πολιτών.

Το δεύτερο: για αυτούς που τα παίρνανε ως ΜΚΟ και τα κάνανε βίλες και Καγιέν, υπάρχουν και κάποιοι που τα δίνανε. Να πιάσουμε λοιπόν τα λαμόγια που τα έπαιρναν, αλλά με τα λαμόγια που τα έδιναν (για να πάρουν μετά το κατιτίς από την πίσω πόρτα) τι θα γίνει; Θα τους αφήσουμε ελεύθερους, να επαναλάβουν ακόμα έναν Κύκλο της Πάτμου;