Γιατί μας επηρεάζουν τόσο οι θάνατοι των διασήμων - Ειδικός εξηγεί στο Newsbomb.gr

Όταν ένας αγαπημένος διάσημος φεύγει από τη ζωή, οι αντιδράσεις του κόσμου είναι ιδιαίτερα έντονες και εκφράζονται πολύ ανοιχτά κυρίως μέσω των social media - Η ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια, παιδοψυχολόγος, σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού και συγγραφέας, Έλσα Δημοπούλου, μιλώντας στο Newsbomb.gr εξηγεί το φαινόμενο

Αναστασία - Βασιλική Γκολέμη

03/11/2023 15:55

Από την στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Mάθιου Πέρι «έφυγε» από τη ζωή, ένα από τα «Φιλαράκια» και μάλιστα εκείνο που λόγω του ρόλου του ως του πιο κωμικού της παρέας ήταν εξαιρετικά δημοφιλές, ήταν αναμενόμενο ότι το Διαδίκτυο παγκοσμίως, θα πλημμυρίσει με αποχαιρετισμούς για τον Μάθιου Πέρι που υποδυόταν τον Τσάντλερ.

Οι αμέτρητοι φίλοι της σειράς θρηνούν την απώλεια του Αμερικανο-Καναδού ηθοποιού και την εκφράζουν με διαφόρους τρόπους. Η ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια, παιδοψυχολόγος, σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού και συγγραφέας, Έλσα Δημοπούλου, μιλώντας στο Newsbomb.gr προσπαθεί να εξηγήσει την τάση των ανθρώπων να θρηνούν διάσημα πρόσωπα.

Μάλιστα, αναφέρει ότι το πένθος για το θάνατο μιας διασημότητας είναι πιθανό να οφείλεται στην τάση των ανθρώπων να ταυτίζονται με είδωλα και σταρ των αγαπημένων σειρών και να ξεχνούν την ανθρώπινη υπόσταση και των ίδιων. Οι θαυμαστές θέλουν τους διασήμους άτρωτους, όμορφους, γοητευτικούς, σαγηνευτικούς και να μην πεθάνουν ποτέ.

Έλσα Δημοπούλου στο Newsbomb.gr: «Ο θαυμαστής ταυτίζεται τόσο πολύ με το πρόσωπο και ζει παράλληλα φαντασιωσικά τη ζωή του»

Η Έλσα Δημοπούλου, μιλώντας στο Newsbomb.gr εξηγεί το λόγο που αντιδρούμε τόσο έντονα στους θανάτους διασημοτήτων.

«Με αφορμή το θάνατο του Μάθιου Πέρι έχει δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο κύμα θλίψης μέσα από τα social media. Κάτι αντίστοιχο είχε δημιουργηθεί και το 2020 όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του θρύλου του μπάσκετ Κόμπι Μπράιαντ», λέει.

Και συμπληρώνει: «Ο Ριτσαρντ Χάρις (ψυχολόγος) έχει μελετήσει την μαζική λύπη των θαυμαστών στο άκουσμα του θανάτου των διασήμων και ονομάζεται παρακοινωνική επίδραση (parasocial interaction) όπου ο θαυμαστής συνδέεται συναισθηματικά με κάποιον διάσημο και βιώνει πένθος όταν "φύγει" από την ζωή. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο, η δημόσια έκφραση λύπης και αρνητικών συναισθημάτων, εάν δεν επιμείνουν βέβαια για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να λειτουργούν θεραπευτικά προς τον θαυμαστή».

«Ο μέσος άνθρωπος ταυτίζεται με τα είδωλα και τους σταρ των αγαπημένων σειρών και ξεχνά την ανθρώπινη υπόσταση και των ίδιων. Οι θαυμαστές θέλουν τους διασήμους άτρωτους, όμορφους, γοητευτικούς, σαγηνευτικούς και να μην πεθάνουν ποτέ. Η ξαφνική απώλεια δημιουργεί πένθος στον θαυμαστή και εκδηλώσεις με αρνητικά συναισθήματα», προσθέτει.

«Έχουμε πολλά παραδείγματα διασήμων που απεβίωσαν νέοι (Μέριλιν Μονρόε, Έλβις Πρίσλεϊ) και αυτό δημιουργεί ένα μεγάλο ψυχικό κενό γιατί άθελά τους οι θαυμαστές ζούσαν μέσα από την ζωή τους και νιώθουν ότι χάνουν ένα μεγάλο κομμάτι από τον εαυτό τους. Ξυπνούν το πρωί και δεν βλέπουν το αγαπημένο τους ήρωα που παρακολουθούσαν σε σειρά ή σε συναυλία και γεμίζουν θλίψη», συμπληρώνει.

«Ο θαυμαστής ταυτίζεται τόσο πολύ με το πρόσωπο και ζει παράλληλα φαντασιωσικά τη ζωή του. Όταν τον χάσει νομίζει ότι φτωχαίνει και η δική του ζωή. Οι περισσότεροι θαυμαστές πιστεύουν ότι όλοι οι διάσημοι ζουν μια παραμυθένια ζωή και όταν πάψουν να υπάρχουν πάσχουν από αξεπέραστη θλίψη και από εκδηλώσεις λύπης και απόγνωσης γιατί πιστεύουν ότι τους εγκατέλειψε και η ζωή τους δεν έχει πλέον νόημα», τονίζει η ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια, Έλσα Δημοπούλου.

Η ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια, παιδοψυχολόγος, σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού και συγγραφέας, Έλσα Δημοπούλου.

Συμβουλές για να είναι πιο ανωδυνος ο αποχωρισμός

Παράλληλα, η κυρία Δημοπούλου δίνει συμβουλές για να αντιμετωπίσουμε την απώλεια ενός διάσημου ανθρώπου που θαυμάζουμε:

Είναι σημαντικό να θαυμάζεις ένα διάσημο πρόσωπο για τις δεξιότητες αλλά να μην ταυτίζεσαι και εξαρτάται η ευτυχία σου από την εικόνα του ειδώλου γιατί θα βιώσεις μεγάλο πόνο από την απώλεια.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να μην δίνεις τόση μεγάλη αξία στο είδωλο κάνοντας υποδεέστερη τη δική σου ζωή. Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν, διάσημοι και μη, είναι σημαντικοί, διαφορετικοί, μοναδικοί και ο καθένας από εμάς έχει την προσωπικότητα του και τα ταλέντα του.
Είναι εξίσου σημαντικό να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό όταν δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου.
Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε σημαντική τη δική μας ζωή και να μην ζούμε μέσα από τις ζωές των άλλων.

Ο Ρίτσαρντ Χάρις και η ψυχολογία του πένθους

Ο Ρίτσαρντ Χάρις, ειδικός στο πεδίο της Γνωστικής Ψυχολογίας από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, έχει μελετήσει εκτενώς το θέμα «ψυχολογία της μαζικής ενημέρωσης», εστιάζοντας συγκεκριμένα στο πώς αντλούμε πληροφορίες από τα Μέσα.

Σύμφωνα με τον ειδικό, είναι σύνηθες φαινόμενο να δημιουργούμε δεσμούς με ανθρώπους που προβάλλονται στα Μέσα κατά τρόπο όμοιο με αυτό που μας συνδέει με τον κοινωνικό μας περίγυρο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «παρακοινωνική επίδραση». Αυτή η μονόπλευρη σχέση παρατηρείται κατ’ εξοχήν μεταξύ διασήμων και των θαυμαστών τους.

Ωστόσο, ο Χάρις επισημαίνει ότι το πένθος έπειτα από το θάνατο ενός διάσημου προσώπου διαφέρει σημαντικά από το πένθος που βιώνει κάποιος όταν χάνει ένα συγγενή ή φίλο. «Δεν διαθέτουμε τις κοινωνικές δομές και την κοινωνική υποστήριξη ώστε να πενθήσουμε για έναν άνθρωπο που προβάλλεται στα Μέσα ή για έναν φανταστικό χαρακτήρα», αναφέρει ο ειδικός. Κατά συνέπεια, η δημόσια έκφραση της λύπης μέσω των κοινωνικών δικτύων αποτελεί για πολλούς θεραπευτικό μηχανισμό.

Μάλιστα, αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι τέτοιου είδους δημόσιες δηλώσεις και τα αρνητικά συναισθήματα που μας διακατέχουν, εάν βέβαια δεν επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, οδηγούν σε θετικές εκβάσεις. Για παράδειγμα, θάνατοι διασήμων λόγω αυτοκτονίας, εθισμού ή κατάχρησης ναρκωτικών ευαισθητοποιούν τον κόσμο σχετικά με κοινωνικά ζητήματα που αποτελούν ακόμη και σήμερα ταμπού και προωθούν την πληρέστερη ενημέρωση του κόσμου. Επίσης, ο θάνατος ενός διάσημου προσώπου από κάποια σπάνια ασθένεια αποτελεί συχνά αφορμή να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτήν.