Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

Πώς ο Παυλόπουλος σήμερα λέει - με άλλα λόγια - αυτά που έλεγε για την Ευρώπη ο Αντρέας το 1995!

Πώς ο Παυλόπουλος σήμερα λέει - με άλλα λόγια - αυτά που έλεγε για την Ευρώπη ο Αντρέας το 1995!

Όταν τα οράματα για το μέλλον της Ευρώπης εδράζονται σε αρχές και σε μιαδιαχρονική συνέχεια και συνέπεια λόγων και έργων, τότε ναι, είναι δυνατό ναταιριάζουν οι εκτιμήσεις πολιτικών, ακόμα κι αν προέρχονται από διαφορετικές πολιτικές «οικογένειες».

Για το μέλλον της Ευρώπης λοιπόν ο λόγος. Μιας Ευρώπης δοκιμαζόμενης από την επέλαση της παγκοσμιοποίησης και τη λειτουργία συμφερόντων που επιβάλλουν διευθυντήρια... Ο Αντρέας Παπανδρέου, αυτός ο μεγάλος πολιτικός ηγέτης (με όλες τις συμφωνίες και διαφωνίες μπορεί να έχει κάποιος με την πολιτική του διαδρομή) στις 27 Ιουνίου του 1995, αμέσως μετά από μια ιστορική Σύνοδο Κορυφής στη Νίκαια (εκεί που λίγα χρόνια αργότερα υπέστη ο γιος του Γιώργος τον εξευτελισμό από Σαρκοζί και Μέρκελ, με την έμπνευσή του για... δημοψήφισμα παραμονής –ουσιαστικά- της χώρας μας στην Ε.Ε.) έδωσε μια συγκλονιστική συνέντευξη, λόγω της οποίας χαρακτηρίστηκε τότε ως «το τελευταίο μοναχικό λιοντάρι της Ευρώπης».

Μίλησε για την αφόρητη μοναξιά που έζησε μέσα στη Σύνοδο όντας ο μόνος που αντιστάθηκε στην προσπάθεια επιβολής διευθυντηρίου και πορείας της Ένωσης σε ένα δρόμο ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Τόνισε ότι «πάμε σε ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας, αλλά όχι στο βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στο βωμό των κρίσεων και των συμφερόντων».

Ωστόσο, υπογράμμισε ότι ο δρόμος δεν μπορεί να είναι η έξοδος απ’ την ΕΕ, αλλά η μάχη εντός των τειχών, για μια άλλη πορεία της Ευρώπης.

Σήμερα, 22 χρόνια μετά, ο οραματιστής Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, λέει χρησιμοποιώντας διαφορετικά λόγια τα ίδια που επεσήμαινε το 1995 ο Αντρέας, αν και προέρχεται από διαφορετική πολιτική οικογένεια απ’ τον Α. Παπανδρέου.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος με έμφαση τονίζει (και το έχει κάνει πολλές φορές δημόσια την τελευταία περίοδο) την ανάγκη να προχωρήσει η ομοσπονδιοποίηση της Ε.Ε., αλλά μόνο με όρους αντιπροσωπευτικών, δημοκρατικών διαδικασιών.

Εννοώντας πως η μεγαλύτερη ομογενοποίηση της Ευρώπης μπορεί να γίνει με δημοκρατία και αρχές, όπως αυτή της αλληλεγγύης και της τοποθέτησης του ανθρώπου πάνω απ’ τις αγορές και την οικονομία. Κάτι άλλωστε που λέει ξεκάθαρα και όταν έχει επίσημες συναντήσεις με Ευρωπαίους (και όχι μόνο) ηγέτες.

Επίσης έχει κατ’ επανάληψη καταγγείλει τον «Μινώταυρο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού» με αποτέλεσμα να δέχεται επιθέσεις από διαφόρους σιτιζόμενους στο... λαβύρινθο αυτού του Μινώταυρου. Λέει –στην ουσία- προσαρμοσμένα στις συνθήκες της εποχής του 2017 αυτά που με άλλα λόγια επεσήμαινε ο Αντρέας τότε, το 1995...