Όταν δεν φοβάσαι το αυτονόητο! Για τον Παύλο…
Ως απόλυτα φυσική συνέπεια του βίου του ανδρός, προέκυψε η άκρως συνειδητοποιημένη από όσους το έπραξαν και ήταν εκεί, μαζική και «οικουμενική» παρουσία τους, στο ύστατο «χαίρε» προς τον Παύλο Γιαννακόπουλο.
Στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, ο Παύλος Γιαννακόπουλος, κατόρθωσε κάτι που είναι αλήθεια πως σήμερα θεωρείται… αδιανόητο. Να ενώσει τους πάντες. Παναθηναϊκούς, Ολυμπιακούς, πολιτικούς αντιπάλων στρατοπέδων και να μας αποδείξει πως υπάρχει μέλλον.
Υπάρχει μέλλον για όλους μας, αρκεί να καταφέρουμε κάποια στιγμή να νικήσουμε τους φόβους και τις δεύτερες σκέψεις. Να ξεφύγουμε απ’ τα στενά περιθώρια της αντιπαλότητας, οπαδικής, πολιτικής ή επιχειρηματικής και να πράττουμε αυτό που επιτάσσει η συνείδησή μας.
Διότι ποιος, αλήθεια, νοήμον άνθρωπος μπορεί –πραγματικά- να βάλει πιο ψηλά απ’ το ιερό καθήκον του, να τιμήσει τη μνήμη ενός ευπατρίδη παράγοντα, τον όποιο φόβο για την παρουσία «αντιπάλων» (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μητρόπολης Αθηνών;
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνης της πλευράς που δεν φοβήθηκε.
Δεν έκανε δεύτερες σκέψεις ή και αν έκανε ακόμα, δεν τις άφησε να «κυριαρχήσουν» απέναντι στο υπέρτατο καθήκον του, της τιμής της μνήμης ενός (στο μυαλό πολλών) «αντιπάλου».
Πολλοί ήταν σίγουρα αυτοί που το σκέφτηκαν διπλά και τριπλά, μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθούν ανάμεσα σε χιλιάδες Παναθηναϊκούς. Πολλοί ήταν κι εκείνοι που προβληματίστηκαν και πιθανότατα φοβήθηκαν αυτή τη… συνάντηση!
Κι όμως, ένας, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία και το απέδειξε. Το τόλμησε και τίμησε με την παρουσία του τον «πατριάρχη» της οικογένειας Γιαννακόπουλου.
Ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ Ολυμπιακός, όχι απλά δεν φοβήθηκε και το έπραξε, να σπάσει τα… δεσμά του οπαδισμού, αλλά εκ του αποτελέσματος απέδειξε πως –πραγματικά- το λέει η καρδιά του. Τόσο ο Μαρινάκης, όσο και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ιδιοκτήτης της ΑΕΚ δεν φοβήθηκαν να παραστούν στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών για να τιμήσουν τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Έδειξαν το δρόμο… Και ναι, είναι μαγκιά τους!
Άλλωστε, γνωρίζουν αμφότεροι πολύ καλά, όπως το γνωρίζουν ξεκάθαρα όλοι οι Έλληνες, πως ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν είχε ποτέ «αντιπάλους».
Αυτοί υπήρχαν μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές των γηπέδων και μόνο για όση ώρα διαρκούσε ένας αγώνας.
Δεν επέτρεψαν λοιπόν στις δικαιολογημένες –μέχρι ενός σημείου- ανησυχίες τους για τις πιθανές αντιδράσεις των χιλιάδων απλών οπαδών του Παναθηναϊκού που βρίσκονταν στον περιβάλλοντα χώρο της Μητρόπολης, να τους κρατήσουν μακριά απ’ τον Παύλο Γιαννακόπουλο.
Ήταν εκεί! Ο Μαρινάκης. Ο «αντίπαλος»… Όπως εκεί ήταν και οι «αντίπαλοι» απ’ τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Ήταν, σχεδόν όλοι, εκεί. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ… Κι ας «σκοτώνονταν» λίγο πριν και αμέσως μετά την εξόδιο ακολουθία για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Ήταν εκεί! Γιατί ο Παύλος Γιαννακόπουλος ενώνει. Και θα ενώνει για πάντα όλους τους Έλληνες, ως ο μόνος –πραγματικά- παράγοντας αυτού του τόπου που κατόρθωσε να συσπειρώσει την καθολική αναγνώριση και αποδοχή των πολιτών αυτής της χώρας.
Δεν μπορείς, λοιπόν, ποτέ να κάνεις δεύτερες σκέψεις όταν όλοι οι Έλληνες αποχαιρετούν τον Παύλο Γιαννακόπουλο.
Δεν δικαιολογείσαι να σκεφτείς τις πιθανές αντιδράσεις του κόσμου.
Δεν επιτρέπεται να μην πράξεις το αυτονόητο.
Για τον Παύλο…
Αυτή η ανθρώπινη κίνηση του Βαγγέλη Μαρινάκη μπορεί και πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση.
Και το παράδειγμα προς προβληματισμό για όλους εκείνους που νικήθηκαν –τελικά- από τους φόβους, τις δεύτερες και τις τρίτες σκέψεις τους.
Διαβάστε επίσης:
Οικουμενικό «αντίο» στον Παύλο Γιαννακόπουλο
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
