Ο Καραμανλής, η θεσμικότητα και τα ταχύτατα αντανακλαστικά των….  Τρόλ!

Γιώργος Ευαγγελόπουλος, Διεθνολόγος– Πολιτικός Αναλυτής

Είναι αξιοσημείωτο- εντυπωσιακό το πώς, ακόμη και μετά την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική, ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής συνεχίζει να προκαλεί τόσο έντονα αντανακλαστικά και επιθέσεις — όχι λόγω πολιτικής δραστηριότητας, αλλά επειδή τολμά να διατυπώνει δημόσια αλήθειες που πολλοί σκέφτονται αλλά ελάχιστοι τολμούν να πουν.

Η ομιλία του δεν περιείχε συνθήματα, ούτε κομματικά πυροτεχνήματα.

Ήταν μια ψύχραιμη, βαθιά θεσμική παρέμβαση. Ένα καμπανάκι διεθνούς κινδύνου από έναν άνθρωπο που υπηρέτησε τη δημοκρατία με σεβασμό, σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Και αυτό, ακριβώς, φαίνεται πως ενοχλεί!

Σε μια εποχή παγκόσμιας αμφισβήτησης θεσμών και αξιών, σε μια περίοδο που η κοινωνία είναι ολοένα και πιο δύσπιστη απέναντι στους θεσμούς, και η εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική κλονίζεται, η επισήμανση του πρώην Πρωθυπουργού ότι «η αποκατάσταση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί εργώδη και τιτάνια προσπάθεια» είναι κάτι περισσότερο από εύστοχη, είναι επίκαιρη και αναγκαία.

Όχι μόνο γιατί περιγράφει μια πραγματικότητα, αλλά γιατί αναδεικνύει μια ευρύτερη θεσμική ανησυχία που αγγίζει όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.

Ο Καραμανλής δεν υποκρίνεται ότι υπάρχει «τέλεια» πολιτεία. Αντίθετα, θέτει ενώπιον όλων – και κυρίως των πολιτικών δυνάμεων – το ζήτημα της λειτουργίας των θεσμών, της Δικαιοσύνης και της ανάγκης η Δημοκρατία να δείχνει καθημερινά το ανθρώπινο πρόσωπό της στους λιγότερο προνομιούχους. Αυτά δεν είναι ζητήματα «αντιπολιτευτικά».

Είναι ζητήματα θεμελιακά για κάθε σοβαρό δημοκρατικό κράτος δικαίου και δεν αμφισβητούνται από κανένα.

Όταν πολιτικοί επιλέγουν την οδό της ευθύνης, της αποχής από τη μικροπολιτική και της διαχρονικής προσήλωσης στη θεσμική ισορροπία, αξίζουν σεβασμό – όχι επιθέσεις.

Ιδίως όταν η παρέμβασή τους συνομιλεί με την κοινωνία, όχι με τα κλειστά επιτελεία.

Και ο Κώστας Καραμανλής, είτε συμφωνεί κανείς μαζί του είτε όχι, μίλησε τη γλώσσα της μεγάλης εικόνας, της ανάγκης αποκατάστασης της εμπιστοσύνης, του σεβασμού των θεσμών, της ομαλότητας.

Ας μην υποτιμούμε τη σοβαρότητα. Ας μην χλευάζουμε όσους επιμένουν να θυμίζουν ότι η Δημοκρατία δεν αντέχει σε απαξίωση.

Σε μια εποχή υπερπληροφόρησης, τα λόγια που μένουν είναι αυτά που διατυπώνονται με αίσθημα ευθύνης.

Και τέτοια ήταν — και πάλι — τα λόγια του Κώστα Καραμανλή.

Διαβάστε επίσης