Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

Θάνος Πλεύρης: «Άμυνα και υπέρβαση αυτής»

Θάνος Πλεύρης: «Άμυνα και υπέρβαση αυτής»

Με αφορμή την υπόθεση του θανάτου που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του επεισοδίου στο κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια για μια ακόμη φορά διχάστηκε η ελληνική κοινωνία και ένα πρόβλημα που αφορά στην διαχείριση μιας ποινικής κατάστασης έγινε αντικείμενο πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης

Από τον Θάνο Πλεύρη, ΔΝ LLM τ. Βουλευτή Α Αθηνών ΝΔ

Ένα μέρος δικαιολογεί την πράξη του καταστηματάρχη, θεωρώντας ότι θα λειτουργούσε όπως ο καθένας θα βρισκόταν σε κατάσταση να απειλείται αυτός ή η ιδιοκτησία του. Ένα άλλο μέρος μιλά για μη δικαιολογημένη βία που οδήγησε στο θάνατο ενός ανθρώπου. Η δε ύπαρξη οπτικού υλικού σε μεγάλο βαθμό συνδράμει στην αποκτήνωση μιας κοινής γνώμης που αντιμετωπίζει τον θάνατο ενός ανθρώπου ως σκηνή αστυνομικής ταινίας. Μια ψύχραιμη προσέγγιση θα ήθελε να δει το περιστατικό αυτοτελώς ως ένα περιστατικό ποινικού ενδιαφέροντος.

Ποιες διατάξεις τυγχάνουν εφαρμογή στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μιλώντας γενικά για τις διατάξεις της άμυνας και της κατάστασης ανάγκης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι όταν ένα άτομο δεχθεί μία επίθεση έχει ένα δικαίωμα να αμυνθεί ή να προστατεύσει τα έννομα αγαθά του που πλήττονται. Αυτό το δικαίωμα δεν είναι απόλυτο, αλλά υποχωρεί όταν πλέον δεν υπάρχει η επίθεση και το άτομο που έχει προσβάλει το έννομο αγαθό πλέον δεν είναι κίνδυνος. Εάν οι πράξεις της άμυνας συνεχίσουν τότε έχουμε υπέρβαση αυτής και η τυχόν παράνομη πράξη μετά την υπέρβαση της άμυνας τιμωρείται με μειωμένη ποινή για το αδίκημα που θα έχει διαπράξει.

Το αδίκημα αυτό ανάλογα με την βαρύτητα του μπορεί να είναι από επικίνδυνη, βαριά ή και θανατηφόρα σωματική βλάβη. Το τι έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα το κρίνει και δεν πρέπει να το κρίνει μια κοινή γνώμη με όρους ριάλιτι , αλλά τα θεσμικά όργανα. Θα εξετάσουν εάν υπήρξε παράνομη πράξη, εάν αυτή δικαιολογούσε την άμυνα ή την κατάσταση ανάγκης, εάν υπήρξε υπέρβαση αυτής και τελικά εάν διεπράχθη κάποιο αδίκημα και ποιο ακριβώς.

Μόλις πέσουν τα φώτα η κοινή γνώμη θα αδιαφορήσει και ο πόνος θα μείνει στους οικείους που έχασαν έναν άνθρωπο. Παράλληλα σε όλους μας θα μείνει ο φόβος ότι μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια ένας καταστηματάρχης κινδυνεύει γιατί δεν προφυλάσσεται η περιουσία του και ένας νέος πεθαίνει. Εάν το κράτος παρείχε ασφάλεια στους πολίτες της Αθήνας τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Ο διχασμός λοιπόν για το περιστατικό βοηθάει την συνέχεια της ανομίας στο κέντρο της Αθήνας.