Η Μαρία Πετεβή στο Newsbomb.gr: «Είμαι ευγνώμων που δουλεύω σε δύσκολες εποχές»

Το όνομά της προκάλεσε αίσθηση, όταν συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσα από τις «Άγριες Μέλισσες». Η Μαρία Πετεβή έκανε από την αρχή ξεκάθαρο ότι ήρθε για να μείνει και να απασχολήσει με το μεγάλο ταλέντο της και την αφοσίωσή της στην τέχνη της υποκριτικής. Η θεατρική Μπρίτζετ της παράστασης «Humans», η τηλεοπτική νοσοκόμα της σειράς «VIΠ καλά γεράματα» του ΑΝΤ1, ανοίγει τα χαρτιά της και μιλά για όλα…

Δεύτερος χρόνος για το θεατρικό έργο «The Humans», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, στο θέατρο Μουσούρη. Πώς είναι αυτή η διαδρομή;

Ανακαλύπτοντας ένα κείμενο σε καθημερινή βάση και σε βάθος χρόνου, καθώς δεν μου είχε ξανατύχει να παίξω Τετάρτη-Κυριακή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, κάνω έναν άθλο με τον εαυτό μου. Υπάρχει κάτι μαγικό με το εν λόγω κείμενο και συνεχώς ανακαλύπτω νέα πράγματα. Σε κάποιες διπλές παραστάσεις λέω: «Δεν το πιστεύω πως θα το ξανακάνουμε».. Κάθε φορά, όμως, υπάρχουν αυτά τα μαγικά πράγματα που ανοίγουν νέα κεφάλαια. Ανακαλύπτω καινούργια στοιχεία σε σχέση με το αρχικό υλικό, που είναι πραγματικά πολύ ωραίο. Οπότε θα πω ότι είναι μια όμορφη διαδρομή σε σχέση με την αντοχή, την πίστη, και την ψυχική «ανοιχτότητα».

Εντόπισες σε αυτή την ιστορία κομμάτια της δικής σου οικογένειας και περιβάλλοντος;

Εννοείται, συμβαίνει αυτό από την αρχή. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το έργο ακριβώς γιατί είναι ένα κάτοπτρο της οποιαδήποτε οικογένειας. Όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε, είτε με το σύστημα οικογένεια όπως παρουσιάζεται, είτε με κάποιον από τους χαρακτήρες του έργου. Οι ήρωες πολύ ανθρώπινοι, πολύ τωρινοί, πολύ διαρρηγμένοι ψυχικά, με πολλά «μπαλώματα και τρύπες» και είναι αυτά που τους φέρνουν τόσο κοντά μας. Η ηρωίδα μου, για παράδειγμα, είναι μία κοπέλα που παλεύει μόνη της σε μια μεγαλούπολη, είναι καλλιτέχνης, κάνει 100 δουλειές για να μπορέσει να πληρώσει τα φοιτητικά δάνεια. Έχει τελειώσει τη σχολή της, ακόμα χρωστάει, δεν βρίσκει πουθενά δουλειά, κανένας δεν δίνει ευκαιρία σε αυτό το νέο κορίτσι. Παλεύει λοιπόν για να μην αφήσει το όνειρό της, παλεύει με τους δαίμονες της, με ανασφάλειας που όλους κατά καιρούς μας κατακυριεύουν.

Φαντάζομαι πως έχεις βρει πολλά κοινά στοιχεία… Κάνεις δηλαδή και ένα δικό σου, εσωτερικό ταξίδι…

Το ζητούμενο και σκηνοθετικά από τον Κωνσταντίνο ήταν αυτό. Μάς έλεγε: «Δεν θέλω να παίζετε τίποτα, θέλω να βλέπω την Μαρία, την Ελένη, κτλ». Με την ηρωϊδα έχουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά προσωπικότητας και βεβαίως διαφορές. Συνήθως μου τύχαινε να ενσαρκώνω πολύ αντίθετους ρόλους από εμένα και κάπως είχα βρει τη λειτουργία μου. Τώρα, ίσως, ήταν πιο δύσκολο.

Πώς είναι να μοιράζεσαι τη σκηνή με αυτούς τους καταπληκτικούς ηθοποιούς, όπως είναι η Θέμις Μπαζάκα, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος και η Ξένια Καλογεροπούλου;

Με τον Λάζαρο δουλέψαμε μαζί στην «Ιφιγένεια», πριν αυτό το έργο, και νιώθω ευτυχία. Το να μαζεύονται άνθρωποι, από διαφορετικές γενιές και με άλλες εμπειρίες, είναι πολύ χρήσιμο και σπουδαίο. Όλοι προσπαθήσαμε πολύ να μοιάζουμε οικογένεια και νομίζω πως τα έχουμε καταφέρει αρκετά. Το να βλέπεις τη δύναμη και τη χαρά της Ξένιας να ανεβαίνει στη σκηνή, ούσα σε αυτή την ηλικία, είναι πολύ όμορφο.

Φέτος, είναι και μία ενδιαφέρουσα σεζόν τηλεοπτικά. Σε βλέπουμε σε μια κωμωδία… Σε είχαμε στο μυαλό μας στις «Άγριες Μέλισσες» και αποτελεί ευχάριστη έκπληξη η παρουσία σου στο «VIΠ Καλά Γεράματα» του ΑΝΤ1.

Ένα πάρτι είναι. Με το που τελείωσα τη σχολή, κωμωδίες τύχαινε να έρχονται στο δρόμο μου. Δεν θέλω όμως να μένω στάσιμη στα ίδια, γι’ αυτό και μετά τις «Άγριες Μέλισσες» δεν ήθελα να κάνω πάλι δράμα ή εποχής και απείχα δυο χρόνια. Επιθυμούσα να κάνω κάτι διαφορετικό, ήμουν τυχερή και μου ήρθε αυτή η πρόταση. Με έναν τρόπο έχουμε βρεθεί πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικών γενεών, από τον Σπύρο Ντούγια που υποδύεται το παιδί μου και είναι 11 ετών μέχρι τους πιο μεγάλους ηλικιακά συναδέλφους. Έγινε πολύ ωραία επιλογή και όλοι ταιριάζουμε πολύ. Είναι απολαυστικό, αυτοσχεδιάζουμε... Πηγαίνουμε με ελάχιστο ύπνο στις 7 το πρωί για γύρισμα και έρχεται μια τρελή όρεξη γιατί συναντιόμαστε και είμαστε χαρούμενοι.

Πώς αποφορτίζεσαι από όλα αυτά;

Φέτος δεν προλαβαίνω. Είμαι όμως ευγνώμων που δουλεύω, είναι δύσκολες οι εποχές και κάνω ωραία πράγματα με καλούς ανθρώπους. Ακολουθώ, βέβαια, ένα αυστηρό πρόγραμμα. Δεν βλέπω την οικογένειά μου, δεν έχω σχεδόν καθόλου χρόνο για τους φίλους μου, δεν παίζουμε επιτραπέζια, δεν έχω χρόνο για εμένα, το μόνο που προσπαθώ είναι να περιποιούμαι τα γατιά μου…Με ξεκουράζει αυτό. Δυο τρεις φορές την εβδομάδα περπατάω και ξεκουράζεται το κεφάλι μου ή διαβάζω κάτι λογοτεχνικό, διηγήματα που ολοκληρώνονται γρήγορα. Αυτά με αποφορτίζουν.

Τι θα ήθελες να σου φέρει το μέλλον;

Υγεία πάνω από όλα. Μετά πιο πρακτικά πράγματα… Να κάνω αυτά που ονειρεύομαι στη δουλειά μου, και να ταξιδέψω.

Διαβάστε επίσης