Νένα Μεντή για την λευχαιμία του συζύγου της: «Αυτό τώρα είναι παρελθόν, πάει καλά. Νικήσαμε»

Η Νένα Μεντή έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» του MEGA και μίλησε για τη σχέση της με την Άννα Παναγιωτοπούλου που πέθανε μερικούς μήνες πριν αλλά και γαι την περιπέτεια υγείας του συζύγου της.

Μιλώτας για την Άννα Παναγιωτοπούλου, είπε: «Με την Άννα Παναγιωτοπούλου έχω δουλέψει στο θέατρο όσο κανέναν άλλον. Ξέρω ότι με εκτιμούσε, με πίστευε. Δεν ήμασταν φίλες αλλά καλές συνεργάτιδες. Υπήρχε χιούμορ. Αγαπούσα που ήταν ένας άνθρωπος ότι ενώ έλαμπε και είχε κάνει μπαμ στη Χούντα και τη Μεταπολίτευση, δεν είχε καβαλήσει καλάμι. Δεν είχε αυτοπεποίθηση και ήταν πολύ ανασφαλής σαν ηθοποιός».

Συνεχίζοντας είπε: «Τα τελευταία χρόνια δεν βλεπόμασταν. Την τελευταία φορά την είδα το 2012 που παίζω στη Θεσσαλονίκη την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Ήρθε στο καμαρίνι, πέφτει στην αγκαλιά μου, έκλαιγε. Δεν μου είπε καμία κουβέντα και έφυγε. Δεν μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Φταίω και εγώ έμμεσα. Μάθαινα από συναδέλφους ότι η Άννα δεν πάει καλά και σαν να μην ήθελα να το ζήσω και να το αντιμετωπίσω. Επειδή τα πρώτα χρόνια ήταν περίεργη η κατάσταση, έλεγα αν καταλάβει πως την κοιτάω κάπως; Φοβόμουν και μην με αντιμετώπισει αυτή, εμένα. Είχα τη μάνα μου με αλτσχάιμερ και πέθανε τραγικά».

Μιλώντας για το παιδί της είπε: «Όταν έκανα το παιδί μου ήμουν 37 χρονών. Τα πρώτα χρόνια είναι απαραίτητα για το παιδί, μετά δούλευα στο θέατρο και μετά στην τηλεόραση, οι ''Τρεις Χάριτες''. Μου έδωσε πόντους παραπάνω από όσο άξιζα. Και στο γκομενικό και στο οικονομικό. Ήμουν ξινούλα ανέκαθεν».

Συνεχίζοντας, αποκάλυψε ότι δεν ήθελε να κάνει άλλο παιδί πέρα από την κόρη της: «Μέσα στη διαδρομή της ζωής και χαστούκια τρώει ο άνθρωπος και στρογγυλεύει και αισθάνεται ότι αυτό το ξινό δεν είναι απαραίτητο. Είχα μια υπερβολική αυστηρότητα, είμαι απόλυτος άνθρωπος και αυστηρός. Σε εμένα έδινα μια άδεια παραπάνω να εξοκείλει. Δεν ήθελα να κάνω άλλα παιδιά. Όταν έκανα το παιδί μου οι καιροί ήταν πολύ δύσκολοι οικονομικά. Και το ένα που έκανα ήταν πολύ. Ήταν τελείως ψυχρά, ότι πρέπει να κάνω ένα παιδί γιατί άμα φτάσω 50 και το μετανιώσω; Φοβόμουν τον κόσμο πώς θα εξελιχθεί και δεν ήθελα άλλα παιδιά».

Μιλώντας για τον σύζυγό της, είπε: «Κλαίω πολύ στη ζωή μου, συγκινούμαι, κλείνομαι στον εαυτό μου, φωνάζω. Αλλά γενικά είμαι θετική στη ζωή. Όσες φορές και να είμαι απελπισμένη, κυρίως με θανάτους, ίσως αυτό να με δυνάμωσε κιόλας. Τελευταία είχα μια σοβαρή ιστορία με τον άντρα μου που το λέω με πλήρη συνείδηση σε εμένα οφείλεται η νίκη μας. Δεν άφησα στιγμή να με ρίξει και αυτόν να μην πέφτει. Ήμουν κερί αναμμένο σε κάτι πολύ δύσκολο. Ήταν μια οξεία λευχαιμία και έκανε μεταμόσχευση του μυελού των οστών. Μπορεί στον χρόνο πάνω να πεθάνεις και αν είναι πετυχημένο. Αυτό τώρα είναι παρελθόν, πάει καλά. Νικήσαμε».

Διαβάστε επίσης