Επέτειος Πολυτεχνείου: Ξέρει κανείς να μας πει ποιος έριξε τη Χούντα;

Στο δημόσιο διάλογο, κάθε χρόνο τα ίδια. Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο; Δεν υπήρχαν; Και πόσοι ήταν; Που σκοτώθηκαν; Και ερωτώ. Αλλάζει κάτι στην ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αν υπήρχαν ή όχι νεκροί; Αλλάζει κάτι στο εν συνεχεία μέγιστο έγκλημα του πραξικοπήματος και της εισβολής στην Κύπρο που έγινε με τη βοήθεια της Χούντας και συγκεκριμένα με τη βοήθεια του Ιωαννίδη;

Το ερώτημα που με απασχολούσε από τα «μικράτα» μου είναι «ποιος έριξε τη Χούντα;». Η εξέγερση των φοιτητών; Όχι βέβαια. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 χρησιμοποιήθηκαν από το καθεστώς Ιωαννίδη για τη μετάβαση από τη χούντα του Παπαδόπουλου στον «αόρατο δικτάτορα», η δράση του οποίου πολύ βόλεψε τον ξένο παράγοντα για τα όσα ακολούθησαν με την εισβολή στην Κύπρο.
Αυτό βέβαια δεν μειώνει καθόλου τον αγώνα των φοιτητών που είχε τη δική του σημασία σε μια χώρα που ανέχτηκε τη χούντα των Συνταγματαρχών για 7 ολόκληρα χρόνια και μόλις αυτή έπεσε, ξαφνικά έγιναν όλοι αντιστασιακοί. Για την ακρίβεια «βαφτίστηκαν» μόνοι τους αντιστασιακοί. Το παλαιό πολιτικό σύστημα της εποχής (που ήταν βεβαίως παράνομο κατά τη χούντα) δεν ενέκρινε την αυθόρμητη πρωτοβουλία των φοιτητών αφού πίστευε ότι «οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες». Γι’ αυτό και κανένας εκπρόσωπος του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου δεν βγήκε μπροστά στην εξέγερση των φοιτητών. Αργότερα, όλοι έλεγαν ότι ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο και έδιναν δήθεν μάχες προκειμένου στη συνέχεια να εξαργυρώσουν τις πολιτικές τους καριέρες.

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974 τούτος ο τόπος γέμισε με αντιστασιακούς... κατόπιν εορτής. Και με σαλτιμπάγκους που υπηρέτησαν το δικτατορικό καθεστώς και ύστερα διαφήμιζαν την αντιδικτατορική τους δράση…
Το Πολυτεχνείο σίγουρα δεν είναι παραμύθι. Είναι ιστορικό γεγονός κορυφαίας σημασίας. Το παραμύθι χτίστηκε αργότερα και βασίστηκε σε όσα γράφονται και λέγονται ότι η Χούντα έπεσε από την εξέγερση των φοιτητών. Και τούτο βεβαίως είναι ιστορικά ανυπόστατο.

Θυμίζω απλά ότι μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου, ακολούθησε ο στρατιωτικός νόμος που κήρυξε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, που ανατράπηκε με πραξικόπημα στις 25 Νοεμβρίου, με ιθύνοντα νου και αρχιτέκτονα τον Δημήτρη Ιωαννίδη, μέχρι τότε στενό συνεργάτη του Παπαδόπουλου και διοικητή της ΕΣΑ. Το Νοέμβριο του 1973 ηγήθηκε δικού του νέου πραξικοπήματος ανατρέποντας τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και αναλαμβάνοντας ο ίδιος αφανώς τη διακυβέρνηση της χώρας, εξ ου και το παρωνύμιο ο «αόρατος δικτάτωρ».

Τέλος, επιδιώκοντας την ανατροπή του αρχιεπισκόπου Μακαρίου οργάνωσε το Πραξικόπημα του 1974 με αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και το φιάσκο της επιστρέτευσης που δεν έγινε ποτέ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορίστηκε ο αντιστράτηγος της χούντας Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, μαριονέτες και οι δύο, αφού ισχυρός άνδρας του νέου σκληρότερου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης. Και η χούντα του Ιωαννίδη αποδείχθηκε πιο βολική και «πιο διαχειρίσιμη» για τον ξένο παράγοντα, ακόμα πιο απρόβλεπτη και εξαιρετικά επικίνδυνη. Η νέα δικτατορία άνοιξε τον δρόμο για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Ένα Εθνικό έγκλημα που ολοκληρώθηκε με την κατάληψη του 36,7% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η χούντα έπεσε υπό το βάρος της Κύπρου (αφού βεβαίως είχε εκτελέσει την αποστολή της που ήταν ακριβώς αυτή) και στη συνέχεια αναγκάστηκε να παραδώσει την εξουσία σε δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου φωνάζοντας από το Παρίσι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Διαβάστε επίσης:

Επέτειος εξέγερσης Πολυτεχνείου: Τρεις λαλούν και δυό χορεύουν

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr

Διαβάστε επίσης:

Στρατός Ξηράς: «Φορτώνει» νησιά και Έβρο με τα φονικά Spike NLOS – Γιατί τα… τρέμουν οι Τούρκοι