Τριαντόπουλε, κανονικά παραιτείσαι όταν σου ζητάνε να μπαζώσεις

Ο Νίκος Πλακιάς έχει δίκιο. Σε δυο εβδομάδες έχουν γίνει για το έγκλημα των Τεμπών όσα δεν έγιναν δυο χρόνια. Και το πέτυχαν οι γονείς των παιδιών που δολοφόνησαν και ο κόσμος που βγήκε στους δρόμους κόντρα στο πιο ισχυρό και πιο σάπιο σύστημα των τελευταίων δεκαετιών.

Ο κόσμος που βγήκε στους δρόμους και θα ξαναβγεί σε λίγες μέρες, έστειλε μήνυμα πρώτα στην κυβέρνηση και μετά σε όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας πώς αν δεν πληρώσουν αυτοί που πρέπει για τα Τέμπη, θα τους πάρει όλους η μπάλα. Όλους. Και μακάρι ο Πλακιάς να μην έχει δίκιο για το θέμα της προανακριτικής. Να μην είναι δηλαδή όλο αυτό ένα καλοστημένο έργο που αντί να βοηθήσει στην απονομή δικαιοσύνης, να συμβάλλει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μακάρι…

Επειδή όμως ο Τριαντόπουλος και οι επόμενοι που θα πάρουν σειρά παρουσιάζεται από συγκεκριμένους τύπους ως… Ιφιγένεια, ουδείς από τους κανονικούς ανθρώπους «μασάει» από τέτοια φτηνά τρικ.

Για τον κάθε Τριαντόπουλο εκεί έξω ο χρόνος που έπρεπε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ο χρόνος που έπρεπε να αποδείξει ότι διαθέτει ανθρωπιά και συνείδηση τελείωσε όταν έβαλε μπροστά τις μπουλντόζες και μπάζωσε τα παιδιά…

Τότε έπρεπε να παραιτηθεί. Όταν του ζητήθηκε να μπαζώσει. Όταν ήξερε ότι μοίραζε τα μέλη των νεκρών ανθρώπων σε χωράφια… Όταν γνώριζε το δράμα που θα έβαζε τους γονείς των παιδιών να θάβουν δυο και τρεις φορές τα παιδιά τους. Και μαζί έναν ολόκληρο λαό ή τουλάχιστον όσους διαθέτουμε ακόμα κοινή λογική, συνείδηση και ανθρωπιά και δεν το χωράει ο νους μας ότι δυο χρόνια μετά οι γονείς δεν έχουν ακόμα πενθήσει τα παιδιά τους. Ο κάθε Τριαντόπουλος έχει περάσει πια στην Ιστορία από αυτή την πλευρά. Όχι απλά τη λάθος. Αυτή που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους.

Αυτή που δυο χρόνια μετά το έγκλημα, συνεχίζει να συκοφαντεί τους γονείς των παιδιών ή να λέει κυνικά σε… ζωντανή μετάδοση «Θεωρούμε δεδομένο ότι καλώς ή κακώς ήταν νεκροί αυτοί οι άνθρωποι» όπως είπε κάποιος Γιόγακας… Κι εμείς θεωρούμε δεδομένο ότι καλώς ή κακώς είστε… για τα μπάζα. Κυριολεκτικά.