Για το «Louis Vuitton Fashion Eye: Vienna» μιλά η φωτογράφος Stefanie Moshammer
Το λεύκωμα είναι μέρος της σειράς Louis Vuitton Fashion Eye.
«Έχει να κάνει με την ειρωνεία του να απεικονίζεις ένα μέρος και τη νοσταλγία του μακρινού» λέει η φωτογράφος Stefanie Moshammer για το λεύκωμα που προέκυψε από την παραγγελία του οίκου Louis Vuitton να ρίξει μια πιο κοντινή ματιά στη Βιέννη. Στο «Louis Vuitton Fashion Eye: Vienna», η Moshammer παρουσιάζει ένα προσωπικό, αποσπασματικό πορτρέτο της γενέτειράς της, υπονομεύοντας τις υπάρχουσες στο συλλογικό ασυνείδητο απεικονίσεις της αυστριακής πρωτεύουσας. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Dazed, η φωτογράφος μιλά για την προσέγγισή της και το πώς μπορεί κάποιος να περάσει ένα τέλειο εικοσιτετράωρο στην πόλη της.
Δείτε την gallery:
«Μου παρήγγειλαν από τον Louis Vuitton να ρίξω μια πιο κοντινή ματιά στη γενέτειρά μου, τη Βιέννη. Το λεύκωμα είναι μέρος της σειράς Louis Vuitton Fashion Eye. Όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις, ο εκδότης αρχικά με προσέγγισε για να δημιουργήσω ένα λεύκωμα για το Λας Βέγκας, εμπνεόμενος από την πρώτη μου έκδοση, το "Vegas and She" του 2015. Ωστόσο, λόγω της πανδημίας, τα πλάνα άλλαξαν και μου ζήτησαν να εστιάσω στη Βιέννη. Στην αρχή ήμουν λίγο απογοητευμένη επειδή ανέκαθεν είχα περισσότερο την τάση να αιχμαλωτίζω το μακρινό και ξένο. Ένιωθα τη Βιέννη πολύ κοντινή, συναισθηματικά και σωματικά, σε μένα. Εν τούτοις, τελικά αυτή είναι η ιδιαίτερα μοναδική άποψη του βιβλίου» αφηγείται.
«Αγαπώ τη Βιέννη επειδή δεν είμαι όλο τον καιρό εκεί» εξομολογείται. «Είναι σαν να έχω μια από μακριά σχέση με τη γενέτειρά μου. Αν ήμουν εκεί συνεχώς, μπορεί να βαριόμουν και να με ενοχλούσε - όπως όταν περνάς πάρα πολύ καιρό με έναν σύντροφο. Η Βιέννη, στην τάξη της και τη δομή της, ανακουφίζει καθώς δεν έχει τη βαβούρα πολλών άλλων πόλεων. Το εκτιμώ αυτό, αλλά όταν μένω πολύ καιρό στη Βιέννη αρχίζω να νιώθω βάναυση την ανακούφιση. Κάπου κάπου, έχω ανάγκη το αντίθετο - μια όχι λουστραρισμένη, μια μη εξευγενισμένη εκδοχή ενός μέρους, κάτι που είναι δύσκολο να βρεις στη Βιέννη» συνεχίζει.
«Η προσέγγισή μου δεν ήταν να κάνω ένα βιβλίο με καινούργιες και απρόσμενες ιστορίες για τη Βιέννη. Επίσης, αυτό το βιβλίο δεν προσπαθεί να αφηγηθεί μια ιστορία για κάποιο συγκεκριμένο θέμα στη Βιέννη. Είναι μάλλον μια ευκαιρία για αποσαφήνιση υπαρχουσών ιδεών και για στοχασμό στις προσλήψεις της πόλης που μας έχουν επιβληθεί. Το βιβλίο αναδεικνύει ότι δεν υπάρχει μία μόνο Βιέννη - υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές της Βιέννης. Και στο τέλος τέλος, έχει να κάνει με τις δικές μου οπτικές γωνίες και τις δικές μου οράσεις για τη Βιέννη, εκφρασμένες μέσα από διάφορες συμβολικές αναφορές. Αν και η αντίληψη που έχω για τη Βιέννη έχει, με το πέρασμα του χρόνου, αλλάξει, η ίδια η πόλη δεν έχει αλλάξει και πολύ. Και μετά από αυτό το βιβλίο, η Βιέννη θα εξακολουθήσει να είναι Βιέννη» εξηγεί.
«Κι άν ήταν να περάσουμε ένα τέλειο εικοσιτετράωρο στη Βιέννη, πού θα μας πήγαινες και τι θα κάναμε;» ρώτησαν από το Dazed. «Θα ξεκινούσαμε με ένα soda zitron και ένα apfelstrudel στο Cafe Prückel, μετά ποδηλατάδα στον Δούναβη για κολύμπι - ακόμη και τον χειμώνα αν έχετε τα κότσια. Στη συνέχεια, θα κατευθυνόμασταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για να δούμε την καταπληκτική συλλογή τους πετρωμάτων. Έπειτα, θα επισκεπτόμασταν το Steinhofgründe, ένα όχι διαμορφωμένο πάρκο στα δυτικά της Βιέννης, συμπεριλαμβανομένου του να δούμε μια αρ νουβό εκκλησία που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Otto Wagner. Θα απολαμβάναμε το δείλι εκεί, με θέα στο βιεννέζικο πάρκο. Και θα τελειώναμε τη μέρα μας με ποτό στο Loos Bar, ένα εμβληματικό αρ ντεκό μπαρ που σχεδίασε ο (αρχιτέκτονας) Adolf Loos» πρότεινε η Stefanie Moshammer.
Δημοφιλείς Ειδήσεις
