Ο Χουβαρδάς έγραψε ιστορία:7 μαραθώνιοι σε 7 εβδομάδες κάτω από 3 ώρες

Μαριάννα Κρασανάκη

20/11/2022 10:29

Ο Κώστας Χουβαρδάς είναι μια από τις προσωπικότητες που ξεχωρίζουν κάθε χρόνο στον Αυθεντικό Μαραθώνιο. Το όνομά του όμως και η συμμετοχή του είχαν έναν λόγο παραπάνω να είναι γνωστές στη φετινή κλασσική διαδρομή.

Ο Έλληνας Μαραθωνοδρόμος έβαλε έναν δύσκολο στόχο και προσπάθησε να τον κάνει πραγματικότητα... να τρέξει επτά Μαραθωνίους των 42,195 χλμ. σε επτά εβδομάδες και κάτω από τρεις ώρες. Και εκεί που λες ότι κάτι είναι αδύνατο, έρχεται να σου αποδείξει πως όταν υπάρχει πείσμα οι στόχοι γίνονται πραγματικότητα.

Με κορύφωση τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022, τερμάτισε στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο με χρόνο 2:54:17, ολοκληρώνοντας και τον έβδομο αγώνα και ανταμείβοντας τον εαυτό του για όλες τις θυσίες και τις προσπάθειες που έκανε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο προετοιμασίας. Μάλιστα έχει ξεκινήσει τη διαδικασία για την επίσημη κατοχύρωση των 7 στα 7 κάτω από 3 ώρες στο βιβλίο με τα ρεκόρ Guinness.

Ο Κώστας Χουβαρδάς μίλησε στο Newsbomb.gr για την εμπειρία των επτά αγώνων, τις δυσκολίες, τα συναισθήματα, τους τερματισμούς και τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Μέσα από τα όσα έκανε γνωστά για την καθημερινότητά του και τις δικές του «θυσίες» που ο ίδιος έθεσε στον εαυτό του, δείχνει τον δρόμο για όποιον βάζει «το διστάζω» πάνω από τα «θέλω» του.

Ποιος είναι ο Κώστας Χουβαρδάς; Πώς βρέθηκες από τη Μυτιλήνη στα Γιάννενα και από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να αθλείται;

Ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία, από τετάρτη δημοτικού, 8 με 9 ετών πήγα για πρώτη φορά γήπεδο. Με έβαλαν να τρέξω σε σχολικό πρωτάθλημα και εκεί οι καθηγητές ανακάλυψαν ότι είμαι καλός. Μπήκα στην ομάδα «Αρίων» στον στίβο. Σταμάτησα τον πρωταθλητισμό στα 17 με 18, όμως συνέχισα να τρέχω ως ερασιτέχνης. Από τη Μυτιλήνη πήγα στην Αθήνα και έγινα συνέταιρος σε γυμναστήριο. Το 2014 μετακομίζω Ιωάννινα όπου και άνοιξα έναν πολυχώρο γυμναστικής, στο οποίο προπονούσα ασκώντας παράλληλα τη δημοσιογραφία. Ο χώρος στον οποίο προπονώ δεν είναι ακριβώς γυμναστήριο αλλά ένας πιο εναλλακτικός τρόπος εκγύμνασης.

Από πότε ξεκίνησες να συμμετέχεις σε Μαραθωνίους; Ποια είναι η κορυφαία σου στιγμή από όλες σου τις συμμετοχές;

Ο πρώτος Μαραθώνιος είναι το 2003, στον Κλασσικό της Αθήνας. Δεν ήταν μια καλή εμπειρία, κακή θα έλεγα καθώς πήγα άπειρος και μετά τη μέση περπατούσα αλλά αυτό δεν με απέτρεψε από το να συνεχίσω αλλά με πείσμωσε περισσότερο. Από τότε έχω τρέξει συνολικά 19 Κλασσικούς Μαραθωνίους στην Αθήνα, έχοντας τερματίσει σε όλους, ενώ έχω συμμετάσχει συνολικά σε 42 Μαραθωνίους σε όλο τον κόσμο.

Ανήκω στους εν ενεργεία αθλητές με τις περισσότερες συμμετοχές στον Κλασσικό Μαραθώνιο. Είμαστε περίπου 10 άτομα που έχουμε κοντά στους 20 τερματισμούς. Κορυφαία όμως στιγμή ήταν η φετινή, γιατί κατάφερα να συμπληρώσω τον έβδομο μαραθώνιο κάτω από τρεις ώρες.

Τι σε έκανε να πάρεις την απόφαση για την πρόκληση των 7 Μαραθωνίων σε 7 εβδομάδες κάτω από τρεις ώρες; Ποιο ρεκόρ ήθελες να ξεπεράσεις;

Στην ουσία δεν ήταν ότι ήθελα να σπάσω από την αρχή κάποιο ρεκόρ, αυτό προέκυψε στην πορεία. Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν κάτι που ήταν δύσκολο για εμένα. Μετά από τόσους αγώνες δεν έβρισκα κάποιο challenge που να με εξιτάρει. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα βρω κάτι που θα με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα μπορώ να το καταφέρω. Είδα μια Αμερικανίδα αθλήτρια με έξι μαραθωνίους κάτω από τρεις ώρες. Σκέφτηκα να κάνω επτά. Στη συνέχεια έψαξα κάποιο επίσημο ρεκόρ και είδα ότι δεν υπήρχε και έτσι αποφάσισα να το προσπαθήσω και να το κάνω πιο επίσημο. Προσωπικά με ενδιέφερε να το δοκιμάσω σαν challenge και όχι το τυπικό κομμάτι του ρεκόρ.

Αυτή την εβδομάδα «φλέρταρα» με την ιδέα να πάω στον Μαραθώνιο της Κύπρου και να κάνω και 8^ο Μαραθώνιο. Ωστόσο το concept είναι πολύπλοκο στην οργάνωσή του. Έπρεπε συνέχεια να ταξιδεύω εξωτερικό. Δουλεύω, δεν είμαι επαγγελματίας ή χομπίστας. Δούλευα Δευτέρα με Παρασκευή, το βράδυ της Παρασκευής πήγαινα στο αεροδρόμιο Αθήνας ή Θεσσαλονίκης -αναλόγως τις πτήσεις- και από εκεί έφθανα στη χώρα. Ξυπνούσα, έτρεχα και επέστρεφα.

Υπήρξε στιγμή στους επτά αγώνες που να είπες μέσα σου ότι «Χτύπησε κόκκινο» - Σου πέρασε σαν σκέψη να παραιτηθείς;

Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γύριζα ερείπιο από κάθε αγώνα. Συγκεκριμένα είχα γυρίσει από την Κολωνία με πυρετό. Έπρεπε να μαζέψω τα κομμάτια μου για τον επόμενο αγώνα.

«Κόκκινο» χτύπησα πολλές φορές, αλλά να παραιτηθώ δεν το σκέφτηκα στιγμή. Από το πρώτο ταξίδι στο Μόναχο, ήμουν ερείπιο. Στη Βενετία έπαθα συνδυασμό υπερκόπωσης με ένα σοκ από καφεΐνη για να μένω ξύπνιος και να οδηγώ. Μπήκα στον αγώνα με πρόβλημα. Στη Φρανκφούρτη έπαθα ίωση και γαστρεντερίτιδα. Το σημείο «κλειδί» ήταν ο πέμπτος αγώνας. Εκεί πήγα να τα παρατήσω… οριακά, όχι από επιλογή αλλά επειδή πραγματικά δεν μπορούσα. Στην Κωνσταντινούπολη δεν είχα να κάψω πλήρως αλλά εκεί που βγήκε, ένιωθα καλύτερα. Στην Αθήνα ήμουν πολύ καλά, μου βγήκε εύκολα.

Ήταν η διαδρομή του Κλασσικού Μαραθωνίου που στο έκανε πιο εύκολο από τους άλλους αγώνες;

Όταν έχω τρέξει 18 Κλασσικούς δεν περίμενα να με εκπλήξει η διαδρομή. Μετράει η ψυχολογία. Ο κόσμος με ήξερε. Με εμψύχωναν, με χαιρετούσαν. Είναι ένα boost. Δεν μπορείς τη διαδρομή όμως μόνο ψυχολογικά. Πρέπει να το κάνεις και αθλητικά. Αν δεν ακολουθεί το σώμα όσο δυνατός και να είσαι… Έχω το πλεονέκτημα του εγκεφαλικού κομματιού αλλά και πάλι όσο καλά και να είσαι ψυχολογικά, αν δεν ακολουθεί το σώμα δεν βγαίνει. Δεν γίνονται θαύματα στο τρέξιμο. Είναι το πιο τίμιο άθλημα που υπάρχει.

Οι επτά αγώνες, με τους έξι να είναι στο εξωτερικό συμπεριλαμβάνουν μεγάλα έξοδα. Είχες την υποστήριξη χορηγών ή βασίστηκες σε δικές σου οικονομίες;

Χορηγοί με υποστήριξαν εκ των υστέρων. Μέχρι τώρα χρηματοδότησα μόνος μου τις συμμετοχές μου στους επτά Μαραθωνίους, κάνοντας οικονομικό προγραμματισμό για μήνες. Ένα χρόνο στερήθηκα πράγματα για να χρηματοδοτήσω αυτό που πάω να κάνω.

Το κόστος και η ταλαιπωρία ήταν μεγάλα. Συνολικά έκανα 21 πτήσεις σε έναν μήνα, 5.000 χιλιόμετρα οδικώς και 25 ώρες αναμονής σε αεροδρόμια. Πολύ πιο δύσκολο ήταν το θέμα καταπόνησης και η ταλαιπωρία παρά οι αγώνες.

Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα, ειδικά όταν συμμετέχεις στον Αυθεντικό Μαραθώνιο; Τι είναι αυτό που τον διαφοροποιεί από τους Μαραθωνίους στις άλλες χώρες που έχεις τρέξει;

Έχω τρέξει σε 22 χώρες, σε Μαραθωνίους που θεωρούνται «κλειδιά». Έχω τερματίσει στη Νέα Υόρκη, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη. Ο Κλασσικός για εμένα είναι το Νο1. Η ιστορία, το Καλλιμάρμαρο, η ενέργεια. Όλο αυτό το πράγμα για εμάς τους Έλληνες. Το συναίσθημα της Αθήνας δεν υπάρχει. Δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλον αγώνα. Κάθε χρόνο τρέχω και συγκινούμαι. Σε κάποιους αγώνες στο εξωτερικό ήταν ρουτίνα. Έπαιρνες τα πράγματα και έτρεχες. Ίσως για τον Γερμανό αθλητή στο Βερολίνο να υπάρχουν περισσότερα συναισθήματα και να έχει να κάνει με την καταγωγή και τον τόπο διεξαγωγής.

Τώρα που έσπασες το ρεκόρ, ποια είναι η διαδικασία για να μπεις στο βιβλίο;

Το ρεκόρ δεν το έχω σπάσει. Είναι κάτι καινούριο. Στο Guinness υπάρχουν τα έτοιμα και κάποια ρεκόρ που τα δημιουργείς. Η Αμερικανίδα αθλήτρια με τους έξι αγώνες δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία για να μπει στο βιβλίο. Χρειάζονται χρήματα, αλληλογραφία. Για να σου απαντήσουν στο email κάνουν τρεις μήνες. Σου ζητούν 1.000 λίρες για να σου απαντήσουν σε πέντε ημέρες, αλλιώς με λιγότερο ποσό στους τρεις μήνες.

Έκανα το αίτημα. Με ελληνική γραφειοκρατική έννοια πήρα αριθμό πρωτοκόλλου. Η αίτησή μου έχει καταχωρηθεί και περιμένω να μου πουν τι χρειάζεται από εδώ και πέρα για να γίνει η επίσημη καταχώρηση του ρεκόρ.

Στο Guinness υπάρχουν δύο τρόποι για να μπεις. Είναι τα ρεκόρ της μιας φοράς, όπως για παράδειγμα, το πιο μακρόστενο σάντουιτς, υπάρχουν και τα μακροχρόνια, όπως το δικό μου, οι επτά Μαραθώνιοι.

Σημειώνεται ότι το ρεκόρ είναι υπό ένταξη. Δεν έχω καταχωρηθεί επίσημα αλλά είμαι εν δυνάμει στο βιβλίο. Αναμένω την επίσημη αποδοχή.

Ποιους θαύμασες στον φετινό Αυθεντικό Μαραθώνιο;

Θαύμασα τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της διαδρομής, είτε είναι οι πρώτοι αθλητές είτε αθλητές πιο πίσω που γνωρίζω πώς ξεκίνησαν. Είδα έναν αθλητή που έχασε 78 κιλά σε έναν χρόνο και έκανε 3 ώρες και 15 λεπτά. Θαυμάζω τους ανθρώπους που υπερέβαλαν εαυτόν. Πολύ κόσμο θαυμάζω αλλά δεν θαυματοποιώ. Θαυμάζω όσους πάνε κόντρα, αυτούς που φαινομενικά δεν μπορούν αλλά τα καταφέρνουν.

Θα σκεφτόσουν ποτέ να συμμετέχεις σε πιο δύσκολες δραστηριότητες, όπως εκείνες άνω των 170 χιλιομέτρων σε ερήμους ή στην Αρκτική;

Δεν με εξιτάρουν τόσο αυτές οι διοργανώσεις γιατί δεν υπερισχύει το αθλητικό αλλά της αυταπάρνησης. Πρέπει να έχω επίτευγμα τον αθλητικό στόχο. Είχα δηλώσει να τρέξω στης Σαχάρας 246 χιλιόμετρα, αλλά σε αυτή τη φάση δεν με προκαλεί ιδιαίτερα, θεωρώ ότι θα το κάνω εύκολα. Είναι πιο δύσκολο να τρέξεις Μαραθώνιο σε 2 ώρες και 40 λεπτά από το να περπατάς στη Σαχάρα και να συνεχίζεις την επόμενη ημέρα.

Έχεις κάνει θυσίες στην καθημερινότητά σου για να φτάσεις σήμερα σε αυτό το επίπεδο; Ποιο είναι το «μυστικό» της επιτυχίας σου;

Θυσίες είναι αυτονόητο ότι έχουν γίνει. Δεν μπορείς να κάθεσαι και να κάνεις επτά Μαραθωνίους. Έκανα 18 μήνες διατροφή. Έπρεπε να είμαι πολύ ελαφρύς. Από 92 κιλά πήγα στα 70. Στη συνέχεια έκανα επίπονη προπόνηση, διπλές αλλά και με βάρη για να μην τραυματίζομαι. Δεν είχα ελεύθερο χρόνο. Όλη μου η ζωή είναι δουλειά, οικογενειακές υποχρεώσεις και προπόνηση. Δεν έχω πάει για καφέ έξω. Δεν περισσεύει χρόνος και ενέργεια.

Όμως μου αρέσουν οι θυσίες αυτές. Μου αρέσει. Είναι τι αρέσει στον καθένα.

Αναφέρθηκες σε οικογενειακές υποχρεώσεις. Έχεις δημιουργήσει τη δική σου οικογένεια;

Είμαι παντρεμένος και με τη σύζυγό μου έχουμε ένα αγοράκι 4 ετών. Είναι μια ηλικία που πρέπει να είσαι από πάνω, δραστηριότητες, σχολείο, χρειάζεται και αυτό τη δική του ενέργεια που πρέπει να δώσεις.

Ο γιος μου ξέρει ότι ο μπαμπάς του τρέχει. Το βλέπει σαν χαρά όταν φέρνω μετάλλια και κύπελλα. Δεν έχει καταλάβει τι γίνεται, αλλά σίγουρα το βλέπω να περηφανεύεται στους φίλους του ότι «Ο μπαμπάς μου βγήκε πρώτος». Χαίρεται. Περιμένει κάθε φορά αν θα πάρω μετάλλιο και κύπελλο.

Ποια είναι η καθημερινότητά σου; Τα Γιάννενα είναι γεμάτα φυσική ομορφιά, την «εκμεταλλεύεσαι» για τις αθλητικές δραστηριότητές σου;

Τα Γιάννενα είναι ένας από τους βασικούς λόγους που έφυγα από την Αθήνα. Ήθελα καλή ποιότητα ζωής. Δεν ήθελα να βγαίνω για ποτά και lifestyle, προτιμούσα καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η καθημερινότητά μου είναι να ξυπνάω το πρωί, να κάνω ενδιάμεσα προπόνηση. Περνάω λίγο χρόνο το μεσημέρι στο σπίτι. Το απόγευμα μέχρι το βράδυ είμαι στη δουλειά και το βράδυ ξανά προπόνηση. Κοιμάμαι στις 12 το βράδυ και ξυπνάω 6 το πρωί. Αυτό είναι το πρόγραμμά μου με μικρή διαφοροποίηση τα Σαββατοκύριακα. Έχω επιλέξει αυτή τη ρουτίνα.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;

Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα τι θέλω να κάνω, είμαι σε μια φάση ανασκόπησης του τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα. Μόλις κλείσει το κεφάλαιο αυτό ετοιμάζομαι για τον νέο στόχο μου. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που μένει πίσω. Έγινε, τελείωσε, το κάναμε. Χρειάζομαι μία με δύο εβδομάδες να ξεκουραστώ κάνοντας προπόνηση χωρίς ένταση. Θα κάνω προγραμματισμό με το τι θα κάνω την επόμενη χρονιά. Θα τρέξω στον Μαραθώνιο της Βιέννης τον Απρίλιο του 2023, όπου θέλω να προσπαθήσω να είμαι κοντά στο πανελλήνιο ρεκόρ μου. Η σκέψη μου είναι για 2 με 3 χρόνια ακόμα να κάνω κάτι που έχει σχέση με την απόσταση Μαραθωνίου. Μετά θέλω να κάνω μεγαλύτερα πράγματα, όπως τρέχοντας όλη την Ευρώπη… κάτι τέτοιο.

Τι μήνυμα θα ήθελες να δώσεις σε όσους θέλουν αλλά διστάζουν να συμμετέχουν στον Μαραθώνιο Δρόμο;

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που δεν μπορεί. Εν δυνάμει όλοι μπορούν. Το μήνυμα μου είναι ο τρόπος ζωής μου. Είναι ο κόσμος να βγει έξω, να κάνει πράγματα για την υγεία του, να βάλει τον αθλητισμό στην καθημερινότητά του, να αφήσει τις τηλεοράσεις και τα κινητά, να ζήσει. Τα νέα παιδιά δεν ζουν.

Διαβάστε επίσης

Κωνσταντινοπούλου: Η μάχη με τον καρκίνο, το παιδί και ο Μαραθώνιος

Μαρία Πολύζου: Μετά τον καρκίνο είμαι η καλύτερη έκδοση του εαυτού μου

Χαράλαμπος Πιτσώλης: Κέρδισα στον Μαραθώνιο, όμως μεγαλύτερη νίκη είναι η γέννηση του γιου μου

Ακολουθήστε το Newsbomb και στο κανάλι μας στο YouTube.

Δείτε όλο το Weekend Edition εδώ